της Λαμπριάνας Κυριακού
Κάθε φορά που συναντιόμαστε με τον Μαυρίκιο, γελάμε πάρα πολύ, σαν μικρά παιδιά που δεν ξέρουν το γιατί. Ξεκαρδιζόμαστε και ξεχνάμε το λόγο συνάντησης μας.
Του είπα παλιότερα, να κάναμε μια συνέντευξη στην Κυπριακή διάλεκτο, αλλά το ξεχάσαμε και αυτό! Τουλάχιστον δεν ξεχάσαμε να κάνουμε τη συνέντευξη. Συναντηθήκαμε στο σπίτι του, στου Ζωγράφου. Έκανε πρόβες για την συναυλία στον Ιανό που θα γίνει στις 3 Μαρτίου 2017, δηλαδή την Παρασκευή που μας έρχεται.
Με αφορμή την πρόβα, του είπα να μου δώσει περισσότερες λεπτομέρειες για την βραδιά στον Ιανό.
Είναι κάτι διαφορετικό και ιδιαίτερο, μου λέει, ένα ξεχωριστό για μένα ρεσιτάλ με τα ομορφότερα κλασικά τραγούδια διαμάντια του διεθνούς και του ελληνικού ρεπερτορίου. Η βραδιά θα πραγματοποιηθεί στον ΙΑΝΟ την Παρασκευή 3 Μαρτίου 2017 και ώρα 9 το βράδυ. Το ρεπερτόριο που θα παρουσιαστεί στο ρεσιτάλ περιλαμβάνει άριες από όπερες, αγγλικά, ιταλικά και ισπανικά τραγούδια, επιλογές από ελληνικές οπερέτες, καθώς και κλασικά διαχρονικά ελληνικά τραγούδια. Ο Μαυρίκιος θα ερμηνεύσει από Verdi, Puccini, Schubert, Donizetti, Rossini και Lucio Dalla μέχρι κλασικά ελληνικά τραγούδια των σημαντικότερων ελλήνων δημιουργών των τελευταίων δύο αιώνων όπως οι Αττίκ, Γιαννίδης, Σουγιούλ, Θεοδωράκης, Χατζιδάκις, Πλέσσας, Χατζηνάσιος, Σπανός, Ξαρχάκος και άλλοι
Μαυρίκιε τα πρωινά ζεις σε ένα άλλο κόσμο, «φανταστικό» μεν, αλλά βγαλμένο από την πραγματικότητα.
Θέλω πραγματικά να ευχαριστήσω ολόψυχα για ακόμη μία φορά την μούσα της παιδικής σκηνής Κέλλυ Σταμουλάκη που μου έδωσε την ευκαιρία να ανακαλύψω αυτό τον μαγικό κόσμο της παιδικής μουσικοθεατρικής σκηνής. Η συνεργασία μας εδώ και δύο χρόνια είναι κάτι παραπάνω από άψογη και ίσως ο λόγος να είναι ότι αντιμετωπίζουμε και οι δύο με την ίδια λεπτομερειακή προσέγγιση το έργο. Ένα έργο με σπουδαία μηνύματα και κορυφαίους συντελεστές όπως είναι η ίδια η Κέλλυ που διαπρέπει τόσα χρόνια στην πρώτη γραμμή της παιδικής σκηνής γράφοντας και σκηνοθετώντας με την σφραγίδα της τα έργα της, ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας με τις υπέροχες μουσικές που μου εμπιστεύεται να ενορχηστρώνω κάθε χρόνο, η Ελένη Καστάνη που κάνει κάτι τόσο διαφορετικό αλλά με το ίδιο πάθος που μας έχει συνηθίσει τόσα χρόνια, όλος ο υπόλοιπος θίασος που έχει σφραγίσει ερμηνευτικά ο καθένας ξεχωριστά τον ρόλο που υποδύεται αλλά και οι διακεκριμένοι στο είδος τους συντελεστές στα σκηνικά (Δέσποινα Βολίδη), στα φώτα (Κατερίνα Μαραγκουδάκη), στα κοστούμια (Δέσποινα Κολοκοτσά), στις χορογραφίες (Τζένη Τοψίδου) και στις δημόσιες σχέσεις (Αντώνης Κοκολάκης).
Μίλησε μας για το ρόλο σου στην παράσταση “Μόνο αν το πιστέψεις”. Πώς εμπλέκεσαι μέσα στην ιστορία;
Ο ρόλος μου στην παράσταση είναι αμιγώς μουσικός. Η διαδικασία ξεκίνησε από το καλοκαίρι όπου ενορχήστρωσα τα τραγούδια του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα και δίδαξα στον θίασο τις μελωδίες και τις αρμονίες τους καθώς έχουμε ζωντανή μουσική επί σκηνής με τους ίδιους τους ηθοποιούς να τραγουδάνε και να παίζουν μουσικά όργανα. Η παιδική θεατρική μουσική βεβαίως είναι κάτι τελείως διαφορετικό από την συναυλιακή. Στόχος της πρέπει να είναι να ποτίζει τις ψυχές των παιδιών με μελωδίες και να τα κάνει συνταξιδιώτες σε όλα όσα συμβαίνουν πάνω στην σκηνή. Στην προσπάθεια μου αυτή χρησιμοποίησα και μια πρωτοποριακή μέθοδο ενορχήστρωσης. Η Κέλλυ γράφει πολύ εύστοχο και περιεκτικό κείμενο. Δοκίμασα λοιπόν να το ενορχηστρώσω σαν να ήταν τραγούδι. Το αποτέλεσμα πιστεύω ότι είναι ακριβώς αυτό που κάνει την διαφορά. Αυτό βάζει τους θεατές μέσα στο έργο και τους κάνει να βιώνουν την κάθε στιγμή και την εναλλαγή των συναισθημάτων έντονα.
Ποιο είναι το μήνυμα του έργου;
Σε γενικές γραμμές πρόκειται για μια φανταστική ιστορία για την αυτοπεποίθηση, την τόλμη, τη μητρική αγάπη και την αποδοχή της διαφορετικότητας. Μια ιστορία που κινητοποιεί την ευαισθησία και τη φαντασία μικρών και μεγάλων μέσα από μία εκφραστική εικαστική γλώσσα αλλά κυρίως συγκινεί με τη δύναμη των νοημάτων της. Στη Χώρα της Υπομονής οι κάτοικοι ζούσαν ευτυχισμένοι, με αγάπη και αφθονία. Ένας άνθρωπος όμως που τα ήθελε όλα, ο αρχιστράτηγος Τραμουντάνας, βάζει σκοπό της ζωής του να ανατρέψει την ήσυχη ζωή των κατοίκων της. Με τον άπληστο χαρακτήρα του ρίχνει τους ήρωές μας σε μεγάλες περιπέτειες. Τους κυνηγά σε θάλασσες, πόλεις, βουνά και τους αναγκάζει να έρθουν αντιμέτωποι με τρικυμίες, θαλασσομαχίες, φύλακες-δεινόσαυρους και περίπλοκα αινίγματα. Το μήνυμα στο τέλος είναι πως οι ήρωες καταφέρνουν να ξεπεράσουν τα εμπόδια που συναντούν μόνο αν πιστέψουν στον εαυτό και τις δυνάμεις τους. Το έργο θίγει και το θέμα της μητρική αγάπης και το μέχρι που μπορεί να φτάσει μία μητέρα για να σώσει το παιδί της. Πρόκειται για μια παράσταση ύμνο στην αυτοπεποίθηση και την τόλμη. Ένα έργο για όλη την οικογένεια που αγγίζει αξίες και αρετές οι οποίες τείνουν να χαθούν στην εποχή που ζούμε.
Πώς είναι η ζωή στο θέατρο Μαυρίκιε; Πόσο σε άλλαξε η εμπειρία της θεατρικής σκηνής;
Η ζωή στο θέατρο είναι απίστευτη. Τα παιδιά είναι ένα ειδικό κοινό και ίσως ο πιο ενεργητικός δέκτης μηνυμάτων που συναναστράφηκα ποτέ. Η καθημερινή επαφή μαζί τους μου έχει αλλάξει την ζωή. Ξυπνάω κάθε μέρα με περισσότερη θετική ενέργεια και αισιοδοξία και μόλις έρθω αντιμέτωπος με τις φωνές, τα μάτια, τα χαμόγελα και τις αντιδράσεις τους σημειώνονται και μικρές απανωτές εκρήξεις μέσα μου που ξυπνούν και ένα καινούργιο κομμάτι του εαυτού μου. Η εμπειρία της θεατρικής σκηνής με συμπλήρωσε τόσο ως άνθρωπο όσο και ως καλλιτέχνη. Είναι ένας νέος κόσμος, μια διαφορετική, ξεχωριστή και ιδιαίτερη προσέγγιση της μουσικής. Αξίζει να σημειώσω και την μεγάλη έμφαση στην πρόζα και την ερμηνεία που κυριεύει την επιφάνεια και δίνει έμφαση στο περιεχόμενο.
Το παιδικό κοινό σαφώς αποδείχθηκε ποιο απαιτητικό από το ενήλικο. Θέλω να μου πεις ένα περιστατικό από μια αντίδραση παιδιού, που σου έκανε εντύπωση.
Μου το έλεγαν αλλά δεν μπορούσα να το καταλάβω. Μετά από 2 χρόνια στο παιδικό θέατρο οφείλω να ομολογήσω πως όντως το παιδικό κοινό είναι πιο απαιτητικό. Μπορεί να δει λεπτομέρειες και να πιάσει νοήματα που ελάχιστοι ενήλικες τα καταλαβαίνουν. Μπορώ να σας αναφέρω φοβερά περιστατικά από αντιδράσεις παιδιών που ζούμε καθημερινά με όλους τους συνεργάτες. Όταν ο ηθοποιός απευθύνεται στο κοινό με κάποια ερώτηση περιμένει κάποιες συγκεκριμένες απαντήσεις.. έλα όμως που κάποια παιδιά σκέφτονται ένα βήμα πιο μπροστά και μας έχουν αφήσει κατά καιρούς με ανοιχτό το στόμα. Προσωπικά αυτό που μου κάνει την μεγαλύτερη εντύπωση σχεδόν καθημερινά είναι το πάθος με το οποίο προσπαθούν να βοηθήσουν το καλό και να πολεμήσουν το κακό. Φέτος ας πούμε έχω δει παιδάκι να κλαίει όταν η μάγισσα Χαρχάλα καταφέρνει να κάνει τον πρίγκιπα Νικηφόρο αόρατο και έχω δει άλλο παιδάκι να τρέχει πάνω στην σκηνή και να αγκαλιάζει τους ήρωες πηδώντας από χαρά όταν καταφέρνουν να νικήσουν τον Τραμουντάνα νικώντας τους φόβους τους. Σε κάθε περίπτωση αυτή την αλήθεια και την αυθεντικότητα των συναισθημάτων και των αντιδράσεων δεν την συναντάς εύκολα στο ενήλικο κοινό.
Τα βράδια αλλάζεις κουστούμι. Μετά από ένα κύκλο επιτυχημένων παραστάσεων στο μικρό Παλλάς, με Μίμη Πλέσσα και Κώστα Χατζή, συνεχίζεις ακάθεκτος. Που σε βρίσκουμε;
Βρίσκομαι σε πολύ δημιουργική περίοδο. Την Παρασκευή 3 Μαρτίου θα παραχωρήσω ένα ρεσιτάλ κλασικού τραγουδιού στον ΙΑΝΟ [Σταδίου 24] με τα ομορφότερα κλασικά τραγούδια διαμάντια του διεθνούς και του ελληνικού ρεπερτορίου, την Δευτέρα 6 Μαρτίου έχω συναυλία με την Μελίνα Κανά και μια σπουδαία ομάδα μουσικών στο Βασιλικό θέατρο Θεσσαλονίκης, την Δευτέρα 13 Μαρτίου έχουμε την παρουσίαση του δίσκου μας με τίτλο “ΔΙΑΣΚΕΥΕΣ” με τον Μίμη Πλέσσα στο Μικρό Παλλάς στην καρδιά της Αθήνας. Επίσης να σας ενημερώσω ότι συνεχίζω κανονικά τα LIVE μου κάθε Παρασκευή και Σάββατο στην Μουσική Σκηνή “ΜΠΟΥΦΟΣ” [Αγίου Ιωάννου 82, Αγία Παρασκευή]. Τέλος, βρίσκομαι και στην μουσικοθεατρική παιδική σκηνή του θεάτρου Αλίκη με την παράσταση “Μόνο αν το πιστέψεις” της Κέλλυς Σταμουλάκη όπου συνεχίζουμε ακάθεκτοι από τον Οκτώβριο του 2016 μέχρι την Κυριακή των Βαΐων να παίζουμε καθημερινά τα πρωινά στις 10:30 για σχολεία και κάθε Κυριακή με διπλές παραστάσεις στις 11:30 & 14:30. Σας περιμένω σε ότι από όλα αυτά σας ενδιαφέρει και σας ευχαριστώ που στηρίζετε τους νέους καλλιτέχνες στην προσπάθεια τους να κάνουν τα όνειρα τους πραγματικότητα στην δύσκολη καθημερινότητα που διανύουμε.
Πριν 5 χρόνια που σε γνώρισα μου είχες δώσει την εντύπωση ότι ήθελες να αποκοπείς τελείως από το κλασικό τραγούδι; Γιατί;
Δεν θα έλεγα ότι το ήθελα αυτό. Απλά στα 19 μου βρέθηκα σε μια στιγμή που έπρεπε να επιλέξω τι καριέρα ήθελα να ακολουθήσω. Αυτήν του αμιγώς κλασικού τραγουδιστή στην Ευρώπη ή αυτήν του τραγουδιστή που θα σπούδαζε μουσική και πιάνο και θα μελετούσε ιστορία ελληνικού ρεπερτορίου δίπλα σε έλληνες δασκάλους και δημιουργούς. Με κέρδισε το δεύτερο καθώς το κλασικό τραγούδι απαιτεί αποκλειστική αφοσίωση και δεν σου επιτρέπει να ψάξεις μουσικά μέσα σου διευρύνοντας τους ορίζοντες σου και σε νέα μονοπάτια. Το κλασικό ύφος έχει σωστό και λάθος τρόπο και δεν αφήνει την ελευθερία στον ερμηνευτή να βάλει την δική του σφραγίδα σε κάποια πράγματα. Οι δικές μου καλλιτεχνικές ανησυχίες δεν μου επέτρεψαν να το ακολουθήσω αποκλειστικά. Ωστόσο, ολοκλήρωσα τις σπουδές μου σε αυτό και όποτε νιώσω την εσωτερική ανάγκη όπως τώρα με αυτή την βραδιά στον Ιανό το προσεγγίζω και κλέβω λίγη από την μαγεία του.
Είναι σημαντικό να σε εμπιστεύονται σπουδαίοι συνθέτες και ερμηνευτές, προχωράς με άλλο αέρα.
Θα έλεγα ότι δεν είναι απλά σημαντικό.. είναι ευλογία. Έχω ευτυχίσει να έχω ήδη στο ενεργητικό μου σειρά συναυλιών και συνεργασιών με κορυφαίους δημιουργούς και ερμηνευτές της Ελλάδας, της Κύπρου και του εξωτερικού όπως ο Μίμης Πλέσσας, ο Κώστας Χατζής, ο Γιώργος Χατζηνάσιος, ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, ο Αντώνης Μιτζέλος, η Μελίνα Κανά, η Γιώτα Νέγκα, η Ελένη Δήμου, η Κωνσταντίνα και άλλοι. Από αυτές τις συνεργασίες ανακάλυψα και έμαθα πολλά, έγινα καλύτερος και ένιωσα πιο δυνατός. Από αυτές τις συνεργασίες είναι που εισπράττει κανείς την επιβεβαίωση ότι είναι σε καλό δρόμο και ότι οι κόποι του ανταμείβονται. Ευχαριστώ ξεχωριστά τον καθένα από τους συνεργάτες και τους δασκάλους μου.
Απέδειξες ως νέος καλλιτέχνης με πολλά εμπόδια στο δρόμο σου, ότι άμα θέλεις κάτι πολύ, δεν αρκεί να το ονειρεύεσαι, πρέπει να δουλεύεις κιόλας.
Ακριβώς. Θα σας πω ειλικρινά τι έκανα και συνεχίζω να κάνω κάθε φορά που συναντώ ένα εμπόδιο ή όταν κλείνει μια πόρτα. Δεν περιμένω ποτέ την επόμενη ευκαιρία να έρθει από μόνη της αλλά την δημιουργώ εγώ. Όταν ξαπλώνω το βράδυ στο κρεβάτι πριν κοιμηθώ σκέφτομαι τι άλλο μπορώ να κάνω που δεν το έχω κάνει μέχρι σήμερα. Πολλές φορές τα άκουσα λίγο ότι δεν κάνω αργά και σταθερά βήματα και ότι βιάζομαι να φτάσω ψηλά. Σκέφτηκα πως ίσως να είναι αλήθεια μέχρι ένα σημείο. Ωστόσο, δεν μπορώ την απάθεια. Θέλω να είμαι ενεργός και να ασχολούμαι σε βάθος με ότι καταπιάνομαι και όχι επιφανειακά.
Ας πάμε στην καθημερινότητα. Ξεκουράζεσαι καθόλου; Έχεις χρόνο για σένα και τους φίλους σου;
Ξεκουράζομαι λίγο αλλά μου είναι αρκετό. Προσπαθώ να παίρνω ανάσες στα πλαίσια της δουλειάς μου. Όσον αφορά τους φίλους, έχω παρεξηγηθεί πολλές φορές όταν τους λέω ότι δεν έχουμε χρόνο να πάμε για καφέ κλπ. Ευτυχώς οι περισσότεροι καταλαβαίνουν γιατί είναι κοντά μου και βλέπουν από κοντά το δύσκολο και έντονο καθημερινό μου πρόγραμμα με πρωινές και βραδινές παραστάσεις και τον μεσημεριανό και απογευματινό χρόνο να αναλώνεται σε μελέτη και πρόβες.
Τον ελεύθερο σου χρόνο τι κάνεις;
Στον λίγο ελεύθερο χρόνο μου ασχολούμαι με περισσότερη μουσική! Όσο παράξενο κι αν ακούγεται αγαπώ και απολαμβάνω τόσο πολύ την δουλειά μου που είναι και η μόνη που μπορεί να με ξεκουράσει. Μ’ αρέσει επίσης πολύ το θέατρο, ο κινηματογράφος, τα βιβλία, οι βόλτες και τα ταξίδια, κυρίως τους καλοκαιρινούς μήνες που το πρόγραμμα είναι λίγο πιο χαλαρό.
Τι είναι προδοσία για σένα;
Η στιγμή που ανακαλύπτεις πως ο άνθρωπος ή οι άνθρωποι που εμπιστεύτηκες και που μοιράστηκες μαζί του/ς τις σκέψεις, τους προβληματισμούς, το σπίτι, την δουλειά, τα μυστικά, τα όνειρα ή τα σχέδια σου δεν ήταν τελικά αυτός/οί που νόμιζες αλλά κάτι ανήθικο χωρίς αρχές, ιδανικά και αξίες.
{youtube}1PFR6uftFCI{/youtube}
Ξέρω ότι σου λείπει η Κύπρος. Τι είναι αυτό εκτός από την οικογένεια σαφώς, που σε δένει με το νησί σου;
Μου λείπει πολύ… Ο αέρας, οι μυρωδιές, τα χρώματα, η θάλασσα, οι παραλίες, ο ήλιος, το πράσινο, τα δάση, τα βουνά, η φύση, τα αξιοθέατα, οι άνθρωποι, οι ρυθμοί, το σπίτι που γεννήθηκα, η γειτονιά που μεγάλωσα… και το φαγητό φυσικά!
Πάμε Διακοπές στην Κύπρο το Πάσχα; Λίγοι γνωρίζουν ότι είναι πανέμορφο το νησί τέτοιο καιρό. Είναι καταπράσινο γεμάτο μαργαρίτες και λαλλέδες (ανεμώνες) και ξαφνικά όπως περπατάς, βλέπεις να βγαίνουν από τα πετρώματα κυκλάμινα.
Τα καλύτερα μου Πάσχα τα πέρασα αναμφίβολα σε χωριά της Κύπρου. Τα ήθη, τα έθιμα και οι ξέφρενες ομορφιές της φύσης κάνουν όντως το νησί μας πανέμορφο και ξεχωριστό αυτό τον καιρό. Ελπίζω πως φέτος θα μπορέσω να κλέψω έστω λίγες μέρες να πάω. Έχω κάποια χρόνια να περάσω Πάσχα στην Κύπρο και δεν σου κρύβω ότι μου έλειψε πάρα πολύ. Αυτό που δεν μου έλειψε είναι η πεντανόστιμη μαγειρίτσα, συνταγή της γιαγιάς μου, που φτιάχνω κάθε χρόνο στην Αθήνα και οι παραδοσιακές αρωματικές φλαούνες που μου στέλνει πάντα η οικογένεια.
Είσαι από τη Λεμεσό, που εκτός του ότι είναι από τις ομορφότερες πόλεις της Κύπρου, είναι η πόλη του Καρναβαλιού. Ένεκα των ημερών που έρχονται, τι σου άρεσε σαν παιδί να μασκαρεύεσαι;
Είναι γεγονός πως η Λεμεσός είχε και συνεχίζει να έχει το μεγαλύτερο και πιο εντυπωσιακό καρναβάλι της Κύπρου. Από μικρός θυμάμαι την διαδικασία να ξεκινάει αρκετές μέρες πριν με συζητήσεις με φίλους και συμμαθητές για το πώς θα μασκαρευόμασταν κάθε χρόνο. Αφού σκεφτόμασταν κάποιες επιλογές βγαίναμε στα μαγαζιά και δοκιμάζαμε. Θυμάμαι πως κέρδισα σε κάποιους διαγωνισμούς μεταμφίεσης όντας μικρός καθώς πάντα το έκανα πολύ οργανωμένα και έβαζα πάντα και δικές μου πινελιές. Με κάποια στοιχεία βλέπεις γεννιόμαστε και τα κουβαλάμε μέσα μας. Θυμάμαι πως έδινα ιδέες και σε συγγενείς και φίλους. Το πιο χαρακτηριστικό που θυμάμαι που είχε πάρει και βραβείο σε έναν διαγωνισμό μασκαρέματος της πόλης μου ήταν όταν άνοιξα κάτι μπαούλα της προγιαγιάς μου στο χωριό και πήρα την νυχτικιά και κάτι παλιομοδίτικα εσώρουχα της που φρόντιζα να φαίνονται για να προκαλούν γέλιο. Και επειδή οι λεπτομέρειες κάνουν την διαφορά, της πήρα και την μασέλα δοντιών της που φρόντιζα να βγαίνει και λίγο έξω από το στόμα για να φαίνεται, ένα καλσόν, τις ποδίνες (παπούτσια που φορούσαν στα χωριά για δουλειές στα αμπέλια) και την μαντίλα της για το κεφάλι. ‘Εβαλα πεσμένο στήθος, πήρα και την μαγκούρα της και όπως καταλαβαίνεις έγινε χαμός.
Ποιο είναι το αγαπημένο σου Κυπριακό φαγητό;
Αχ τι μου κάνεις τώρα… πολλά και διάφορα… H αξεπέραστη κυπριακή σούβλα, τα χωριάτικα χαλούμια, οι σεφταλιές, τα κουπέπια, οι ραβιόλες και πολλά άλλα.
Ποιο ρητό σε εκφράζει;
Με εκφράζουν πολλά ρητά, ανάλογα και με την περίοδο που διανύω. Να σας πω ενδεικτικά τα εξής: “Όλα για κάποιο λόγο γίνονται”, “Τα αγαθά κόποις κτώνται”, “Μην κλάψεις για κάτι που τέλειωσε αλλά χαμογέλασε που συνέβη”, “Όταν μια πόρτα κλείνει μια άλλη ανοίγει” και “Sky is the limit”.
Είσαι από τους ανθρώπους που καταλαβαίνουν τα λάθη τους;
Πιστεύω πως τα λάθη είναι ανθρώπινα, γι ‘ αυτό άλλωστε και τα κάνουμε καθημερινά. Είναι σπουδαίο να μπορείς να καταλάβεις τα λάθη σου και να τα διορθώσεις. Είναι σπουδαίο βέβαια και να μπορείς να συγχωρέσεις όταν οι άλλοι κάνουν λάθη. Προσωπικά έχω κάνει πολλά. Προσπαθώ να τα διορθώνω άμεσα. Όταν είναι λάθη που πληγώνουν άλλους ανθρώπους και όχι μόνο εμένα στεναχωριέμαι πιο πολύ. Ευτυχώς ξέρω να ζητάω συγγνώμη.
Θα το βαρύνω λίγο. Είσαι υπέρ της λύσης του Κυπριακού;
Πιστεύω πως η επίτευξη λύσης η οποία θα επανενώνει πραγματικά την Κυπριακή Δημοκρατία και θα προστατεύει όλους τους πολίτες, Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους, θα οδηγήσει στην δημιουργία ενός σύγχρονου κράτους απόλυτα συμβατού με την ιδιότητα του ως μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και θα θεμελιώσει προοπτικές ειρηνικής συνύπαρξης μεταξύ των κατοίκων του νησιού. Η Κύπρος, κατά τη γνώμη μου, μπορεί και πρέπει να γίνει μια χώρα πραγματικά ευρωπαϊκή και να ανταποκρίνεται σε όσα και οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες προσφέρουν στους πολίτες τους. Είμαι πολύ χαρούμενος που έγινε κατορθωτό επιτέλους ύστερα από τόσα χρόνια, να είμαστε στο ίδιο τραπέζι με την Τουρκία και να συζητάμε για πρώτη φορά την κατάργηση των εγγυήσεων και την απαλλαγή μας από τον κατοχικό στρατό. Είμαι επίσης πολύ χαρούμενος που βλέπω πως τηρούνται στις διαπραγματεύσεις οι θέσεις αρχών της ελληνοκυπριακής πλευράς. Λέγονται και ακούγονται πολλά. Είναι δικαίωμα σε μια δημοκρατία η αντίθετη άποψη. Το μόνο σίγουρο είναι πως αυτές τις κρίσιμές ώρες πρέπει να τηρηθεί ανακωχή και να αντιμετωπίσουμε ενωμένοι αυτό που είναι κοινή επιθυμία όλων: να απαλλάξουμε την πατρίδα μας από την κατοχή, να την επανενώσουμε, να δημιουργήσουμε συνθήκες ειρηνικής συμβίωσης με τους συμπατριώτες μας, να ζήσουμε επιτέλους την ελπίδα ότι αυτός ο τόπος έχει προοπτική και μέλλον. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να τερματίσουμε την σημερινή απαράδεκτη κατάσταση του διχασμού.
Και κάτι τελευταίο Μαυρίκιε μου. Πιστεύεις ότι άμεσα θα έχουμε κάποια λύση;
Πολλές φορές λένε πως το ταξίδι είναι σημαντικότερο από το λιμάνι του προορισμού. Μόνο που βλέπω την συνεχή προσπάθεια που γίνεται νιώθω εσωτερικά ικανοποιημένος. Όσον αφορά το αποτέλεσμα, ελπίζω και εύχομαι να γίνει το καλύτερο για την πατρίδα. “Νυν υπέρ πάντων η πατρίς”. Ο Καβάφης γράφει στο αριστουργηματικό ποίημα του “Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη, να εύχεσαι να’ ναι μακρύς ο δρόμος, γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.” Και τελειώνει γράφοντας.. “Η Ιθάκη σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξίδι. Χωρίς αυτήν δεν θα’ βγαινες στον δρόμο. Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια. Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε. Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα, ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν.“
Λαμπριάνα μου ως επίλογο θα ήθελα πραγματικά να ευχαριστήσω εσένα προσωπικά και το aVecnews.gr που είστε διαχρονικά δίπλα σε εμένα και τους συνεργάτες μου, αποδεικνύοντας σταθερά και έμπρακτα πως στην Ελλάδα του 2017 μπορεί οι καιροί να είναι δύσκολοι, μπορεί να ζούμε σε μια αβεβαιότητα χωρίς να ξέρουμε τι θα μας ξημερώσει, μπορεί να περνάμε κρίση οικονομική, πολιτική και κοινωνική, μπορεί να κοιμόμαστε και να ξυπνάμε με φόβο αλλά… την ελπίδα για ένα ποιοτικό μέλλον στη ζωή, συμπεριλαμβανομένου και της μουσικής ζωής του τόπου, δεν μπορεί να μας την ξεκόψει κανείς. Ένας από τους μεγάλους συνθέτες που είχα την ευλογία να γνωρίσω και να συνεργαστώ μου είπε κάποτε «Όταν δεν σε χειροκροτούν, δούλεψε. Όταν σε χειροκροτούν, δούλεψε περισσότερο!». Δουλειά, λοιπόν, ευγνωμοσύνη που μπορούμε να κάνουμε αυτό που αγαπάμε και ελπίδα για ένα μουσικό μέλλον με περιεχόμενο, ουσία και δημιουργικότητα.
Είπαμε κι άλλα πολλά. Γέλασαν πάλι οι ψυχές μας. Θυμηθήκαμε τα χρόνια μας στην Κύπρο. Όλα τα καλά και τα κακά μας. Αυτός ήταν ο Μαυρίκιος. Ευγενικός, πολύ μπροστά από τους νέους της ηλικίας του. Σεβαστικός, βαδίζει με γοργό ρυθμό και πατά γερά στα πόδια του. Αναγνωρίζει τα λάθη του, επανορθώνει και προχωράει.
