γράφει η Λαμπριάνα Κυριακού
Εδώ και καιρό άρχισαν να πέφτουν σαν βροχή τα νέα τραγούδια των καλλιτεχνών στ αυτιά μου. Και νέοι καλλιτέχνες αλλά και οι πιο μεγάλοι μες το χώρο αγνόησαν οι δισκογραφικές εταιρίες την κρίση και στόλισαν το καλοκαίρι με νέα μουσικά ακούσματα.
Εν τέλει είναι καιρός ν αρχίσει η μουσική ανάσταση που περιμέναμε. Συμπαθητικά τραγουδάκια καλοκαιρινά, υπογραμμένα από νέο αίμα τα περισσότερα και δεν το κρύβω ότι μ αρέσει αυτό το δόσιμο της σκυτάλης και στο νέο αίμα. Ξεχώρισα όμως κάποια τραγούδια και τα αγάπησα περισσότερο. Όπως πέρυσι με το δίσκο της Αργυρώς Καπαρού «Χειρολαβές», που έχει μέσα τραγούδια σαν εκείνα μου μένουν διαχρονικά και αντέχουν στο χρόνο.
Εφέτος λοιπόν, κόλλησα με το δίσκο της Άννας Μπουρμά που φέρει τον τίτλο «Ένα τραγούδι αν σωθεί». Τραγούδια που βγήκαν μετά από πολλή ιδρώτα και με τη βοήθεια μόνον όσων πίστεψαν στην Άννα Μπουρμά. Οι στίχοι της Λίνας Δημοπούλου, του Τάκη Μπουρμά της Φωτεινής Λαμπρίδη, της Βέτας Μπετίνη, του Θεοδωρή Γκονη και του Σωτήρη Βώπη, καλογραμμένη με νόημα και συναίσθημα. Η μουσική να υπερβαίνει ακόμη και τη συχνότητα του αυτιού, δημιουργώντας την επιθυμία της επανάληψης. Όταν ο στίχος μένει στο στόμα και η μουσική στο αυτί τότε αυτό λέμε τραγούδι!! Ας μην μιλάμε και να τραγουδάμε τα στερεότυπα. Στο μουσικό χώρο υπάρχει και αυτό το κάτι άλλο….
{youtube}MXUxmFFtrCk{/youtube}
