της Λαμπριάνα Κυριακού
Όνειρο πολλών ετών η δημιουργία του νέου μουσείου του Ιδρύματος Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή. Οι προσπάθειες της Φλερέτ Καραδόντη, της αγαπημένης ανηψιάς της Ελίζας Γουλανδρή απέδωσαν, έχοντας το Οκτώβριο του 2019 καταφέρει, ν΄ ανοίξει – επιτέλους- τις πόρτες του νέου Μουσείου του Ιδρύματος, που σχεδίαζε εδώ και χρόνια.
«Σήμερα θα μοιραστούμε μαζί σας την επόμενη μέρα του Ιδρύματος.» προλόγισε η κυρία Καραδόντη στην συνέντευξη τύπου που έγινε την Τετάρτη 6 Μαρτίου, στον Ιανό με αφορμή, την λειτουργία του Μουσείου τον ερχόμενο Οκτώβριο. «Για μας είναι μια πολύ συγκινητική μέρα η σημερινή, περιμέναμε πολλά χρόνια την συνέντευξη αυτή γιατί θα σας μιλήσουμε για τρία βασικά θέματα. Το σχεδιασμό του νέου λογότυπου, την Νέα Εποχή του Ιδρύματος και την καλοκαιρινή έκθεση μας που θα πραγματοποιηθεί στην Άνδρο.»
Το Μουσείο βρίσκεται στην Οδό Ερατοσθένους 13 στο Παγκράτι, πολύ κοντά από την Πινακοθήκη, το Μπενάκη, και το Βυζαντινό Μουσείο. Όπως είπε ο κύριος Κυριάκος Κουτσομάλλης, θα έχει αίθουσες μόνιμης συλλογής, περιοδικών εκθέσεων, καφέ και εστιατόρια. Στο μουσείο, που έχει συνολική επιφάνεια 7.250 τ.μ. και εκτείνεται σε 11 ορόφους, θα εκτεθούν σπάνια έργα τέχνης μεγάλων ονομάτων της νεότερης και σύγχρονης Ευρωπαϊκής πρωτοπορίας όπως Cézanne, Van Gogh, Gauguin, Monet, Degas, Rodin, Toulouse-Lautrec, Bonnard, Picasso, Braque, Léger, Miró, Giacometti, Balthus κ.ά., καθώς και έργα διακεκριμένων ονομάτων της ελληνικής πρωτοποριακής ζωγραφικής όπως Παρθένης, Μπουζιάνης, Βασιλείου, Χατζηκυριάκος-Γκίκας, Τσαρούχης, Μόραλης, Τέτσης κ.ά. Επίσης, θα φιλοξενούνται περιοδικές εκθέσεις, ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών, ενταγμένων στην εκθεσιακή πολιτική με την οποία το Ίδρυμα δραστηριοποιείται τα τελευταία τριάντα πέντε χρόνια. Στους υπόλοιπους χώρους θα λειτουργήσουν το πωλητήριο και το café-restaurant του μουσείου, βιβλιοθήκη τέχνης, παιδικό εργαστήριο, καθώς και ένα σύγχρονων προδιαγραφών αμφιθέατρο, 190 θέσεων.
Το έργο περιλαμβάνει και την αναμόρφωση της πλατείας Αγ. Σπυρίδωνα που αποτελεί δωρεά του Ιδρύματος Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή προς το Δήμο Αθηναίων.
Το νέο μουσείο, που θα ονομάζεται «Ίδρυμα Βασίλη & Ελίζας Γουλανδρή», στεγάζεται σε ένα ιδιόκτητο ακίνητο που προήλθε από την αρμονική συνδιαλλαγή ενός διατηρητέου μεσοπολεμικού κτίσματος και μίας σύγχρονης προσθήκης. Η ανέγερσή του ξεκίνησε τον Αύγουστο του 2012 και ολοκληρώθηκε τον Οκτώβριο του 2018.
Τα εγκαίνια του μουσείου, το πρόγραμμα των οποίων θα ανακοινωθεί προσεχώς, θα πραγματοποιηθούν με μία σειρά από εκδηλώσεις που θα ξεκινήσουν την Τρίτη 1η Οκτωβρίου 2019.
Σχεδιασμός του νέου Λογότυπου
Το σήμα όπως και η νέα οπτική επικοινωνία του Ιδρύματος σχεδιάστηκε από τις εταιρείες Μικρή Άρκτος και Focalinteractive. Για το σχεδιασμό του νέου λογότυπου του Μουσείου, μίλησε ο κύριος Ανδρέας Γεωργιάδης, ο οποίος είπε: « Ο σχεδιασμό του νέου σήματος αποτελεί ταυτόχρονα τον πυρήνα ενός ολοκληρωμένου συστήματος οπτικής επικοινωνίας, ικανό να εξυπηρετήσει τις ανάγκες ενός σύγχρονου φορέα πολιτισμού διεθνούς εμβέλειας. Η προσέγγιση, λιτή και γεωμετρική, εφαρμόζει τη χρυσή τομή, το σύστημα αναλογιών του Πυθαγόρα που χρησιμοποίησε τόσο ο Φειδίας όσο και αμέτρητοι καλλιτέχνες εδώ και 2500 χρόνια. Το νέο σήμα αποτελεί αναφορά στα πρόσωπα των ιδρυτών του, Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή, σε μία κυκλική σύνθεση η οποία περιλαμβάνει με αφαιρετικό τρόπο τα γράμματα Β και Ε.»
Ενώ πρόσθεσε: «Ο λιτός σχεδιασμός του σήματος του επιτρέπει να ανταποκρίνεται με δημιουργικό τρόπο σε όλες τις ανάγκες της σύγχρονης επικοινωνίας (έντυπες και ψηφιακές προσαρμογές). Η χρωματική παλέτα έχει σαν βάση το γαλάζιο μπλε, ολοκληρώνοντας έτσι την αναφορά στην ταυτότητα των ιδρυτών.»
Άνδρος Καλοκαίρι 2019
Από τις 30 Ιουνίου έως τις 22 Σεπτεμβρίου, το Ίδρυμα Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή στην Άνδρο, θα φιλοξενήσει έργα του κορυφαίου έλληνα ζωγράφου Ντίκου Βυζάντιου, ο οποίος επί μισό και πλέον αιώνα διέπρεψε στο εικαστικό καλλιτεχνικό προσκήνιο του Παρισιού.
Γιος του ζωγράφου Περικλή Βυζάντιου ανατράφηκε σ’ένα οικογενειακό περιβάλλον το οποίο επηρέασε ποικιλοτρόπως (τις μετέπειτα επιλογές του) τους πνευματικούς και καλλιτεχνικούς του προσανατολισμούς. Σε ηλικία 16 ετών έγινε δεκτός στην ΑΣΚΤ.
Τον Δεκέμβριο του 1945, αναγκάστηκε στον εκπατρισμό προκειμένου να αποφύγει τη δίνη του αδελφοκτόνου εμφυλιακού διχασμού. Ήταν ο νεότερος μεταξύ των διακοσίων Ελλήνων επιβατών του θρυλικού μεταγωγικού Ματαρόα που οι δυο φιλέλληνες του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών Octave Merlier και Roger Milliex με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης του άνοιξαν τον δρόμο προς την ελευθερία της σκέψης.
Στο Παρίσι, που έμελλε να γίνει η άλλη του πατρίδα, από την πρώτη στιγμή γνώρισε την θαλπωρή και την καθοδήγηση στο φιλόξενο περιβάλλον του Δημήτρη Γαλάνη. Σύντομα συνδέθηκε με φιλία με τον Alberto Giacometti και προϊόντος του χρόνου με καλλιτέχνες όπως τον P. Soulage, S. Poliakoff, Vieira da Silva και άλλους.
Κατά την καλλιτεχνική του διαδρομή τρεις υπήρξαν οι σημαντικοί κύκλοι του έργου του:
1) Η αφαιρετική περίοδος η οποία διήρκησε μέχρι το 1972 και ολοκληρώθηκε με μια αναδρομική έκθεση στο Μουσείο Galliera. (1945 – 1972)
2) Η περίοδος των μαυρόασπρων σχεδίων σε χαρτί τα οποία εγκωμίασε με ένα εμβριθές και διορατικό κείμενο ο φιλόσοφος Michel Foucault. (1972 – 1981)
3) Η περίοδος των ανθρωποκεντρικών συνθέσεων που άρχισε από το 1981 και διήρκεσε μέχρι το τέλος της ζωής του και παρουσιάστηκαν σε μια πλειάδα εκθέσεων διεθνώς. (1981 – 2007)
Έργα του περιλαμβάνονται στις συλλογές μεγάλων μουσείων της Ευρώπης. Η Γαλλική κυβέρνηση θέλοντας να εξάρει την συμβολή του στην τέχνη και θεωρώντας τον ως ένα σημαντικό εκπρόσωπο της École de Paris τον τίμησε απονέμοντάς του υψηλές διακρίσεις όπως του Ιππότη της Λεγεώνας της Τιμής (Chevalier de la Légion d’Honneur) και αργότερα του Ιππότη Τεχνών και Γραμμάτων (Officier des Arts et des Lettres).
