του Γιάννη Αποστολόπουλου
Την γλώσσα της πραγματικότητας υιοθετεί πλέον η κυβέρνηση για τη συμφωνία των Πρεσπών, εγκαταλείποντας την αφοριστική φρασεολογία του παρελθόντος που χρησιμοποιούσε η ΝΔ ως αξιωματική αντιπολίτευση.
Σε πρόσφατες δηλώσεις του ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας ανέφερε ότι «η συμφωνία των Πρεσπών είναι εργαλείο για την Ελλάδα» αναγνωρίζοντας τις θετικές επιπτώσεις της συμφωνίας μεταξύ των δύο χωρών.
Σε διευκρινήσεις του για τις θέσεις του κυβερνητικού κόμματος σημειώνει πως «η
ΝΔ δεν ήταν εναντίον μιας συμφωνίας ήταν εναντίον συγκεκριμένων διατάξεων»…ενώ ως προς το όνομα προσθέτει: « …Δεν λέμε ότι δεν είμαστε ευχαριστημένοι με την αλλαγή του ονόματος της Βόρειας Μακεδονίας, βεβαίως θα προτιμούσαμε να μη λέγεται καθόλου Μακεδονία…».
Βέβαια το να μην υπάρχει ο όρος «Μακεδονία» είναι κάτι που επιθυμούσαν όλοι οι Έλληνες, όπως και αντίστοιχα οι Σκοπιανοί επιθυμούσαν να παραμείνει το «Μακεδονία» χωρίς τη σύνθετη ονομασία. Διαφορετικά όμως λειτουργεί ο συμβιβασμός, που απαιτεί αμοιβαίες υποχωρήσεις.
Μία από τις βασικές αρχές του Δικαίου είναι η αποδυνάμωση του δικαιώματος όταν αυτός που δεν το ασκεί ή δεν αντιδρά στην προσβολή του από άλλον μοιραία το χάνει.
Κάπως έτσι εξελίχθηκαν τα πράγματα όταν πριν από εβδομήντα και περισσότερα χρόνια είχαμε την εμφάνιση της ομόσπονδης γιουγκοσλαβικής δημοκρατίας της Μακεδονίας. Χλιαρές οι ελληνικές αντιδράσεις που σταδιακά κατέληξαν και στην αποδοχή, καθώς με την ονομασία αυτή αναγραφόταν πλέον και στα σχολικά βιβλία στην Ελλάδα.
Με τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας τα Σκόπια ανακηρύχτηκαν ανεξάρτητο κράτος με την ίδια ονομασία. Τότε και η καθυστερημένη κάθετη άρνηση της Ελλάδας να αναγνωρίσει τα Σκόπια με την ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Και τη θέση της αυτή γνωστοποίησε στους διεθνείς οργανισμούς που μετείχε, (ΝΑΤΟ, Ευρωπαϊκή ¨Ενωση κ.λ.π.) αποκλείοντας έτσι την είσοδο στο νέο κρατίδιο.
Ακολούθησαν διεθνείς παρεμβάσεις και μεσολαβητικές προσπάθειες. Ο πρώτος που κατέθεσε μία ρεαλιστική λύση για σύνθετη ονομασία ήταν ο, πέρα από πολλά άλλα, διορατικός πολιτικός Κώστας Μητσοτάκη, που είχε προτείνει το σύνθετο όρο Νέα Μακεδονία (Novamakedonia). Χωρίς και τότε να λείψουν οι καταγγελίες για προδοτική θέση.
Όμως η προσπάθεια Μητσοτάκη δεν ευδοκίμησε, καθώς στη εξουσία στα Σκόπια βρισκόταν το ακραίο εθνικιστικό κόμμα που δεν δεχόταν καμιά αλλαγή στην ονομασία. Και βέβαια η μία μετά την άλλη οι περισσότερες ξένες χώρες αναγνώρισαν τα Σκόπια ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας», με την Ελλάδα να οδηγείται στην απομόνωση.
Η ανάληψη της κυβέρνησης από τον Αλέξη Τσίπρα συνέπεσε και με μία αλλαγή της κυβέρνησης στο γειτονικό κρατίδιο με το μετριοπαθές κόμμα του Ζόραν Ζάεφ, που συζητούσε για λύση, έχοντας βέβαια και τις προοπτικές ένταξης στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊική Ένωση.
Έτσι ξεκίνησαν με θετική διάθεση νέες προσπάθειες για εξεύρεση λύσης με την ενθάρρυνση ή και παρέμβαση του διεθνούς παράγοντα.
Οι εσωτερικές αντιδράσεις και στις δύο χώρες τεράστιες , με ογκώδεις συγκεντρώσεις και καταγγελίες. Τελικά οι δύο πρωθυπουργοί Τσίπρας και Ζάεφ κατάφεραν να ξεπεράσουν τις δυσκολίες και με αποφασιστικότητα και αμοιβαίες υποχωρήσεις έφτασαν στη συμφωνία των Πρεσπών.
Ένα μεγάλο και χρόνιο πρόβλημα βρήκε τη λύση του και η καχυποψία και εχθρότητα έδωσε τη θέση της σε μία νέα περίοδο φιλίας και συνεργασίας των δύο χωρών/
Έτσι την θετική αυτή εξέλιξη επεσήμανε πλέον και ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας σηματοδοτώντας την κυβερνητική γραμμή και επαναλαμβάνοντας τη στήριξη της ελληνικής κυβέρνησης στην εκπλήρωση του όρου της συμφωνίας για την είσοδο της Βόρειας Μακεδονίας μετά το ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
