Της Λαμπριάνας Κυριακού
Έφυγα από την παράσταση και ένιωσα μέσα μου να ριζώνει μια ολόκληρη Ελλάδα. Αυτή είναι η επιτυχία του Αλέξανδρου Ρήγα στις «Εκκλησιάζουσες». Ενσωμάτωσε μέσα στην πολιτική σάτιρα του Αριστοφάνη, τις ντοπιολαλιές, τις παραδόσεις και τα ελαττώματα αυτής της πολύπαθης πατρίδας, χωρίς να ξεχάσει την ιερή αποστολή της ποίησης του.
Οι «Εκκλησιάζουσες» είναι η κατά δεκαεννιά χρόνια μικρότερη αδελφή της «Λυσιστράτης». Γράφτηκε από τον Αριστοφάνη το 392πχ, σηματοδοτώντας το πέρασμα από την αρχαία στην μέση κωμωδία. Οι «Εκκλησιάζουσες» παραστάθηκαν μετά την άλωση των Αθηνών από τον Λύσαντρο, μετά την Τυρρανία των Τριάκοντα και κατά τη διάρκεια του λεγόμενου «Κορινθιακού Πολέμου». Και στις δυο κωμωδίες του Αριστοφάνη, την διακυβέρνηση του κράτους την αναλαμβάνουν οι γυναίκες. Με τη διαφορά ότι, η Πραξαγόρα έχει ως στόχο την αλλαγή ολόκληρης της Αθηναϊκής Δημοκρατίας.
Ο Αλέξανρος Ρήγας βάζει τους θεατές σ΄ ένα μικρό χάρτινο καράβι και τους ταξιδεύει στον μύθο της γυναικοκρατίας. Παίζει με τις ουτοπικές ιδέες του Πλάτωνα για μια καλύτερη και ιδανική κοινωνία και επιζητεί μέσα από υπονοούμενα και αστείους διαλόγους – πέραν από το λόγο και το ύφος του αρχαίου κειμένου που την μετάφραση έκανε ο Πολύβιος Δημητρακόπουλος – να διασκεδάσει και να «επηρεάσει» τους θεατές.
Όλοι στην Αθήνα επιθυμούν μια αλλαγή στον τρόπο διακυβέρνησης της χώρας. Τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο. Η Πραξαγόρα (του Ρήγα), ως μια άλλη «Λυσιστράτη» δεν καλεί μόνο τις γυναίκες της Αθήνας να ψηφίσουν νόμο για να διοικήσουν την πόλη, καλεί τις γυναίκες όλης της Ελλάδας. Γυναίκες, από Ζάκυνθο, Κρήτη, Κύπρο, Σμύρνη, Πόντο, Μυτιλήνη, Σπάρτη, Καλάμάτα, γυναίκες με παράδοση, δυναμικές, ντόμπρες, μπερμπάντισσες, μπελαλούδες αλλά και πολιτικοποιημένες. Γυναίκες που τις ενσαρκώνουν 16 άνδρες ηθοποιοί, που δεν επιλέχθηκαν τυχαία να παίξουν αυτούς τους ιδιαίτερους και ξεκαρδιστικούς ρόλους.
Η Πραξαγόρα υιοθετεί μια αριστερή θεωρία βάσει της οποίας, κύριος νόμος του κράτους είναι η κοινοκτημοσύνη σε όλους τους τομείς της ζωής. Από τα κοινά αγαθά της πόλης ως τη σεξουαλική κοινοκτημοσύνη και την κοινή κηδεμονία από τους άνδρες της πόλης όλων των παιδιών που εν δυνάμει θα μπορούσαν να είναι απόγονοί τους, η Πραξαγόρα δομεί μια ουτοπική πολιτεία, η οποία, δεν μπορεί να εφαρμοστεί και γι αυτό στο τέλος του έργου του Ρήγα, ο λαός ζητάει «Ανασχηματισμό» …
Ηθοποιοί:
Την διαβολεμένη Πραξαγόρα, ενσαρκώνει ο Αντώνης Λουδάρος. Ένας ρόλος που του ανήκει δικαιωματικά, αφού έχει αφομοιώσει τόσο το ρόλο αυτής της γυναίκας που την κάνει πιο εμβληματική.
Στον επιπρόσθετο ρόλο του ξένου, παίζει ο Γιώργος Κωνσταντίνου.
Στο ρόλο του Βλέπυρου ο Μελέτης Ηλίας.
Χρέμης ο Χάρης Γρηγορόπουλος, Κέφαλος ο Ησαΐας Ματιάμπα, Φιλόδωρος ο Ιβάν Σβιτάιλο, Πασιφάη ο Γιάννης Κρητικός, Νεοκλής ο Θανάσης Πατριαρχέας
Στο ρόλο της Ευφροσύνης ο Δημήτρης Σταρόβας και της Αγλαΐας, ο Κωνσταντίνος Ζαμπάρας. Μοσκόρφω ο Τάκης Βαμβακίδης.
Μελπομένη η Σοφία Μουτίδου. Η ηθοποιός είναι γεννημένη για σάτιρα και κωμωδία.
Ο Ιβάν Σβιτάιλο, είναι ένας πολυτάλαντος καλλιτέχνης που έχει μόνο ερμηνευτικές νίκες στο ενεργητικό του.
Ο αγαπημένος ηθοποιός Γιώργος Μπανταδάκης, υποδύεται την Υακίνθη από την Ζάκυνθο και μιλάει σαν μητρική του γλώσσα την ντοπιολαλιά του νησιού. Κάθε φορά που τον βλέπω στην σκηνή, με εκπλήσσει ευχάριστα.
Ο Δημήτρης Διακοσάββας, υποδύεται την γύφτισσα υπηρέτρια της Πραξαγόρας, ένας υπέροχος ηθοποιός, που άφησε την σιγουριά του ΚΘΒΕ, αναζητώντας νέους θεατρικούς δρόμους στην Αθήνα.
Οι ηθοποιοί, Μάριος Δερβιτσιώτης, Τιμόθεος Θάνος (Μακεδόνισσα), Γιώργος Καρατζιώτης, Γιάννης Κουκουράκης, Αστέρης Κρικώνης, Δημήτρης Κρίτας, Μάρκος Μπούγιας (Καλαματιανή), Στέφανος Οικονόμου (Τρικαλινή), Δημήτρης Παπαδάτος, Βασίλης Παπαδημητρίου, Βασίλης Παπαδόπουλος (Μυτιληνιά), Θανάσης Τούμπουλης, Δημήτρης Τσέλιος, Γιώργος Φλωράτος, είναι ηθοποιοί που είδαμε να συμμετέχουν κατά καιρούς σε πολύ σημαντικές τηλεοπτικές και θεατρικές δουλειές, τους αξίζουν πολλά συγχαρητήρια γιατί επένδυσαν όλοι με το ταλέντο τους, για να βγει μια πολύ καλή και ψυχαγωγική παράσταση.
{youtube}s1gDb-ayfeI{/youtube}
Φωτισμοί: Πέτρος Γάλλιας – Σκηνικά: Γιάννης Σπανόπουλος – Κοστούμια: Έβελιν Σιούπη – Μουσική: Διδασκαλία Λία Βίσσυ – Χορογραφίες: Ιβάν Σβιτάιλο – Ενορχήστρωση: Τραγουδιών Αποστόλης Στίκας – Κομμώσεις: Τρύφωνας Σαμάρας by Bergmann Kord – Κοσμήματα: Viki ‘s Workshop by Viki Dasouki – Βοηθός Σκηνοθέτη: Αγνή Χιώτη – Βοηθός Σκηνοθέτη: Αναστασία Μανιάτη – Φωτογραφίες παράστασης: Τζοάννα Βρακά – Βοηθός χορογράφου: Παλούκη Αρετή
ΥΓ:
Ξέρετε πολλές φορές ο αβάσταχτος πατριωτισμός μας, είναι αυτός που κάποια στιγμή θα μας πλακώσει όπως μας πλάκωσε και σε παλιότερους καιρούς. Ήταν πολύ καλή η παράσταση του Αλέξανδρου Ρήγα, αλλά κάποια στοιχεία επιπρόσθετα, θα μπορούσαν να παραλειφθούν …..
