Η πολιτική και η ποίηση του Βαγγέλη Γιαννελάκη. Ο πρώτος υπουργός…
Ο ένας ήταν άσημος
που όταν εγεννήθηκε χαρήκαν οι γονείς του
άντε και κάτι θείοι.
Από σπουδές, αυτό που συνηθίζεται.
Ο άλλος όμως, από τρανή γενιά. Γενιά Πεισιστρατίδων. Έγραψεν ο τύπος.
Κι από σπουδές, καλές. Ιδρύματα εις την αλλοδαπήν. Μάτσο τα διπλώματα.
Τα ξίφη τους διασταυρώθηκαν τυχαία εις την Πνύκα:
– Γιατί τον διορίσατε και μάλιστα διοικητή,
εφόσον δεν πληροί τα τυπικά προσόντα;
Όσο να πεις, τόσα πτυχία έχει
από πανεπιστήμια περιωπής
κάτι καλό θα βρει να πει. Και ειπε τί;
– Στους τύπους θα κολλάμε τώρα; Εγώ εσπούδασα στο Χάρβαρντ.
Γιατί εσπούδασε, κανείς ποτέ δεν έμαθε.
Για πρώτος υπουργός, δε χρειαζότανε. Το όνομα το είχε.
Ε Κ ΓΙΑΝΝΕΛΑΚΗΣ
