της Λαμπριάνας Κυριακού
Λατρεύει το θέατρο όπως και τη μουσική. Μετά τις μουσικές σπουδές του, μπήκε στο τμήμα θεάτρου της Καλών Τεχνών. Έχει γράψει μουσική για θέατρο, έχει γράψει τους στίχους και τη μουσική του νέου του δίσκου, με τίτλο «Πίσω απ τις βροχές» που κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό. Συνεργάστηκε με τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα και τον Μανώλη Φάμελλο όπως και με άλλους καλλιτέχνες. Ο λόγος, για τον εξαιρετικό και ταλαντούχο καλλιτέχνη Πάνο Γουργιώτη, που τον συναντήσαμε με αφορμή την κυκλοφορία του νέου του δίσκου.
Πριν διαβάσω το βιογραφικό σου είχα ακούσει το νέο σου άλμπουμ. Σκέφτηκα, ότι αυτός ο καλλιτέχνης μπορεί να γράψει μουσική για θέατρο. Όταν λοιπόν διάβασα το βιογραφικό σου, διαπίστωσα ότι ο Πάνος Γουργιώτης κατά τη διάρκεια των σπουδών του στο τμήμα θεάτρου της σχολής Καλών Τεχνών, ασχολήθηκες εντατικά με την μουσική θεάτρου και κινηματογράφου. Βέβαια ο δίσκος δεν έχει θεατρικά τραγούδια αλλά υπάρχουν κάποιες πινελιές που σε παραπέμπουν εκεί!
Ναι, έχω σχέση λατρείας με το θέατρο και τον κινηματογράφο. Ως εκ τούτου αγαπώ ιδιαίτερα τη θεατρική μουσική και τα soundtracks. Πάντα προσπαθώ με τη μουσική μου να βοηθάω στο να μπορείς να δεις τις εικόνες που περιγράφονται μέσω των στίχων και όταν πια ακούσεις όλο το δίσκο να νιώθεις σα να έχεις παρακολουθήσει ένα ολοκληρωμένο έργο με αρχή, μέση και τέλος.
Πως πήρες μια τέτοια απόφαση να εισαχθείς σε θεατρική σχολή;
Είχα ήδη σχεδόν τελειώσει τις μουσικές σπουδές μου πριν γίνω φοιτητής και έτσι μου φαινόταν βαρετή η ιδέα να περάσω στη Μουσικών Σπουδών, οπότε επέλεξα τη μόνη άλλη σχολή που θα άντεχα, τουλάχιστον σε εκείνη την ηλικία, αυτή του Τμήματος Θεάτρου της Καλών Τεχνών. Ήθελα κάτι σχετικό με την τέχνη, αλλά ταυτόχρονα να κάνω και νέα πράγματα.
Η μουσική πότε μπήκε στο όνειρο σου;
Η μουσική ήταν πάντα το όνειρο μου. Ξεκίνησα να μαθαίνω κιθάρα πριν πάω στο σχολείο και ήδη από την εφηβεία μου ήξερα ότι αυτό θέλω να κάνω στη ζωή μου, δε διαπραγματεύθηκε ποτέ αυτό.
Που κλίνεις περισσότερο, προς τη μουσική ή το θέατρο;
Σίγουρα προς τη μουσική, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δε με αφορά σοβαρά το θέατρο. Απλά πιστεύω πως ο καθένας μας πρέπει να ασχολείται με κάτι μόνο όταν πιστεύει ότι δε θα μπορούσε να ζήσει χωρίς αυτό, αλλιώς δεν αξίζει καν τον κόπο γιατί θα αποτύχει σίγουρα. Εγώ ξέρω ότι θα μπορούσα να ζήσω χωρίς το θέατρο.
Ποιο είδος μουσικής σε εκφράζει περισσότερο;
Το περισσότερο είναι η λέξη-κλειδί στην ερώτηση σου, καθώς μου αρέσουν πολύ πολλές διαφορετικές μουσικές. Αν έπρεπε οπωσδήποτε να ξεχωρίσω ένα είδος, θα έλεγα ότι προτιμώ τη φορτισμένη, μελαγχολική, ηλεκτρική μουσική.
Μίλησε μου λίγο για την γνωριμία σου με τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα. Μετέπειτα πώς σε στήριξε στις επιλογές σου και ποιες ήταν αυτές οι δουλειές που κάνατε μαζί;
Μετράμε πλέον πάνω από 12 χρόνια γνωριμίας, φιλίας και αμοιβαίας εκτίμησης. Με έχει στηρίξει πολύ όλα αυτά τα χρόνια, ήταν υπεύθυνος παραγωγής στο maxi-single που αποτέλεσε την πρώτη μου εμφάνιση στη δισκογραφία, στο πρώτο μου άλμπουμ πάλι βοήθησε καθοριστικά, στο καινούριο συμμετέχει τραγουδώντας σε ένα τραγούδι. Έχουμε μοιραστεί τη σκηνή αρκετές φορές, με έχει συμβουλέψει σοφά άλλες τόσες και με έχει γλιτώσει από κακοτοπιές. Με δυο λόγια του χρωστάω πολλά, τον εκτιμώ βαθιά και το ξέρει.
«Πίσω από τις βροχές» είναι ο δεύτερος σου δίσκος; Μίλησε μου γι αυτήν την δουλειά;
Είναι ένας δίσκος που ήρθε περίπου σαν ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη. Σαν ένα παιδί που θέλει τόσο πολύ να έρθει στη ζωή που υπερνικά την όποια πρόθεση σου να κάνεις έκτρωση. Το λέω αυτό γιατί παρότι το υλικό υπήρχε και μου άρεσε πολύ, δεν είχα βρει τις κατάλληλες συνθήκες για να κυκλοφορήσει, δεν ένιωθα ότι είχε κάποιο νόημα να βγει ο δίσκος με λάθος τρόπο, από λάθος ανθρώπους και σε λάθος στιγμή. Τελικά όλα αυτά βρέθηκαν σχεδόν από μόνα τους και αυτό ήταν πολύ ευτυχής συγκυρία. Πρόκειται για μια δουλειά φτιαγμένη από φίλους με πολλή αγάπη και θετική ενέργεια, έχει γκάζια, έχει πιο μελαγχολικές στιγμές και γενικά πιστεύω ότι είναι μια πιο ώριμη και ολοκληρωμένη δουλειά. Είμαι ευχαριστημένος και περήφανος για το τελικό αποτέλεσμα.
Με ποιους συνεργάζεσαι σ αυτό το δίσκο;
Ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Ο Μανώλης Φάμελλος, η Δέσποινα Ολυμπίου, η Ελισάβετ Καρατζόλη και ο Κόμης Χ συμμετέχουν τραγουδώντας παρέα μου κάποια τραγούδια. Επίσης, έχω χρησιμοποιήσει σε ένα τραγούδι στίχους της Λίνας Δημοπούλου και σε ένα ακόμη του Κόμη Χ. Είναι όλοι τους εκπληκτικοί καλλιτέχνες και αγαπημένοι φίλοι. Και, καθώς είναι προφανές το πόσο σπουδαίο και συγκινητικό είναι να σε στηρίζουν έμπρακτα τόσοι φτασμένοι συνάδελφοι, να σταθώ στο ότι όλοι τους είναι επίσης καταπληκτικοί, ζεστοί άνθρωποι. Τους ευχαριστώ ακόμα μια φορά από καρδιάς. Τέλος, να μην ξεχάσω και τους δύο σημαντικότερους συνεργάτες σε αυτό το δίσκο, το Νίκο Βογιατζάκη που έπαιξε κιθάρες και ανέλαβε ηχογράφηση,μίξη και παραγωγή στο στούντιο της Mad Hat Music στο Ηράκλειο Κρήτης και το Γιάννη Δήμα που είναι ο υπεύθυνος της κυκλοφορίας του άλμπουμ μέσω της newsville.be.
Γιατί πρέπει ένας νέος να αγοράσει αυτό το δίσκο;
Ένας νέος πρέπει γενικά να αγοράζει αν μπορεί δίσκους νέων καλλιτεχνών, να στηρίζει τις νέες προσπάθειες. Από εκεί και πέρα, στο «Πίσω από τις βροχές» πιθανότατα θα βρει κάποιον που μοιράζεται τις ανησυχίες του, τα άγχη του, την απογοήτευση του αλλά και την ελπίδα και τη θέληση για κάτι καλύτερο. Και βέβαια, θα ακούσει κάτι ειλικρινές, φτιαγμένο με καλή πρόθεση και χωρίς διάθεση να θίξει τη νοημοσύνη ή την αισθητική του.
{youtube}HRjn_QgOUhM{/youtube}
Βρισκόμαστε σε μια εποχή που η δισκογραφία κρατιέται διασωληνωμένη στη ζωή. Τα δισκοπωλεία έχουν μειωθεί, έχουν μειωθεί οι πωλήσεις δίσκων… Πιστεύεις έκανε τόσο κακό το διαδίκτυο; Ή απλά είναι πιο εύκαιρη δικαιολογία;
Το διαδίκτυο ήταν απλά η ταφόπλακα της δισκογραφίας, ήταν αυτός που τράβηξε την πρίζα από τον ετοιμοθάνατο. Στο μεγαλύτερο βαθμό φταίνει οι άνθρωποι της δισκογραφίας, όλοι αυτοί οι χαρτογιακάδες και οι λογιστές που καμία σχέση δεν είχαν με τη μουσική αλλά αποφάσιζαν για αυτή. Αυτοί οι φωστήρες λοιπόν, αποφάσισαν κάποια στιγμή ότι ο κόσμος δε θέλει πια να ακούει Χατζιδάκι και ότι πρέπει να στρέψουν το κοινό σε άλλες πιο εύκολες λύσεις. Πιο εύκολες γιατί δεν έχουν άποψη, δεν έχουν καλλιτεχνικές απαιτήσεις, είναι πιο φτηνοί, είναι αναλώσιμοι και φυσικά αντικαθίστανται εύκολα και φτηνά καθώς οι προηγούμενοι θα έχουν ξεχαστεί την πρώτη μέρα που δε θα τους δείξει η τηλεόραση. Η ιστορία της μουσικής αποδεικνύει ότι το κοινό εκπαιδεύεται. Στην εποχή του ο Μότσαρτ ήταν ποπ χωρίς να διαθέτει ζεύγος πλούσια στήθη. Αν οι δισκογραφικές λοιπόν δεν είχαν κάνει τέτοιες άθλιες επιλογές, θα είχαν ακόμη δουλειά, θα έφτιαχναν καλή μουσική για τον κόσμο, οι καλλιτέχνες θα δημιουργούσαν απερίσπαστοι και όλοι θα ήταν χαρούμενοι.
«Φέρτε τώρα να πιω την τελευταία σταγόνα. Πάει τόσος καιρός μα δεν τέλειωσα ακόμα. Ξέρω φτάνει η στιγμή που ονειρεύεστε όλοι. Θα ορμήξω στο δρόμο και θα κάψω την πόλη¨…πριν να πέσω σε κώμα θα διαλύσω τη βρώμα» Μ αρέσει αυτός ο στίχος. Είναι σύγχρονος και επίκαιρος. Πιστεύεις ότι αυτή η βρώμα που έχει φέρει την Ελλάδα σε τέτοιο χάος θα διαλυθεί; Υπάρχουν τέτοια δείγματα;
Είναι παράξενο αυτό που συμβαίνει. Σε άλλες εποχές μια τέτοια κατάσταση θα είχε ήδη εκτονωθεί κάπως. Προς το παρόν φαίνεται ότι έχουμε κλειστεί στο καβούκι μας και τηρούμε στάση αναμονής. Αυτό είναι περίεργο και κατά τη γνώμη μου πιο ανησυτικό και επικίνδυνο. Είμαι σίγουρος ότι κάποια στιγμή, όχι πολύ μακριά από τώρα, κάτι θα γίνει. Νομοτελειακά. Ο Ρίτσος είχε πει πως αυτός ο λαός δε γονατίζει παρά μονάχα μπροστά στους νεκρούς του. Εύχομαι και πιστεύω ότι είναι ακόμη έτσι. Απλά ελπίζω ότι συμβεί τελικά να μη μας αφήσει πληγές που δεν κλείνουν.
Γιατί η οργή μας έχει μείνει περιορισμένη σε ένα κουτί;
Η οργή μας εκφράζεται προσωρινά σε λάθος κατεύθυνση. Στην καθημερινότητα μας και τους γύρω μας. Μας φταίνε όλα, είμαστε αγενείς, ευερέθιστοι και επιθετικοί. Αυτό το στάδιο προηγείται της πλήρους συνειδοποίησης του αληθινού προβλήματος πιστεύω. Σε κάθε περίπτωση η οργή δεν είναι καλός σύμβουλος και οι εν βρασμώ πράξεις δεν οδηγούν πουθενά τις περισσότερες φορές. Η οργή είναι χρήσιμη μόνο όταν μετατραπεί σε σκέψη, αναζήτηση, προσπάθεια. Ακόμα και σε τόσο φορτισμένες συνθήκες προτιμώ τους λογικούς και μετρημένους ανθρώπους και ελπίζω σε αυτούς.
Ποια είναι τα σχέδια σου για το μέλλον;
Συναυλίες, όσο γίνεται περισσότερο, που θα ξεκινήσουν με τις παρουσιάσεις του νέου δίσκου σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Επίσης, κάποιες εμφανίσεις στο Βέλγιο και τις γύρω χώρες και μια καινούργια δουλειά που ετοιμάζουμε η οποία θα απευθυνθεί και στην ευρωπαική αγορά και ελπίζουμε να είναι έτοιμη την άνοιξη του 2016.
