Του Θέμη Δημητρακόπουλου,συγγραφέα,πολιτικού επιστήμονα. Να ξεκαθαρίσουμε λοιπόν κάποια πράγματα, σε σχέση με το πολύ μεγάλο ζήτημα που προκλήθηκε από τη φωτογραφία με τα νεκρά ζαρκάδια, χριστουγεννιάτικα, έξω απο το κρεοπωλείο στα Ψαχνά Ευβοίας.
1. Μου είναι αδιάφορο, παντελώς αδιάφορο, αν τα νεκρά ζώα αγοράστηκαν από ”νόμιμο” εκτροφείο ή από παράνομους λαθροκυνηγούς.
Για μένα και το ένα και το άλλο συνιστούν άδικη, παράλογη και αχρείαστη δολοφονία αθώων συναισθανόμενων και νοημόνων πλασμάτων.
Ξεκαθαρίζω ότι είμαι εδώ και πολλά χρόνια ΜΗ ΚΡΕΑΤΟΦΑΓΟΣ [δεν τρώω πτώματα, όπως συνηθίζω να λέω].
Αποφεύγω τον όρο χορτοφάγος γιατί δεν με εκφράζει, μου κάνει λίγο απολίτικος, όταν η όλη στάση μου στο ζήτημα υπαγορεύεται απο καθαρά ΠΟΛΙΤΙΚΑ και ΗΘΙΚΑ κριτήρια, που δεν ταυτίζονται αναγκαστικά με την άκριτη και, φορές, υποκριτική ζωοφιλία.
Και ιδίως τη ζωοφιλία που αγαπά τα ζώα αλλά εχθρεύεται τους ανθρώπους.
Ή την άλλη που ξετρελαίνεται για τα σκυλάκια και τα γατάκια και τρώει ξέγνοιαστη τα μοσχαρίσια φιλετάκια της ή τα χοιρινά λουκάνικά της, φορώντας και κάτι από γούνα.
Θα πρέπει κάποτε να να καταλάβουμε πως μόνο ολιστικά μπορεί να αλλάξει αυτός ο κόσμος, αυτή η κοινωνία.
2. Ακόμη κι αν οριακά δεχτούμε πως είναι νόμιμη η σφαγή των ζαρκαδιών και η πώλησή τους στα χασάπικα, τίποτα δεν νομιμοποιεί την ΕΚΘΕΣΗ ΝΕΚΡΟΥ σε δημόσια θέα.
Είναι ύβρις, είναι πρόκληση όχι μόνο στην αισθητική μας, όπως αναφέρουν κάποι/ες, αλλά στην ίδια τη ζωή.
Και για να μην θεωρηθεί πως μιλώ επιλεκτικά, το ίδιο ακριβώς ισχύει για τα αρνιά, τα μοσχάρια, τις γαλοπούλες, τα γουρούνια που εκτίθενται κρεμασμένα και γδαρμένα απ’ τα τσιγκέλια είτε γαρνιρισμένα με εκλεπτυσμένο ”γούστο” στις βιτρίνες των κρεοπωλείων.
3. Το γεγονός ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση εχουμε να κάνουμε με ένα ζώο που – πέρα από τη νοστιμιά του για τους ακόμη πρωτόγονους Homo sapiens που αρέσκονται να το βρίσκουν στο πιάτο τους– φέρει και έναν υψηλό ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟ, ιδίως αυτές τις μέρες του χρόνου, κσι ιδίως για τα παιδιά, καθιστά την έκθεση των νεκρών ζώων όχι μόνο αντιαισθητική αλλά και ΑΝΗΘΙΚΗ και ΑΠΟΛΙΤΙΣΤΗ.
Κι ήταν κυρίως αυτό που προκάλεσε τη δικαιολογημένη οργή, που εκφράστηκε ακόμη και με ακραίο λεκτικό ύφος, τόσο τη δική μου όσο και χιλιάδων, δεκάδων χιλιάδων άλλων.
4. Η ευχή για ανατίναξη αυτών των ιδεών, αυτών των πρακτικών ισχύει εξ ολοκλήρου.
Και θα είμαι εδώ, όσο ζω, για να ανατινάζω ιδέες, συνήθειες, ταμπού, φρικαλεότητες, απανθρωπιές.
Χωρίς να ξεπέφτω στη σωματική, πραγματική και αιματηρή βία αυτών που σκοτώνουν και τρώνε ελάφια και άλλα νοήμονα ζώα – για το κέρδος οι μεν και για να ικανοποιήσουν τους γευστικούς τους κάλυκες, οι δε .
Χωρίς την ωμή απανθρωπιά και τον υποκριτικό καθωσπρεπισμό αυτών που λένε: ”ε, αφού είναι νόμιμο…”
Χωρίς το μίσος ενάντια στους ανθρώπους αυτών που λένε: ”γνώρισα τους ανθρώπους κι αγάπησα τα ζώα””.
5. Ο κόσμος θα αλλάξει όταν θα αλλάξει ριζικά η στάση μας απέναντι στα άλλα συναισθανόμενα και νοήμονα ζώα, τους διαφορετικούς μας γείτονες, που ωστόσο έχουν πρόσωπο και μυαλό και αισθήματα, με τους οποίους μοιραζόμαστε αυτόν τον μοναδικό για τη ζωή πλανήτη.
Και βέβαια, όταν θα αλλάξει ριζικά η στάση μας απέναντι στον ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ του δικού μας είδους:
τον πρόσφυγα, τον μετανάστη, τον αλλόθρησκο, τον με άλλο σεξουαλικό προσανατολισμό, τον ΑμεΑ, τον αδύναμο και τον φτωχό.
Τον πάσχοντα συνάνθρωπο.
Το πάσχον έλλογο ζώο που είμαστε εμείς, οι Homo sapiens του κόσμου ετούτου..
Καλές γιορτές, όσο το μπορεί ο καθένας.
Θέμης Δημητρακόπουλος
συγγραφέας, πολιτικός επιστήμονας
