Ναι πανέμορφη η Ακρόπολη χθες …κι όσοι παιδιά την είχαμε ζήσει ως βόλτα και μάθηση -Θησείο, Ακρόπολη. Βασιλικό Κήπο- νιώσαμε εκείνη την πικρή γλυκιά νοσταλγία που τα μικρά μας χεράκια αγκάλιαζαν τις μαρμάρινες κολώνες χωρίς απαγορεύσεις , χωρίς αποστάσεις .χωρίς εισιτήριο…Η δικιά μας Ακρόπολη που στήριζε την ιστορία μας αλλά και έκρυβε στον κόρφο της τις πληγές του Μακρυγιάννη που ζούσε εκει στη ρίζα του βράχου απο φιλευσπλαχνίες. Και τι δεν θα μπορούσε να μας διηγηθεί τούτος ο ιερός βράχος της Ακρόπολης. Λεηλασίες ,ανατινάξεις . Αλλά και διασημότητες που την σεβάστηκαν την προσκύνησαν .Ωραία και φωτεινή η Ακρόπολη μακάρι να φωτίσουν και τις γωνιές που οι ήρωες του ΄21 ζητιάνευαν για να ζήσουν τον υπόλοιπο βίο τους. Οι ήρωες που δεν επωφελήθηκαν απο λεηλασίες που δεν γονάτισαν σε καμιά εξουσία. Ισως πέσει και λίγο φως σ΄ εκείνες τις ένδοξες γωνιές που έζησαν οι καταφρονημένοι αλλά πραγματικοί ήρωες του ΄21.
