της Λαμπριάνας Κυριακού
Πάει έπεσε…. η οθόνη πάγωσε, μαζί μ αυτήν και η ιστορία μιας τηλεόρασης που είχε περπατήσει στους άτσαλους δρόμους, μιας Ελλάδας, πάντοτε υποδουλωμένης, στα Δυτικά τάγματα της Ευρώπης.Λυπάμαι πραγματικά…. Περπατώντας για τελευταία φορά στους διαδρόμους της, ένιωθα μεγάλη συγκίνηση, όχι γιατί είδα μάτια βουρκωμένα και κεφάλια κατεβασμένα, όχι μόνο γιατί είδα την ανεργία να αυξάνεται, αλλά γιατί η ΕΡΤ, ήταν η δημόσια τηλεόραση μιας χώρας που έχει μεγάλο ιστορικό υπόβαθρο και μέσα από τα αρχεία της, κρύβεται μεγάλη πολιτιστική περιουσία.
Οι περισσότεροι μετρούσαν χρόνια, πολλοί δεν μπήκαν με μέσο και να μπήκαν, λίγοι αυτοί που δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στα καθήκοντα τους, μπορεί και κανένας.
Ξέρω.. σε κάθε υπηρεσία μπορεί να συμβαίνουν πολλά. Αλλά αυτή η φασιστική εκφώνηση του Κεδίκογλου, για να δικαιολογήσει το κλείσιμο του κρατικού καναλιού και να πείσει τον κόσμο, ότι έτσι έπρεπε να γίνει, μου μύρισε κάτι παλιά προσωπεία της Χούντας. Τουλάχιστον αυτοί δεν τόλμησαν ποτέ να πειράξουν την ΕΡΤ – τουλάχιστον ας έβρισκαν έναν άλλο τρόπο λύσης.
Με πονάει… η ΕΡΤ για μένα ήταν σχολείο… Μέσα από τις εκπομπές της, είτε ραδιοφωνικές – είτε τηλεοπτικές, διαμόρφωσα τον πολιτιστικό μου χαρακτήρα και ξέρω ότι δεν είναι μόνο εγω..
Πως μπορώ να ξεχάσω τη Λιλιπούπολη του Χατζηδάκι;;; πως μπορώ να ξεχάσω τις εκπομπές που μου έδειχναν Χορν, την Μελίνα, τον Κατράκη να μιλάνε… με την φωνή της Ελλάδας ολόκληρης… Πως μπορώ να ξεχάσω την τηλεόραση που έδωσε στους κωφούς την δυνατότητα της εξέλιξης – πως μπορώ να ξεχάσω το Θέατρο της Δευτέρας.
Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι η ΕΡΤ, αυτό το μεγάλο θηρίο που απασχολούσε και έδινε την ευκαιρία σε μουσικούς – ηθοποιούς – εικαστικούς, στους απόδημους, που με την ΕΡΤ, ένιωθαν τον παλμό της ίδιας τους της χώρας.. τους πολιτικούς – που αυτοί, για μένα είναι αιτία που φτάσανε τα πράγματα στο τέλος… Δεν είναι ότι την έκλεισαν.. είναι ότι αυτοί δεξιοί και οι κεντρώοι την έκαναν κομμάτια..
Δεν έχω να πω πολλά, γιατί είναι πολύ περισσότερα αυτά που νιώθω… ΛΥΠΆΜΑΙ πραγματικά.. αλλά πάλι τους ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, γιατί μου ξύπνησαν την οργή και η οργή αν ενωθεί, ίσως φέρει αποτελέσματα, με το όποιο κόστος.
Γιατί η ΕΡΤ έχει τη δική της Ιστορία και στα παιδιά μου, έχω να λέω πολλά..
