Γεννημένη στο Μιλάνο στις 18 Σεπτεμβρίου του 1941 από μητέρα μιλανέζα και πατέρα με γερμανικές ρίζες, η Μελάτο άρχισε να παίζει επαγγελματικά στο θέατρο στις αρχές της δεκαετίας του 1960. Η φήμη της άρχισε να μεγαλώνει μετά την συνεργασία της με μεγάλα ονόματα του θεάτρου, όπως ο Λούκα Ρονκόνι, ο νομπελίστας Ντάριο Φο και ο Λουκίνο Βισκόντι.
Σημαντική ταινία της και το πολιτικό δράμα του Ελιο Πέτρι «Η εργατική τάξη πάει στον παράδεισο» που απέσπασε τον Χρυσό Φοίνικα στο φεστιβάλ των Καννών το 1972. Αυτή η ταινία χάρισε στην Μελάτο το πρώτο από τα πέντε βραβεία David Donatello που είχε κερδίσει για ρόλους της στον κινηματογράφο.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και μετά από παραπάνω από 30 ταινίες στην Ευρώπη, η Μελάτο αποπειράθηκε να ακολουθήσει καριέρα στο Χόλιγουντ, χωρίς όμως την αναμενόμενη επιτυχία. Η εισπρακτική αποτυχία των ταινιών «Φλας Γκόρντον» και «Μέσα από το τζιν μου δεν φοράω τίποτε» διέκοψε την εκεί καριέρα της και η Μελάτο επέστρεψε στην Ευρώπη όπου εξακολούθησε να εργάζεται.
Τελευταίος ρόλος της η Φιλουμένα Μαρτουράνο σε μια παραγωγή της ιταλικής τηλεόρασης που παρουσιάσθηκε το 2010.
