Εφυγε απο τη ζωή ο καλύτερος άνθρωπος που έχω γνωρίσει.Ο Ραφαήλ Ναχμίας.
Κάθε συζήτηση μαζί του,ήταν σαν να άνοιγες λεξικό.Τα Κυριακάτικα τραπέζια μας τελείωναν με τους ήχους του πιάνου λέγοντας μας ”ελάτε να ημερέψει λίγο η ψυχή μας.” Η Νίνα να μας διαβάζει ποίηση και εγώ με τους δυο γιούς του τον Δαυιδ και τον Βίκτωρα να συνωμοτούμε πως θα τον αναγκάσουμε να μας απαγγέλλει από την ”Θεία Κωμωδία” στα Ιταλικά.
Ο κ.Ραφαήλ ήξερε 8 ξένες γλώσσες.Είχε αφήσει πίσω του πολύ σημαντικές διευθυντικές θέσεις.Ζωγράφιζε,έγραφε γιατί η ζωή όσο σκληρή να είναι μας έλεγε είναι απο μόνη της ποίηση…Οποιος έχει διαβάσει το βιβλίο του ”Από σήμερα σε λένε Δημήτρη” θα καταλάβει τι εννοώ…
