Σχόλιο του Νίκου Φιλιόπουλου
Στην Θεσσαλονίκη το Σάββατο στις 23 Ιουνίου, έγινε μία συγκέντρωση και μία πορεία των ομοφυλόφιλων, των αμφιφυλόφιλων και των τρανσέξουαλ συνανθρώπων μας. Εκεί λοιπόν κάποιοι τους γιουχάρισαν και τους πέταξαν και διάφορα αντικείμενα.
Όταν ήμουν μικρός, ο πατέρας μου, μου έδινε κάποιες συμβουλές για την ζωή μου και μου έλεγε ότι δύο πράγματα δεν πρέπει να γίνεις στην ζωή σου, να μην γίνεις κλέφτης και να μην γίνεις γκέι. (κάπως αλλιώς μου το έλεγε, αλλά τέλος πάντων). Αυτές λοιπόν τις συμβουλές, τις είχα πάντα μέσα στο μυαλό μου. Για εμάς λοιπόν τους παλιούς, μας κακοφαίνεται όταν υπάρχει αυτή η προβολή των γκέι και από την τηλεόραση και από τον έντυπο τύπο. Γιατί μην μου πείτε ότι δεν υπήρχε πάντα αυτή η κατηγορία των ανθρώπων; Και για να μην κρυβόμαστε, όσοι από εμάς έχουν γιούς, κανείς δεν θα ήθελε το παιδί του να είναι και να διαλαλεί ότι είναι γκέι.
Ερχόμαστε τώρα σε αυτούς τους ανθρώπους που όπως είπα είναι και συνάνθρωποί μας, κάποιος γιός ενός φίλου μας, κάποιος γιός ενός γείτονά μας και στο τέλος τέλος και κάποιος συγγενής μας. Πάμε τώρα στην συγκέντρωση και την παρέλαση του Σαββάτου. Και εγώ δεν συμφωνώ με τέτοιου είδους παρουσιάσεις και εκδηλώσεις αυτών των συνανθρώπων μας αλλά δεν μπορώ και να μην σκεφτώ ότι τα δικαιώματα των κατηγοριών των ανθρώπων, είναι όλα ίδια.
Κι εγώ δεν είμαι κομμουνιστής η δεξιός. θα πρέπει να απαγορεύσουμε σε αυτές τις κατηγορίες των συνανθρώπων μας να κάνουν συγκεντρώσεις και να διεκδικούν; Τα δικαιώματα των ανθρώπων είναι για όλες τις κατηγορίες τα ίδια. Θα πω όμως, ότι είναι ο καθένας μας, στο θέμα των σεξουαλικών προτιμήσεων, είναι για τον εαυτό του και δεν χρειάζεται να το βροντοφωνάζει.
Οι κρεβατοκάμαρες γι’ αυτό έχουν 4 τοίχους. Δεν χρειάζεται όμως να τους πετροβολούμε και να τους διαπομπεύουμε. Και για να μην παρεξηγηθώ, δεν έχω κανέναν γκέι στην οικογένειά μου, ούτε έχω φίλο η γνωστό με γιό γκέι.
