Σχόλιο Νίκου Φιλιόπουλου
Πολλές φορές ντρέπομαι όχι που είμαι Έλληνας – δεν θα μπορούσα άλλωστε να ντραπώ ποτέ για την Ελλάδα που έχει διδάξει τον πολιτισμό, την δημοκρατία και άλλα πολλά στην ανθρωπότητα – αλλά ντρέπομαι που με κυβερνούν Έλληνες.
Όταν λέω με κυβερνούν εννοώ όχι μόνο τους πολιτικούς – που έτσι και αλλιώς αυτοί τώρα ντρέπονται και να κυκλοφορήσουν στον δρόμο – αλλά ολόκληρο τον κρατικό μηχανισμό που δυστυχώς ακόμη και τώρα δεν έχει καταλάβει η δεν θέλει να καταλάβει τι έχει γίνει στην Ελλάδα. Δεν υπάρχει κατανόηση προς τον πολίτη, δεν ενδιαφέρονται αν κάποιος συνάνθρωπός τους θέλει βοήθεια για κάποια συναλλαγή με το δημόσιο, δεν τους νοιάζει για τίποτα, αρκεί να κάνουν το ωράριό τους, πολλές φορές και όχι, να φύγουνε να πάνε σπίτι τους και να πούνε στον η στην σύζυγο και στα παιδιά τους πόσο δουλειά είχανε σήμερα και πόσο κουρασμένοι είναι. Α, από ότι διαβάζουμε και στις εφημερίδες και βλέπουμε στις τηλεοράσεις, να πάρουμε και καμιά μίζα, λάδι μωρέ πως το λένε, αν μπορούμε βέβαια, γιατί δεν μπορούν όλοι.
Το ότι ο πολίτης αυτές τις ώρες υποφέρει, δεν ενδιαφέρει κανέναν από κάποιους που είναι βολεμένοι στην σίγουρη δουλειά τους. Σαφώς και οι πολιτικοί μας έχουν φέρει στο σημείο που είμαστε σήμερα αλλά θα πρέπει να δούμε και τον εαυτό μας ο καθένας μας, τι έχουμε κάνει μέχρι τώρα και αν έχουμε φταίξει κι εμείς κάπου. Εδώ πάει, με παραλλαγή, και αυτό που λέει: Μην κοιτάς τι έχουν κάνει οι άλλοι για σένα αλλά τι έχεις κάνει εσύ για τους άλλους.
Το χειρότερο ξέρετε ποιο είναι;
Ότι δεν βλέπω να υπάρχει ελπίδα για αλλαγή νοοτροπίας.
