από την Μάρα Μπέκα
Από μικρή ακούω αγγελοκαμωμένες ιστορίες για την δύναμη της και έχω διαβάσει εκατοντάδες ροζ μυθιστορήματα για ζευγάρια που πλούτισαν και συνεχίζουν… στην ηδονή της!Αναρίθμητοι τηλεοπτικοί αστέρες και ήρωες ταινιών από αρχαιοτάτων χρόνων μιλούν ποικιλόμορφα γιαυτήν μέσα από τις σειρές τους και μας κάνουν να την αποζητούμε και να κλαίμε στην ένταση των συναισθημάτων της.
Εκατοντάδες όμορφα χέρια την ακουμπούν, αμέτρητα ζευγάρια ματιών την απολαμβάνουν και αρκετά λαξευμένα από την φύση κορμιά παρασύρονται στο βωμό της ύπαρξης της.
Παρέα… ερωτευμένα νιάτα, ενήλικες και τριτηλικιωμένοι πίνουν μπρούσκο κρασί στο όνομά της και ρέουσα ζεστή σοκολάτα στα διάβατα του στόμα τους, απολαμβάνοντας πιθαμή προς πιθαμή την αετίσια απόλαυση της.
Τα θετικά της στοιχεία ασύλληπτα…
Φλογισμένες σκέψεις από πάθος, πόθο, έρωτα, ένωση, εμείς, ζωή, ελπίδα, ασφάλεια, στόχο, γαλήνη, ιδρώτα, φυγή.
Ταξίδι στο υπερβατικό του νου, αγκαλιά στην λεκάνη των δακρύων της, στίχοι στην παλίρροια των δικών της κυμάτων.
Ανάσα…
Tι είναι;
Γιατί την θέλουμε;
Γιατί όλοι επιθυμούμε να την γνωρίσουμε δυνατά έστω μία φορά στην ζωή μας;
Γιατί στο όνομά της σκοτωθήκανε παλικάρια και όμορφα κοριτσόπουλα αψηφώντας το νήμα της ζωής;
Για ποιο λόγο τόσες μαντινάδες, ρίμες, σεντόνια κειμενογράφων να έχουν κατακλείσει τον κόσμο;
Γιατί από καταβολής κόσμου προκαλεί αμέτρητες ερωτικές στιγμές και μαγεμένες από τα έγκατα της ανθρώπινης ύπαρξης εικόνες;
Γιατί αυτές τις μέρες όλοι έχουμε στραμμένοι την σκέψη σε εκείνη και περιμένουμε να έρθει η 14η Φεβρουαρίου για να την εκφράσουμε με κόκκινα τριαντάφυλλα, χαμογελαστά αρκουδάκια και τόνους τούρτας σε σχήμα καρδιάς;Ποιος θεϊκός δημιουργός την ανακάλυψε και την πρόσφερε στην ζωή μας;
Ποιος έδωσε άδεια σε συγγραφείς και ποιητές να κλάψουν και να γράψουν παραπονεμένα ΣΟΝΕΤΑ όπως αυτό του Φεντερίκο Γκαρσία Λόρκα, για να εκφράσουνε το άγγιγμά της;
…Φοβάμαι μη χάσω το θαύμα
των αγαλμάτινων ματιών σου και τη μελωδία
που μου αποθέτει τη νύχτα στο μάγουλο
το μοναχικό ρόδο της ανάσας σου
Πονώ που είμαι σε τούτη την όχθη
κορμός δίχως κλαδιά μα πιότερο λυπάμαι
που δεν έχω τον ανθό, πολφό ή πηλό
για το σκουλήκι του μαρτυρίου μου.
Αν είσαι εσύ ο κρυμμένος μου θησαυρός
αν είσαι εσύ ο σταυρός και ο υγρός μου πόνος,
αν είμαι το σκυλί της αρχοντιάς σου
μη με αφήσεις να χάσω ό,τι έχω κερδίσει
και στόλισε τα νερά του ποταμού σου
με φύλλα από το φρενοκρουσμένο μου φθινόπωρο.
Πολιτισμοί, λαοί, θρησκείες, ήθη, έθιμα και μασκαρεμένες ιστορίες γλέντησαν στο όνομά της, υπήρξαν και γεύτηκαν.
Τι δύναμη… Θεέ μου;
Τι “ΑΓΑΠΗ”;
Το «Σονέτο του γλυκού παραπόνου» είναι ένα ερωτικό ποίημα του Φεντερίκο Γκαρσία Λόρκα, από την ποιητική συλλογή του «Σονέτα του σκοτεινού έρωτα».
