της Δήμτρας Γκουντούνα
Είναι οι ημέρες φαίνεται που μας παρασέρνουν σ΄ εκείνες τις παλιές και ηρωικές και αθώες – θα έλεγα – τις ημέρες του ’40. Πως να μην γιορτάσουμε το ΟΧΙ ρε παιδιά αφού ήταν η μοναδική φορά που το είπαμε σε ξένες δυνάμεις. Βέβαια, το είπαμε στους Ιταλούς, γιατί κάνα χρόνο αργότερα, όταν ήρθαν οι Γερμανοί…ας τα να πάνε – α ρε Τσολάκογλου πόσες φορές θα ζήσεις για να μας ξανα δίνεις…
Θα μας πουνε πάλι τα περήφανα νιάτα παρελαύνουν ,ενώ θα τους έχουν βγάλει ήδη το εισιτήριο για τα τρένα της ξενιτιάς… Μπερδεύομαι, μπερδεύονται και διασταυρώνονται σαν εχθρικές σαΐτες οι πληροφορίες στο μυαλό σου όταν γυρνάς και ξαναγυρνάς σε ημερομηνίες και γεγονότα.
Από το 1833 μέχρι σήμερα προσπάθησα να συγκεντρώσω τα ΟΧΙ που είπαμε. Από την απόλυτη μοναρχία του ανήλικου Όθωνα και από την πρώτη Κυβέρνηση έως την τρέχουσα.. Δεκάδες Πρωθυπουργοί και εκατοντάδες υπουργοί οι περισσότεροι γόνοι τζακιών ,διορίζονται ,παραιτούνται παύονται και πάει λέγοντας. Αυτοί που αντιστέκονταν στις ξενόφερτες εντολές στο πυρ το εξώτερον.. Και πάντα ένας Λαός να χειροκροτεί η να καταριέται χωρίς οι περισσότεροι να γνωρίζουν.. σε βάθος τι επευφημούν και τι πολεμάνε.. Και η ιστορία σε διατεταγμένη υπηρεσία σε συγκεκριμένο χρώμα και ανάγνωση των γεγονότων… Έπρεπε να μας δώσουν τα στοιχεία το Φόρειν Οφις και το Στέητ Ντιπάρτμεντ για την ιστόρηση των Δεκεμβριανών… Πόσοι γνωρίζουν ότι ειχε προηγηθεί αιματοκύλισμα στο Σύνταγμα ενός Λαού πληγωμένου από τον πόλεμο και πεινασμένου…
Ποιος θέλησε πάση θυσία και ετοίμασε μια χαρά τον εμφύλιο σπαραγμό. Πως οι αδελφωμένοι Έλληνες που πήγαν στα αλβανικά βουνά αγκαλιασμένοι για μια ελεύθερη Ελλάδα κατέληξαν να σκοτώνει αδελφός τον αδελφό;;
Α και να έβλεπα όλους τους φοιτητές ενωμένους έτσι όπως επαναστατούσαν οι Έλληνες φοιτητές πριν ακόμη η Ελλάδα γίνει Κράτος… Ιερός λόχος Υψηλάντη ,θυσιαστήριο Κοραή.. και αργότερα στην Αίγινα από τον Καποδίστρια το πρώτο ΄΄ Σχολείον ΄΄ 400 τα παιδιά που επαναστάτησαν και έφυγαν .. Τα φοιτητικά κινήματα έστω και συνυφασμένα από την πολιτική δράση της κάθε εποχής ξεκινούσαν μεγάλες πολιτικές κινητοποιήσεις. Εξεγέρσεις και κινητοποιήσεις σε κάθε επέτειο ..Έτσι προχωρούσε η Ελλάδα.
Έτσι αποκτήσαμε σιγά σιγά ελευθερίες και δικαιώματα από όσους δεν είχαν γεννηθεί κάτω από μεταξωτές κουνουπιέρες και όσοι ακολούθησαν τον επαίτη στρατηγό Μακρυγιάννη και όσοι φοιτητές έπεσαν αργότερα για την γλώσσα την Ελληνική ,για τη δημοτική γλώσσα. Ναι υπήρχαν ονόματα εκείνες τις εποχές που ηχούσαν σαν σάλπιγγες και ξεσήκωναν μπουρίνια και επαναστάσεις από το Λαό που όχι από γνώσεις αλλά από ένστικτο για μια ελεύθερη Ελλάδα ξεσηκωνόντουσαν και αυτοί έλεγαν ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ….
