της Δήμητρας Γκουντούνα
Οι ειδήσεις φωτίζουν σαν προβολείς την πολεμική διάθεση που υπάρχει σ ΄ όλο τον Ευρωπαϊκό ορίζοντα. Δονείται όλη η Ευρώπη από την οικονομική κατάρρευση. Χρηματιστήρια παντοδύναμα χάνουν μονάδες ανεργία, διάλυση του κοινωνικού ιστού. Τώρα το θηρίο δείχνει το αληθινό του πρόσωπο και την δύναμή του.
Ως πειραματόζωο ,η Ελλάδα τους έδωσε τα ποσοστά της επιτυχίας τους. Και προχωράνε ακάθεκτοι στην απόλυτη κυριαρχία της Γηραιάς Ηπείρου.
Μας μοιράσανε σαν Χώρα πριν ξεσπάσει ο πόλεμος. Αφού δεν τους εκμεταλλευθήκαμε όσο μας είχανε ανάγκη με τις βάσεις τους στην καρδιά του Νότου, τώρα χαμογελάνε στην ‘φίλη ‘ Τουρκία που ως άλλος Κεμάλ Αττατούρκ ο Ερντογάν κουνάει απειλητικά το χέρι και ζητάει και ζητάει και τα παίρνει . Και εμείς ως Λαός μεθάμε με ρομαντικές παραισθήσεις. Η απεργία θα φέρει τη λύση ,οι αγρότες στην πλατεία Συντάγματος θ ΄ αναγκάσουν τον Πρωθυπουργό ν΄ αποσύρει τις προτάσεις για τα νομοσχέδια και όλοι εμείς οι απελπισμένοι αν πετύχουν οι κινητοποιήσεις θα νιώσουμε μια βαθειά ικανοποίηση… Τι πιο καλύτερο από έναν απελπισμένο Λαό που δεν πιστεύει πια σε κανέναν ηγέτη …και αυτό γιατί δεν έχει χρόνο να σκεφθεί. Δεν έχει χρόνο να δει ότι ο πόλεμος δεν γίνεται μόνο στη Συρία. Γίνεται και στον τόπο μας και στις αξίες μας και στην ιδεολογία μας. Όποια και αν είναι αυτή. Δεν προσδιορίζω τίποτα γιατί δεν αντέχω να είναι διαχωρισμένοι οι Έλληνες μπροστά στα αδιέξοδα που έχουμε αλλά και σε τόσα άλλα που έπονται. Υπάρχει ασφάλεια στον εμπαιγμό; Πόσο θα σταθούμε όρθιοι; Που θ ΄ ακουμπήσουμε; Κινούμενη άμμος η ζωή μας. Και αυτοί οι δήθεν εκπρόσωποί μας στο Κοινοβούλιο έρημοι και απρόσωποι, ούτε μια κουβέντα για την ουσία του προβλήματος φθηνές ιαχές που δεν πείθουν κανέναν. Θυμάμαι πως λοιδορούσαν τον Τσίπρα όταν έλεγε ότι το πρόβλημα δεν είναι δικό μας ,είναι της Ευρώπης .Θυμάμαι τις συμφωνίες που του ΄ελεγαν ‘’τρέξε να υπογράψεις ότι νάναι αρκει να υπογράψεις’’. Οχι δε λέω ότι είναι κανείς γερμανοτσολιάς στο κοινοβούλιο και το έκαναν για να ωφεληθεί η Γερμανία. Ανιστόρητους και αδαείς τους λέω… και τα τσιράκια τους εμεις δηλαδή οι δημοσιογράφοι-όχι όλοι- να παπαγαλίζουμε για το 3 το λάδι και 3 το ξύδι. Χωρίς να λέει κανείς τους πραγματικούς κινδύνους που συζητάμε μ άνεση ΄στην ταβέρνα, αλλά ποτέ στα γραπτά μας…
