Της Δήμητρας Γκουντούνα
Ήταν οι παρελάσεις που έγιναν προ καιρού που μ ΄ ‘έκαναν να πάω πίσω – πολύ πίσω. Τότε που μαθήτρια με την υπεροψία της νεότητας μου στριφογύριζα το κοντάρι της σημαίας στα χέρια μου και με την άκρη του ματιού μου παρατηρούσα την εντύπωση που έκανα σ ΄ αυτούς που μας χειροκροτούσαν. Και θυμάμαι τον οίκτο που μου προκαλούσαν αυτοί που παρήλαυναν μαζί μας με τα κομμένα πόδια και τα χέρια. Ναι ένιωθα οίκτο και ίσως και κάποια ενόχληση στην αισθητική μου. Ούτε λεπτό δεν είχα σκεφθεί ότι αν δεν ήταν εκείνοι , ούτε σπερματοζωάριο δεν θα ήμουν εγώ, η ψωροπερήφανη μαθητριούλα που στις αποσκευές της δεν κουβαλούσε ούτε μια σελίδα της ιστορίας…. Και ήταν οι παρελάσεις αλλά χωρίς να περιλαμβάνουν τη φοβερή ιστορία του Δημήτρη Βλαχοδήμου η Πολιτακου που τρελάθηκε από τα βασανιστήρια των Γερμανών στην περίφημη Κίτρινη Αποθήκη.
Ποιός τον αποζημίωσε αυτόν; ποιος τιμωρήθηκε για αυτόν; Για αυτούς, για τα εκατομμύρια εκείνων που έγιναν μαύρος καπνός στα χέρια των τεράτων;
Και έβαλα τα γέλια και τα κλάματα γιατί μ΄ αυτές τις παρελάσεις που έγιναν φέτος με τα κιγκλιδώματα και τις απαγορεύσεις δεν κατάλαβα ποιον τιμούσαν. Είχε έρθει και η καγκελαρίνα, λίγες ημέρες πριν, και την τιμήσαμε που μας στέλνει στον Αδη μια ώρα αρχύτερα σαν κοινωνία και σαν χώρα. Σαν να μην έχουμε ανάμνηση σαν να μην έχουμε αξιοπρέπεια σαν να μην έχουμε τίποτα.
Σάμπως έχουμε τίποτα;;;
Και η συνεχεία της επίσκεψης της καταλήγει σήμερα στις μαζικές απεργίες. Απεργούν όλοι σήμερα. Και ψάχνω να βρω τους ήρωες που μου λέγαν τα βιβλία μου Τους καπνεργάτες τους οικοδόμους τους φοιτητές… και η ωρα περνάει και η συγκέντρωση δεν ‘’ανάβει’’ μόνο απελπισμένες φιγούρες… οι ηγέτες πνευματικοί, και μη ,απουσιάζουν..
Και σφίχτηκε η καρδιά μου, όταν
θυμήθηκα κάποιες άλλες απεργίες που μου τις ιστορούσαν και θυμήθηκα το κλάμα του Γιάννη Ρίτσου μπροστά μου και μπροστά στον τηλεοπτικό φακό όταν μου τραγουδούσε Μέρα Μαγιού μου μίσεψες και μου ξεδίπλωνε το θάνατο του καπνεργάτη στο ξεσηκωμό της Θεσσαλονίκης. Ξεσηκωμός απεργίες –μακάρι να πετυχουν- μακάρι να σκοντάψω πάνω στον ενθουσιασμό και στην ελπίδα αυτών που κατεβαίνουν σήμερα και αύριο… Και μην ξεχνάτε και προβοκάτορες και παραπλανημένοι θα υπάρχουν γιατί αυτοί συντηρούν το σύστημα Εσείς, εμείς, ας προχωρήσουμε και ίσως αργότερα να ρθούν και οι ποιητές μας…..
