Της Δήμητρας Γκουντούνα
Το έγκλημα είναι από καιρό προμελετημένο. Ετοιμάζονται οι πολεμικές μηχανές για να φέρουν την ειρήνη. Δεν στοιχηματίζεις πια ποιος είναι ο φονιάς. Το μόνο που μπορείς να σκεφτείς είναι ότι η ανθρωπότητα δημιουργήθηκε για να σπείρει κοιμητήρια. Μόνο το χαμόγελο εκείνου του παιδιού έγινε σπασμός μπροστά στην τηλεοπτική κάμερα. Και εγώ δεν μπορώ να πάρω ανάσα από τα χημικά… στον καναπέ μου. Θ΄ αλλάξω κανάλι πως αλλιώς ν΄ αντιμετωπίσω την αδράνειά μου. Πως να σε συγχωρήσω φονιά; Πώς να σε συγχωρήσω εαυτέ μου; Συνήθισες να βλέπεις τη βία, και με την αδιαφορία σου την υπηρετείς ….Και να μετά από τόσους προσωπικούς αποχαιρετισμούς φτάσαμε στο τελευταίο σύνορο.Φλέγεται η γειτονιά μας, θα πούμε το βράδυ όταν θα κάτσουμε στο τραπέζι, και στη στιγμή θα περάσουμε στα δικά μας προβλήματα. Πήγες στην εφορία; Πλήρωσες τους λογαριασμούς; Που στο διάβολο χαλάς τα λεφτά; (πάντα ο άλλος τα χαλάει) και η αναζήτηση των λύσεων στα δικά μας προβλήματα, θα μας κάνει εκείνο το πλάνο με το παιδί που σπαρταράει από τα χημικά να το μπερδεύουμε με τα πλάνα της αστυνομικής ταινίας που θα παρακολουθήσουμε πριν μας πάρει ο Μορφέας. Που θα μας πάρει και θα μας σηκώσει, για να μας μεταφέρει στην άλλη μέρα, που τα πράγματα θα έχουν την ίδια σειρά, τις ίδιες αναζητήσεις και τα ίδια θέλω.
Τώρα βέβαια, άκουσα και στις ειδήσεις ότι η Ελλάδα, θα παίξει σημαντικό ρόλο για να επανέλθει η ειρήνη στη Συρία! Τον τρόπο δεν κατάλαβα της συμμετοχής μας. Θα είναι ο εναέριος χώρος μας που θα εξυπηρετήσει, τους Ειρηνευτές; Θα είναι οι απογειώσεις και προσγειώσεις για ανεφοδιασμό; Δίπλα από τη Συρία η Κύπρος και εμείς. Μήπως η πτώχευσή μας ήταν προπομπός άλλων δεινών; Δεν ξέρω, δεν προλαβαίνω να σκεφτώ χτυπάει το τηλέφωνο…. ένα τελευταίο μπάνιο πριν έρθει το Φθινόπωρο.
Πάντως, για να είμαστε και καλά ενημερωμένοι… σας πληροφορώ, ότι εκείνο το δεκάχρονο παιδί δραπέτευσε για τον Παράδεισο. Οπότε ησυχάστε. Τα δικά μας παιδιά να είναι καλά.
