Του Χρήστου Βλαχογιάννη
Η αλήθεια είναι πως ήθελα να εκφραστώ πριν το αποτέλεσμα της κάλπης. Να πω, πως αν δώσουμε σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ πάνω από 40% είμαστε άξιοι της μοίρας και άλλα τέτοια.
Την Κυριακή το βράδυ είδα τ’ αποτελέσματα με ανάμικτα συναισθήματα. Από τη μία ήθελα να πανηγυρίσω για την πτώση του δικομματισμού, από την άλλη όμως η είσοδος της Χρυσής Αυγής στη Βουλή, δε μου άφηνε κανένα περιθώρειο. Κι έτσι η θλίψη έκανε κατάληψη στη ψυχή μου.
Στις μέρες που ήρθαν και θ’ ακολουθήσουν, θ’ ακούσουμε πολλά και θα πούμε ακόμα περισσότερα. Δεν ξέρω αν είναι φρόνιμο ν’ αρχίσουμε τις μεγαλοστομίες ή να τα βάψουμε όλα μαύρα. Αν θα πρέπει να τρέξουμε στα σούπερ μάρκετ για να γεμίσουμε τα ντουλάπια μας και στις τράπεζες για να αδειάσουμε τις όποιες καταθέσεις μας. Αυτό που ξέρω με βεβαιότητα, είναι ότι δεν αντέχω να παίξω το παιχνίδι κανένος τύπου με μπλε, κόκκινους, πράσινους και μαύρους κόκους.
Το φαινόμενο Χρυσή Αυγή είναι αποτέλεσμα της δημοκρατίας της μεταπολίτευσης και του φοβικού μας. Της δημοκρατίας των καρεκλοκένταυρων που με ύφος Καίσαρα μας κουνούσαν το δάχτυλο στη μούρη, θεωρώντας τη χώρα και το λαό τσιφλίκι τους και του φοβικού μιας δίχως αρχή μέση και τέλος μεταναστευτικής πολιτικής, που μας έκανε όλους ξενομπάτες στη χώρας μας. Μιας πολιτικής που καταστρατήγησε τη δημοκρατική μας συνείδηση και μαζί το θυμικό μας.
Τώρα μας κακοφαίνεται το «ηγέρθητε» και δικαίως ψάχνουμε τ’ «άπλυτα» των αντρών με τα μαύρα. Η γιαγιά όμως στον Άγιο Παντελεήμονα που μπορεί να πάρει τη σύνταξή της με την προστασία τους δεν έχει την ίδια γνώμη. Όπως και του φίλου μου του Ντίνου ο θείος του ο γυψαδόρος, που αν και άνεργος στα εξήντα, του δώσαν πίσω την πλατεία των παιδικών του χρόνων. Έτσι, για να μπορεί να κάνει τράκα και κανά τσιγαράκι όπως παλιά.
Αποφασίζω λοιπόν, ότι δεν τα έχω βάψει μαύρα για τους άντρες με τα μαύρα, αλλά για την τερατογέννεση τούτης της μαύρης Δημοκρατίας.
