Συναντήσαμε την ηθοποιό Μαρία Βασιλλέλη στο φιλόξενο φουαγιέ του πολυχώρου «Διέλευσις», όπου παρουσιάζεται κάθε Τρίτη και Τετάρτη στις 21.00 η θεατρική παράσταση «Agnes of God» του John Pielmeier, και μιλήσαμε μαζί της για το έργο και τη συνεργασία της με τη σκηνοθέτη Χρυσάνθη Κορνηλίου.
Φέτος συμμετέχετε στην παράσταση η «Αγνή του Θεού». Μιλήστε μας λίγο για την υπόθεση του έργου και για το ρόλο σας.
Με στόχο μια νεαρή μοναχή που κατηγορείται για φόνο του νεογέννητου βρέφους της, μία δικαστική ψυχίατρος έρχεται αντιμέτωπη με την ηγουμένη της μονής. Οι πεποιθήσεις κλονίζονται, οι βεβαιότητες παρουσιάζουν ρήγματα για να αφήσουν το μυστήριο της ύπαρξης να έχει τον πρώτο λόγο.
Ο ρόλος που ερμηνεύετε διακρίνεται από δισπιστία και απόψεις ακλόνητες. Πόσο σας εκφράζει εσάς αυτή η στάση ζωής;
Ο ρόλος που ερμηνεύω έρχεται σε αντιπαράθεση με την θρησκεία. Είναι ορθολογιστικές απόψεις που δεν βασίζονται με το Α και Ω της θρησκείας. Και θεατής αν ήμουν πάλι το ίδιο θα απαντούσα στο ότι ο ρόλος της ψυχιάτρου με εκφράζει απόλυτα γιατί είναι συνυφασμένος με τα δικά μου πιστεύω.
Τελικά ποιο θεωρείτε ότι είναι το κεντρικότερο θέμα και νόημα που επιδιώκει να περάσει ο συγγραφέας;
Ο συγγραφέας σε καθηλώνει με την αντιπαράθεση των επιχειρημάτων και τις ανατροπές των γεγονότων και των αποκαλύψεων. Έτσι ολοκληρώνεται ένα υπαρξιακό δράμα με φόντο τους κλειστούς κόσμους των αντιλήψεων, απόψεων και δογμάτων που υπερασπίζονται το αδιαμφισβήτητο των στερεοτύπων τους μέχρι τελικής πτώσεως. Μίας πτώσεως όμως που οδηγεί σε βαθύτερες μεταστοιχειώσεις του εσωτερικού κόσμου των προσώπων που υπερασπίζονται τις αντικρουόμενες αυτές πίστες. Ενώ το θύμα που τους φέρνει στη μοιραία αντιπαράθεση έχει κατέλθει από τον παράδεισο μέχρι την κόλαση για να ξυπνήσει μέσα τους την υποψία ότι μπορεί να μην έχουν πάντα δίκιο.
Μιλήστε μου για το χώρο που σας φιλοξενεί και για τη συνεργασία σας με τη σκηνοθέτη, Χρυσάνθη Κορνηλίου.
Ο χώρος που ανεβαίνει φέτος η «Agnes of God» είναι ένας πολυχώρος που έχει δώσει το στίγμα του εδώ και 5 χρόνια. Οι επιλογές των έργων, της μουσικής και των εικαστικών εκδηλώσεων έχουν όλες το ίδιο ύφος και χρώμα. Η Χρυσάνθη Κορνηλίου κάνει όλες τις επιλογές και η ίδια σκηνοθετεί. Η συνεργασία μου είναι άριστη εδώ και δύο χρόνια. Γνωριστήκαμε πέρυσι και έπαιξα στο «Οιδίπους: από την άγνοια στην επίγνωση». Ένα δύσκολο κείμενο με μετάφραση Γρυπάρη και σκηνοθεσία της ιδίας. Και φέτος στην «Agnes of God» σ’ ένα έργο με πολλές απαιτήσεις.
Ποια είναι η ευθύνη του ηθοποιού, όταν αναλαμβάνει να ερμηνεύσει ένα ρόλο, το όραμα ενός σκηνοθέτη ή ενός συγγραφέα;
Η ευθύνη του ηθοποιού όταν έχει να κάνει με έναν ογκόλιθο όπως είναι αυτό το έργο είναι τεράστια. Πιο συγκεκριμένα ο ηθοποιός πρέπει να πέσει που λέμε στη δική μας γλώσσα πάνω στο κείμενο. Πρέπει να βρει τα στεγανά, τι σημαίνει αυτό. Η κάθε λέξη που γράφεται, γράφεται για κάποιο λόγο. Τα νοήματα που βγαίνουν από την αρχή της ανάγνωσης μέχρι της ερμηνείας είναι ατελείωτα. Πρέπει να ψάξει μέσα του τις ανησυχίες, τις αντιδράσεις σε σχέση με τον σκηνοθέτη και τον συγγραφέα. Μπορεί ένα έργο να γραφτεί διαφορετικά από τον συγγραφέα, ο σκηνοθέτης να έχει εντελώς διαφορετική ματιά από τον συγγραφέα και ο ηθοποιός να το αποδώσει υποκριτικά με την αρχική ματιά του συγγραφέα. Βέβαια γι’ αυτό πρέπει να υπάρχει μια χημεία πάντα σε τέτοια έργα ηθοποιού και σκηνοθέτη.
Ποια είναι η υποδοχή του κοινού στα μηνύματα της παράστασης μέχρι τώρα;
Ο κόσμος είναι πολύ ευχαριστημένος, τα μηνύματα που παίρνουμε αισιόδοξα και το καλύτερο χειροκρότημα είναι ότι δεν φεύγουν μόλις τελειώσει η παράσταση, αλλά μας περιμένουν για συζήτηση και κρασάκι.
Μιλήστε μου για εσάς και την μέχρι τώρα πορεία σας στο θέατρο.
Κατάγομαι από το πλατανόφυλλο του Αιγαίου την όμορφη Μυτιλήνη. Τελείωσα την παιδαγωγική Ακαδημία Μυτιλήνης αλλά οι ανησυχίες για την τέχνη ήταν περισσότερες και πιο βαθειές. Παίρνω λοιπόν το βαπόρι, αφήνω το όμορφο νησί μου και έρχομαι στην Αθήνα για να τελειώσω τη σχολή Καζάκου και την σχολή σκηνοθεσίας Σταυράκου. Από τότε υπηρετώ την τέχνη της υποκριτικής 21 χρόνια. Έχω παίξει στην τηλεόραση σε καλές εποχές όταν πληρωνόμαστε καλά και είχαμε και ένσημα. «Η Νταντά» σκην. Κ.Κιμούλης, «Για μια γυναίκα κι ένα αυτοκίνητο» σκην. Μ. Μανουσάκης, «Κωνσταντίνου και Ελένης» σκην. Λυχναράς. Στο θέατρο έχω παίξει από επιθεώρηση κοινωνικά, τραγωδίες παιδικά, και σύγχρονα. Έχω εργαστεί σε Δ.Η.Π.Ε.Θ.Ε (Λάρισας, Πάτρας, Χίου, Κρήτης). Έχω γράψει δικά μου έργα και έχουν παιχτεί όπως «Οι Ρακοσυλλέκτες στο θέατρο Κυψέλης και στο «Παραμυθίας», Η γιορτή των αστεριών στο θέατρο «Γκλόρια». Τα δύο τελευταία χρόνια δουλεύω στον πολυχώρο «Διέλευσις».
Για ποιο λόγο επιλέξατε να ασχοληθείτε με το θέατρο; Ποια είναι η ανάγκη που καλύπτεται από αυτή την ενασχόληση;
Ο λόγος που επέλεξα να ασχοληθώ με το θέατρο είναι η μεγάλη μου αγάπη γι’ αυτό. Το πάθος, ο έρωτας…..Το θέατρο δεν σε κάνει πλόυσιο σε κάνει όμως άνθρωπο. Εγώ έχω χάσει πολλά λεφτά από το θέατρο με την τελευταία μου παραγωγή. Όχι γιατί το έργο δεν ήταν καλό ή η σκηνοθεσία ή κάτι άλλο. Ήταν η εποχή που ο κ. Αβραμόπουλος απαγόρευσε την είσοδο των παιδιών στα θέατρα λόγω της νόσου των πτηνών και των ταμιφλού, τότε έχασα αρκετά χιλιάδες ευρώ. Δεν δουλεύω στο θέατρο για να γεμίσω την τσέπη μου, μόνο την ψυχή μου.
Με την υπάρχουσα οικονομική κατάσταση θεωρείται ότι το θέατρο είναι κάτι που θα επιδιώξει ο κόσμος ή είναι μια πολυτέλεια;
Πιστεύω ότι η τέχνη ανθίζει σε καιρούς κρίσης. Άλλωστε αυτό είναι γνωστό και από παλιά. Φυσικά για κάποιον που δεν έχει να φάει, είναι πολυτέλεια. Όμως εμείς έχουμε φροντίσει να έχουμε προσιτές τιμές και μειωμένο εισιτήριο για ευπαθείς ομάδες.
