συνέντευξη στη Λαμπριάνα Κυριακού
Ιδού ΕΓΩ η Σοφία … γράφει η Λούλα Αναγνωστάκη και η αυλαία ανοίγει.. Και.. Ιδού ΕΔΩ η Ελένη Ουζουνίδου, σ΄ ένα μονόλογο που χωρίς υπερβολές σε συγκλονίζει.. Είναι το κείμενο είναι η ερμηνεία, είναι η χρονική στιγμή που στον καθένα μας δίνει άλλη διάσταση και άλλη ερμηνεία.
Η Ελένη Ουζουνίδου μετράει χρόνια στη θεατρική σκηνή, με πολλές θεατρικές παραστάσεις σε διαφορετικούς ρόλους . Μετράει στο σανίδι η Ουζουνίδου. Μεταμορφώνεται είτε ερμηνεύει κωμικούς ρόλους είτε ερμηνεύει ρόλους σε τραγωδία..
Μια μέρα πριν την συναντήσω έτυχε να βρίσκομαι στο home house του ιδρύματος Κακογιάννη – Κάθε Δευτέρα και Τρίτη, παίζει το “I LOVE U” σε κείμενα Λούλας Αναγνωστάκη και σκηνοθεσία Σταμάτη Κραουνάκη – την έβλεπα από μακριά, απλά να παίζει το ρόλο της. Χωρίς ήχο. Οι κινήσεις της ήταν τόσο εκφραστικές, λες και διάβαζα τα κείμενα της συγγραφέως στη νοηματική. Την επόμενη μέρα όταν είδα την παράσταση, ένιωσα διττή ευχαρίστηση ακούγοντας την εκφορά του λόγου .
Έμεινα στο φουαγιέ, μετά την παράσταση για μια συνέντευξη που τελικά εξελίχθηκε σε μια ζεστή κουβέντα. Ακόμη και στην συζήτηση –αν και ήταν κουρασμένη αφού τα έδωσε όλα πάνω στη ‘’σκηνή’ ’μου έδωσε πράγματα που ήθελα να μάθω για την Λούλα Αναγνωστάκη.. για τα πάθη των γυναικών και για την δική της ερμηνεία…
Βλέποντας σε στη σκηνή διαπίστωσα ότι η επιλογή του Σταμάτη Κραουνάκη γι αυτό το ρόλο δεν ήταν καθόλου τυχαία. Πως προέκυψε αυτή η συνεργασία;
Δεν είναι η πρώτη φορά που συνεργάζομαι με τον Σταμάτη, είχαμε συνεργαστεί και παλιά. Αυτήν την παράσταση όμως, την είχε κάνει με την Αλεξάνδρα Παντελάκη, σε τελείως διαφορετικές οι συνθήκες. Άλλος χώρος , άλλη σκηνοθεσία. Την είχα δει εγώ αυτή την παράσταση και είχα ξετρελαθεί. Μου άρεσε πάρα πολύ και η Αλεξάνδρα και η σκηνοθεσία του Σταμάτη. Ε! και τους είχα πει ζηλεύω. Τότε, μου είχε πει ο Σταμάτης, επειδή σκέφτομαι να το ξανακάνω κάπως διαφορετικό , γουστάρεις να το κάνουμε μαζί; Το καλοκαίρι με πήρε τηλέφωνο και μου λέει : Ελένη πάμε να κάνουμε τη Λούλα Αναγνωστάκη, ε! και βέβαια απάντησα εννοείται.
Πως είναι να δουλεύεις με το Σταμάτη Κραουνάκη;
Είναι πάρα πολύ ωραίο,
είναι μαγικά. Μπορώ να επικοινωνήσω μαζί του. Είναι πολύ καλός σκηνοθέτης, είναι συγκεντρωμένος πάντα και ξέρει από την αρχή αυτό που θέλει, τους τονισμούς το ύφος. Είναι όλα πολύ οργανωμένα και επειδή έχει όλη αυτή την ποίηση μέσα του, τη μουσική ξέρει και πως θα σου τα πει και πως θα σου τα μεταφέρει αυτά τα πράγματα. Με τη μία καταλαβαίνεις τι θέλει να κάνεις. Αυτό είναι πάρα πολύ όμορφο για ένα ηθοποιό. Είναι ανοιχτός και μπορείς να του προτείνεις κι εσυ πράγματα τα οποία αποδέχεται, δεν είναι απόλυτος.
Μέσα από τα κείμενα της Λούλας Αναγνωστάκη, συναντάμε γυναικείες μορφές παραδομένες στα πάθη τους, στις ψυχώσεις τους και τις εμμονές τους. Είναι γυναικείο μειονέκτημα αυτό; Γιατί πέφτουμε τόσο;
Οι γυναίκες έχουν πιο έντονο συναισθηματικό κόσμο. Νομίζω οι γυναίκες της Λούλας Αναγνωστάκη είναι σύμβολα περισσότερο παρά χαρακτήρες . Γυναίκες που θα μπορούσαμε να τις συναντήσουμε στη νεότερη ιστορία του τόπου. Για μένα αυτές οι γυναίκες είναι η χώρα η Ελλάδα ολόκληρη και το πώς έφτασε η χώρα να είναι έτσι. Έχουν άλλη διάσταση για μένα…
Δηλαδή η σύγχρονη γυναίκα είναι πιο απαισιόδοξη έχει εμμονές – ανασφάλειες αλλά συνάμα είναι πιο ανεξάρτητη και πιο απαιτητική;;
Η σύγχρονη γυναίκα στα έργα της Αναγνωστάκη όπως είπα είναι η ίδια η χώρα, είναι τελείως ποιητική η διάσταση της δίδουμε με το Σταμάτη. Τουλάχιστον εγώ αυτό το πράγμα έχω μέσα στο μυαλό μου. δεν είναι δηλαδή μια ματιά πάνω στην σύγχρονη ελληνίδα – βέβαια που είναι και αυτό – αλλά είναι κυρίως η ιστορία της χώρας. Δίνει κυρίως ιστορικό και πολιτικό χαρακτήρα η γυναίκα σ αυτά τα κείμενα. Αλλά θα έρθω στην ερώτηση σου, δεν νιώθω ότι η σύγχρονη γυναίκα είναι πιο απαισιόδοξη. Ναι είναι πιο ανεξάρτητη γιατί έχει περάσει όλα τα στάδια , με κόστος τη μοναξιά, αρκεί να το πάρει απόφαση. Να αντιμετωπίσει τη ζωή της ως έχει, να στραφεί προς τα μέσα της, να αγνοεί τα καταναλωτικά αγαθά, να κοιτάει την ουσία να ξεφεύγει από τα πρότυπα. Πρέπει να αντισταθεί σε ότι της κατεβάζει το πνευματικό της επίπεδο. Τουλάχιστον μια μεγάλη μερίδα γυναικών νομίζω ότι έχει αντιληφθεί την ουσία και γυρνάει σε κάτι πιο εσωτερικό, πιο βαθύ. Μεγαλώνουν τα παιδιά τους πιο ωραία, πιο ελεύθερα. Εμένα μ αρέσει η σύγχρονη Ελληνίδα.
{youtube}nLFAd8KMsik{/youtube}
Συνάντησες κάπου την Ελένη μέσα από τις γυναίκες της Αναγνωστάκη;
Όχι. Όσο ακούς αυτά τα κείμενα, η δουλειά σου είναι να ταπεινωθείς , να χαμηλώσεις το ΕΓΩ.
Με ποιο δικαίωμα να θέλουμε να αλλάξουμε τη ζωή των δικών μας ανθρώπων, χωρίς να αποδεχόμαστε τις επιλογές τους, ενώ στην πραγματικότητα δεν κοιτάμε ν αλλάξουμε τον ίδιο μας τον εαυτό.
Είναι μεγάλο λάθος να θες να αλλάξεις την ζωή είτε του παιδιού σου είτε κάποιου δικού σου ανθρώπου, δεν πρέπει να γίνεται . Πολλές φορές όμως και στην οικογένεια και στον Έρωτα γινόμαστε λίγο κτητικοί . Όπως είδαμε και στην παράσταση, αυτό οδηγεί σε ακραίες καταστάσεις , όπως το έγκλημα. Μια κτητική συμπεριφορά μπορεί να είναι εγκληματική συμπεριφορά. Και αυτό είναι μια ελληνική νοοτροπία, είμαστε πιο κτητικοί οι έλληνες. Γι αυτό επιμένω και σου λέω ότι όλο το έργο είναι η ελληνική νοοτροπία.
«Εγώ δεν βολεύομαι» «δεν είμαι ο μέσος όρος» λέει η Αναγνωστάκη; Η Ελένη Ουζουνίδου βολεύεται;
Ούτε εγώ δεν βολεύομαι έχω ανησυχίες και γι αυτά που συμβαίνουν τώρα στη χώρα μας και στην προσωπική μου ζωή.
«Εγώ κάνω τη δική μου Επανάσταση» λέει … Εσύ πιστεύεις στην Επανάσταση; Θα γίνει κάποια στιγμή στη χώρα μας;
Ο σκοπός είναι να επαναστατήσουμε εσωτερικά. Πρέπει και μπορούμε να την κάνουμε, αυτήν την προσωπική επανάσταση. Αν ξεπερνούσαμε τα κόμπλεξ μας και σαν λαός και ατομικά και αποκτούσαμε συλλογική συνείδηση κάποια στιγμή , εντάξει ίσως να καταφέρναμε να αλλάξουμε πολλά από τις καταστάσεις που συμβαίνουν και στην χώρα μας.
Θα φύγω από το “Ι love u” και θα πάω στην αυριανή σου Πρεμιέρα στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. «Καβγάδες στην Κιότζα» Μίλησε μας για την παράσταση, το ρόλο σου και τους συνεργάτες σου.
Η Παράσταση «Καβγάδες στην Κιότζα είναι μια κωμωδία του Γκολντόνι που γράφτηκε το 1760. Παρουσιάζει την καθημερινότητα των κατοίκων ενός μικρού ψαράδικου χωριού και μέσα απ’ αυτήν σκιαγραφεί τις συνήθειες και τις συμπεριφορές τους, τη διαπλοκή στις σχέσεις και την ευδαιμονία της άγνοιας. Και αυτό ταιριάζει πολύ με τον Πειραιά. Είναι κοντά στη θάλασσα το λιμάνι, στους ψαράδες.
Εγώ κάνω την Λίμπερα Πετακτουλίνι σύζυγος Φουρτουνάτο. Είναι μια γυναίκα που είναι παντρεμένη – σπάνια για τις συγκεκριμένες συνθήκες – γιατί το νησί είναι όλο γυναίκες και μετρημένοι στα δάχτυλα άντρες. Οι γυανίκες εκεί ψάχνονται να παντρευτούνε, οι άνδρες λείπουν. Κάθονται μόνες μπλέκοντας, άλλες τσακώνονται στην προσπάθεια τους να βρούνε και άνδρες. έτσι εξελίσσεται η ιστορία μας .
Λοιπόν τη σκηνοθεσία και η μετάφραση είναι του Βασίλη Παπαβασιλείου τα σκηνικά – κοστούμια της Μαρί Νοέλ Σεμέ η Μουσική του Δημήτρης Καμαρωτός, οι Φωτισμοί της Ελευθερίας Ντεκώ .
Οι ηθοποιοί που παίζουμε στο έργο είναι η Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου, ο Γιάννης Νταλιάνης, η Ανδρούλα μου, η Άντρη Θεοδότου, η Χριστίνα Μαξούρη, η Άγγελος Μπούρας, η Τζωρτζίνα Παλαιοθόδωρου, η Αντώνης Πριμηκύρης, ο Χρήστος Σαπουντζής, ο Μενέλαος Χαζαράκης, ο Νικόλας Χανακούλας και ο Στράτος Χρήστου.
Είσαι πιστή της θεατρικής σκηνής. Αν σου δοθεί η ευκαιρία να κάνεις τηλεόραση θα το κάνεις;;
Για να είμαι ειλικρινείς μέχρι στιγμής μου έχουν τύχει κανά δυο προτάσεις τηλεοπτικές. Η μια κάτι δεν ταίριαξε η άλλη κόπηκε ο ρόλος λόγο παραγωγής κλπ. Δεν το ψάχνω και πάρα πολύ. Δεν το αποκλείω όμως, γιατί αν μου δοθεί ένα ωραίο σενάριο γιατί να αρνηθώ. Δεν σνομπάρω. Αλλά μ αρέσει το θέατρο περισσότερο. Είναι όλο αυτό το ζωντανό. Στο θέατρο την παράσταση την κάνουν δυο. Ο ηθοποιός και το κοινό. Γι αυτό λέμε σε κάθε παράσταση ότι υπάρχει κάτι διαφορετικό, γιατί το κοινό κάθε φορά αντιδρά αλλιώς. Και μ αρέσει κάθε φορά που ενώνεται το κοινό, με μια ενιαία ενέργεια και εσυ ανάλογα με αυτό ενεργείς πάνω στη σκηνή.
Ποια είναι τα επόμενα θεατρικά σου σχέδια
Θα συνεχίσουμε με τον Παπαβασιλείου. Υπάρχουν κάποια σχέδια για το καλοκαίρι αλλά ακόμη δεν είναι κάτι σίγουρο. Με τον Βαγγέλη Θεοδωρόπουλο σχεδιάζουμε να κάνουμε ένα μονόλογο το χειμώνα. Εντάξει αναμένουμε.
Το αφιέρωμα για την Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ πότε θα το δούμε;
Ναι τελικά αυτό δεν έγινε φέτος αλλά μάλλον με τη νέα σεζόν θα γίνει
