γράφει η Δήμητρα Γκουντούνα
Στο κενό της ανυπαρξίας οι πράξεις της βίας, αφού κανένας δεν κερδίζει απ΄ αυτές. φαντάζομαι και η δική σας ικανοποίηση θα ήταν στιγμιαία που ‘’βαβουριάσατε’’ το σύστημα για καμιά εβδομάδα, με τις μπόμπες.
Κι΄ αναρωτιέμαι, για εσάς, που κινείστε μ΄ αυτή τη λογική, μη θέλετε να βάλετε την φορεσιά του ήρωα; Μπας και νομίζεται ότι φοβήθηκε κανένας απ΄ τα΄ αφεντικά; Βάλτε καλύτερα τη φορεσιά του προβάτου, γιατί οι λύκοι που σας καθοδηγούν… που στοχεύουν; Να ικανοποιούσουν ποιόν;
Στην ανατροπή ποιας κατάστασης; Σε μια περίοδο που η Ελλάδα φέρεται ως σταθερός πόλος των Βαλκανίων σε μια μπαρουτοαποθήκη που είναι έτοιμη να εκραγεί; Η σε μια περίοδο που περιμένει ν΄ ανοίξουν οι πύλες της με την ελπίδα ότι οι τουρίστες που θα καταφθάσουν θα βοηθήσουν στην οικονομική μας ένδεια… Περίεργη στ΄ αλήθεια η χρονική στιγμή.
Η οποιαδήποτε έστω και για λίγες ημέρες αναταραχή που φέρνεται δροσίζει τους κήπους των εχθρών μας, και τους δίνει μεγαλύτερο άλλοθι.
Δεν μπορώ να σκεφτώ , ότι ένας διανοούμενος θα οπλίσει το χέρι κάποιου ορμονόεισπράκτορα και θα τον καθοδηγήσει να μαγειρέψει μια βόμβα για να σκάσει στα χέρια ενός τραπεζίτη, την ‘ίδια ώρα που η Χώρα διαπραγματεύεται την εδαφική της ακεραιότητα και την οικονομική της επιβίωση.
Ξορκίζεις μ΄ αυτό τον τρόπο το κακό; Τα επτά χρόνια της τραγωδίας που περνάμε; ή αντιστέκεσαι μ΄ αυτό τον τρόπο στο Κεφάλαιο;
Σκοτώνοντας τον υπάλληλο, αφαιρείς τη δύναμη του αφεντικού;
Μα έλα τώρα, γνωρίζεις καλύτερα από τον καθένα-γιατί σίγουρα θα είσαι πιο ενημερωμένος-ότι δεκάδες υπάλληλοι θα ξεφυτρώσουν για να υπηρετήσουν .
Και εμείς όλοι οι άλλοι τι είμαστε οι συμβιβασμένοι; Μας ξυπνάς και μας κουνάς από τους καναπέδες, ή σώζεις τα σπίτια και τις ζωές μας;
Η δικιά μας Αντίσταση φίλε είναι καθημερινή. Αφοπλίζοντας και καταγγέλλοντας τον μικρόψυχο υπάλληλο της εφορίας που κυνηγάει τον μεροκαματιάρη και προστατεύει τον φοροφυγά.. Καταγγέλλοντας τον υπάλληλο της τράπεζας, που συμμετέχει ενημερώνοντας τα κυκλώματα των πλειστηριασμών. Την βλαχούλα που έχει μπει με μέσον υπάλληλος της ΔΕΗ και φωνάζει με εκείνη την υστερική φωνούλα στην ηλικιωμένη που τόλμησε ν΄ ακουμπήσει στα διαχωριστικά σχοινιά. Γιατί ναι πίστεψέ με. Αυτοί είναι οι δυνάστες μας. Οι καθημερινοί μας εφιάλτες.
