της Δήμητρας Γκουντούνα
Ψηλαφίζοντας για άλλη μια φορά τη γλώσσα την ελληνική –μπας και καταλάβω κάτι τις από την ομορφιά της- έπεσα στον πεζό λόγο του Σολωμού. Και πέρασα στη δημοτική γλώσσα με την ‘’Γυναίκα της Ζάκυθος’’ ναι στην δημοτική ,από τον καιρό του Καποδίστρια που γράφει και ο Κώστας Σταματίου. Και εκστασιάστηκα για άλλη μια φορά με το κείμενο του ποιητή του ‘’Ύμνου εις την ελευθερία’’ και ίσως άλλη τροπή να είχε πάρει το γλωσσικό μας ζήτημα αν είχε δημοσιευτεί το κείμενο όταν ‘’γεννήθηκε’’ [1830] και όχι έναν αιώνα αργότερα. Διαβάζοντας ‘’Η Γυναίκα της Ζάκυθος’’ εκστασιάστηκα για άλλη μια φορά με το κείμενο του ποιητή του ‘’Ύμνου εις την ελευθερία’’ , αλλά και συνειδητοποίησα και κυριεύτηκα από την ιδέα ότι όλα τούτα τα σημερινά γεγονότα ,γίνονται για την εκτέλεση μας.‘’Γιατί να υπάρχει αυτό το απείθαρχο πνεύμα μέσα στα σπλάχνα μας λένε οι εταίροι μας –εταίρες- της Ευρώπης. Όσους ποιητές γεννάει αυτή η χώρα άλλους τόσους δοσίλογους ξερνάει για να μας υπηρετούν πιστά. ..Δεν μπορούμε να κάνουμε ένα Άουσβιτς την σήμερον ημέρα, ας τους αποκλείσουμε μέσα στην ίδια τους την Χώρα. Τους εξευτελίσαμε οικονομικά ναι. Αλλά ο κίνδυνος να επανέλθουν και να σηκωθούν όρθιοι, είναι ο ίδιος ο πολιτισμός τους και η γλώσσα τους. Αυτήν πρέπει να αφανίσουμε.’’
Αυτά λένε οι «εταίρες» της Ευρώπης που έχουν αγοράσει μεγάλες εκτάσεις της γης μας τα λιμάνια μας , και την αξιοπρέπειά μας.
‘’Κι’ εγώ άκουγα μέσα μου μεγάλη ταραχή και με συνεπήρε το πνεύμα στο Μισολόγγι-.Και δεν έβλεπα μήτε το Κάστρο μήτε το στρατόπεδο μήτε την λίμνη μήτε τον ουρανό πολιορκούμενους και πολιορκημένους ,όλα τα πάντα τα εσκέπαζε μαυρίλα και πίσσα…
’’Αχ και να σ΄ ακούγαμε έστω και για λίγο ποιητή μου. Οσο είμαστε πολιορκημένοι, και οι τσακωμοί μας να γίνονταν για την δημοτική γλώσσα του Βάρναλη και για την καθαρεύουσα του Παπαδιαμάντη. Αλλά ποιος να μας συνεπάρει ,να μας ξυπνήσει από τον λήθαργο, όταν στα δημοσιογραφικά μας δρώμενα οι φίρμες είναι οι μαγείρισσες και οι πτέρυγες των VIP στον Κορυδαλλό και το τσεκούρι πάνω από το κεφάλι μας η ΔΕΗ οι Τράπεζες, το ψωμί πάνω στο τραπέζι.. και η τσιριχτή φωνή κάποιων που σε προειδοποιούν …και έχουν τον τρόπο τους, για κόψιμο των μισθών των συντάξεων και του σκοτεινού μέλλοντος που εσύ δήθεν έχεις δημιουργήσει.
Το μόνο παρήγορο τώρα τελευταία είναι το αντάμωμα δικαστών… με τον Τερτσέτη και Πολυζωίδη [δικαστές που τόλμησαν να πουν όχι στην εκτέλεση του Κολοκοτρώνη] Αποφάσεις έκπληξη υπέρ εργαζομένων και συνταξιούχων.. Λέτε ,Ισως ,Μπορεί…
