γράφει η Δήμητρα Γκουντούνα
Απόψε δε θα κοιμηθώ… Θ΄ αφιερώσω τις ώρες που θα περνάνε σ΄ αυτούς που τόσο αγάπησα. Σ αυτούς που μου έχτισαν τον χαρακτήρα, είτε με τα γραφόμενά τους, είτε με τις σκέψεις τους ,είτε με τη στάση ζωής που κράτησαν.
Εγω τους ήρωες μου δεν τους κρεμάω σε οδούς και πινακίδες, δεν τους κάνω δρόμους και στάση του μετρό. Δεν τους αποφεύγω στην καθημερινότητά μου… τους κουβεντιάζω…
Απλά σήμερα και κάθε φορά που πλησιάζει κάποια ημερομηνία που εκείνοι άφησαν το αχνάρι τους πάνω στη γη- και στην ψυχή μου -τους δίνω λογαριασμό…
Ετσι λοιπόν ο πρώτος επισκέπτης μου – και καθημερινός σχεδόν βραχνάς μου – ο Κώστας Σταματίου, μέντορας μου που έφυγε και αυτός έναν βροχερό Νοέμβρη… Αρχίζει και μου συζητάει…
Και για να τον γνωρίσετε και εσείς , ο Κώστας Σταματίου έγραφε στην ‘’Δημοκρατική’’, στην “Αυγή” και για 29 χρόνια στα ‘’ΝΕΑ.’’ Και όπως έχουν γράψει οι βιογράφοι …
‘’Πέρα από την καθημερινή δημοσιογραφική του μάχη-παρουσίαση βιβλίου Κριτική κινηματογράφου -είχε να επιδείξει και ένα σημαντικό και πλούσιο μεταφραστικό έργο. Που ξεκίνησε από το εγχειρίδιο του Μάο Τσε Τουνγκ «H στρατηγική του επαναστατικού πολέμου στην Κίνα» (που του στοίχισε και μια προφυλάκιση αρκετών μηνών) και συνεχίστηκε με βασικά έργα του Ζαν Πολ Σαρτρ, αλλά και με πενήντα θεατρικά έργα που στην πλειονότητά τους ανέβηκαν από το «Θέατρο Τέχνης» του Κάρολου Κουν.’’
Εφέτος(Οκτώβρη) ξέχασες – μου λέει τον Νίκο Πουλατζά ούτε που αναφέρθηκες στην προ μελετημένη ‘’έξοδό’’ του από τη σκηνή του ‘’θεάτρου των Εθνών ” στα 43 του χρόνια που πήδηξε από το παρισινό του διαμέρισμα προς το κενό….
“Τον απέφυγα”, απάντησα στον Κώστα. Γιατί είναι χαώδης η απόσταση από τότε που εκείνος δίδασκε στο Παρίσι (διδάκτωρ) Η φύση των πραγμάτων και το δίκαιο. Και τεράστια η απόσταση που ερχόταν στην Ελλάδα για την οργάνωση και λειτουργία της Ανώτατης Παιδείας…
Τώρα δεν υπάρχει άσυλο. και αντί για διακίνηση ιδεών έχουμε διακίνηση ναρκωτικών μπαχαλάκηδες με κοντάρια και κράνη και άδεια μπουκάλια που μάλλον προορίζονταν για βόμβες Μολότοφ…
Μπα μου λέει ο Κώστας αυτή είναι η εικόνα που μου μεταφέρεις για τη νεολαία ;
Θα σου υπενθυμίσω μια ταινία που την είχαμε δει μαζί “Φράουλες και Αίμα” την αληθινή ιστορία της εξέγερσης των φοιτητών στο πανεπιστήμιο της Columbia.
Την θυμάσαι; Μου λέει ο Κώστας την είχαμε δει μαζί και μας είχαν βγάλει σηκωτούς στη μέση της προβολής και φυσικά την απέσυραν …
Ναι το θυμάμαι και λοιπόν;
Αυτό το κίνημα της τότε νεολαίας που είχε ξεσηκωθεί ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ σταμάτησε όχι μονο από την εισβολή των αστυνομικών αρχών το ξύλο και τις συλλήψεις. Το κίνημα πνίγηκε σε λίγο καιρό από ‘’εισβολή’’ ναρκωτικών …Και ναι ησύχασε η νεολαία έπαψε να ονειρεύεται και να διεκδικεί μια θέση στον ήλιο χωρίς πολέμους…
Τα συρματοπλέγματα που ανεγείρονται στις ζωές της νεολαίας μας έχουν πολλές μορφές.
Δεν χρειάζονται τώρα τα τάνκ, η ΕΣΑ, και το Μπογιάτι .
Χτίζονται συνειδήσεις από τα μικράτα τους. Με παιχνίδια βίαια που σ΄ οδηγούν στην ανατίναξη του ‘’εχθρού’’…
Με ταινίες που σου λιανίζουν τον εγκέφαλο με χαρτογιακάδες που όλα τα βλέπουν γύρω τους μ΄ αριθμούς.
Το εύκολο κέρδος σου χτυπάει την πόρτα. Που καιρός για ποιητές και για ήρωες. Η Τηλεόραση το άντρο της διαφήμισης για το κέρδος και την εύκολη ‘’διασημότητα’’. Παράδειγμα προς αποφυγήν..
Και οι ηγέτες μας τον ρωτάω μ΄αγωνία…
‘Οποιος ηγέτης πάει να ονειρευτεί για να μας τραβήξει από την κόλαση τον σταματούν οι μάστοροι του λόγου και η τέχνη της αποδόμησης που με χειρουργική ακρίβεια δηλητηριάζουν τον εγκέφαλό μας..
Αφήστε τη νεολαία ήσυχη. Ας ανθίσουν τα όνειρά τους.
Αφήστε τη νεολαία να έχει όραμα να αναζητήσει και να βρει τους ποιητές της, τους ηγήτορες της. Αφήστε τα παιδιά μας ελεύθερα πριν καταλάβουν ότι τις χειροπέδες τις περνάμε εμείς στο μυαλό τους, οι κουρασμένοι από την αποτυχία μας. Και σίγουρα δεν θα ναι στα χέρια τους μια βόμβα Μολότοφ. Η ελεύθερη σκέψη δεν έχει ανάγκη από βία…για να επιβληθεί…Τα αμφιθέατρα θα φωτισθούν από εκείνους που θα έχουν όραμα και όνειρα…΄έτσι κι αλλιώς ήταν οι καλύτεροι και μπήκαν με το σπαθί τους στις σχολές.
Ας αφήσουμε τους άριστους οικονομικά ν ΄ ακολουθήσουν ακριβά ιδιωτικά πανεπιστήμια και αγορασμένες ‘’θέσεις’’ φοιτητών σε λαμπερά ξένα πανεπιστήμια.
