Του Δημήτρη Κωνσταντάρα
Διάβασα σε κάποια blogs και άκουσα σε κάποιες ραδιοφωνικές εκπομπές την εντυπωσιακή φράση: «Δεύτερη κοινοβουλευτική δύναμη από σήμερα οι ανεξάρτητοι».
Πιθανώς για τα blogs και τα ραδιόφωνα, ίσως- ίσως και για κάποιες τηλεοπτικές εκπομπές εντυπωσιασμού. Αλλά η -ας πούμε- ευχάριστη είδηση περί ισχυρού «ανεξάρτητου» μπλοκ βουλευτών, είναι απλώς μια προσωρινή μαγική εικόνα. Διότι το ίδιο το πολιτικό σύστημα, το κοινοβουλευτικό κατεστημένο, ο κανονισμός της Βουλής, όλο το Οικοδόμημα της Δημοκρατίας στην Ελλάδα ΔΕΝ δέχεται, ΔΕΝ Αναγνωρίζει, ΔΕΝ υπηρετεί, ΔΕΝ εξυπηρετεί καν την ανεξαρτησία. Δεν είναι αποδεκτή, δεν είναι παραδεκτή, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ. Κι αυτό γιατί όλο το «σύστημα» έχει οικοδομηθεί επάνω στα κόμματα, την ομαδοποίηση, στη συγκέντρωση, στο «μαντρί».
Οι «ανεξάρτητοι βουλευτές» για να υπάρξουν, για να μπορούν να λειτουργήσουν, για να έχουν δικαιώματα, για να έχουν υποστήριξη, για να έχουν τα ίδια «προνόμια» και με τα μικρότερα κόμματα, για να έχουν «πρόσωπο» και παρουσία στο σύγχρονο Κοινοβουλευτικό και Επικοινωνιακό μας σύστημα…πρέπει να πάψουν να είναι ανεξάρτητοι.
Το ΠΑΣΟΚ των 131 βουλευτών θα έχει την ίδια αναγνώριση εκπροσώπησης και λόγου στην Ολομέλεια και τις Επιτροπές, την ίδια επιχορήγηση, τα ίδια γραφεία, τα ίδια «προνόμια», τον ίδιο αριθμό υπαλλήλων με το ΠΑΣΟΚ των 160. Η Νέα Δημοκρατία των 62 βουλευτών, τα ίδια «προνόμια» με τη Νέα Δημοκρατία των 91. Το ΚΚΕ των 21 βουλευτών θα συνεχίσει να έχει την επιχορήγησή του, τις παροχές του, τις εξυπηρετήσεις του, τα «προνόμιά» του, τη στιγμή που οι «Ανεξάρτητοι» των 54+ βουλευτών ( 45 διαγραμμένοι της 12ης Φεβρουαρίου + Κουρουμπλής + Δημαράς + Οικονόμου + Έλσα + Καμένος + Σακοράφα + Χατζηγάκης + Παπαχρήστος + Αποστολάκη + ξεχνάω κάποιον;) δεν έχουν ΚΑΝΕΝΑ αν πρώτα δεν «ενταχθούν» κάπου. Απ΄ όπου, αν διαφωνήσουν κάποια στιγμή, αποβάλλονται. Σα να’ ταν …λύματα.
Δεν ΥΠΑΡΧΟΥΝ για το Ελληνικό πολιτικό «σύστημα» αυτοί οι 54 «ανεξάρτητοι». Ας μην επιχαίρουμε για τον αριθμό. Η ουσία ΔΕΝ υφίσταται. Η ανεξαρτησία – το πως θα την ασκήσει ο καθένας είναι άλλο πράγμα- δεν συγχωρείται και δεν αναγνωρίζεται από το αντιδημοκρατικό μας Κοινοβουλευτικό σύστημα που καταπνίγει το δικαίωμα και την υποχρέωση του «βουλευτή» να πει τη γνώμη του.
