ΑΚΡΟΝ = Γιάννης Μπουρνέλης ο μοναδικός ίσως καλλιτέχνης που είχε καταφέρει τα χρυσά ονόματα του τραγουδιού να είναι τόσο κοντά στον κόσμο… ας μοιρασθούμε μαζί του εκείνες τις στιγμές…
‘’Όπως τότε Στιγμές και εικόνες θωρακισμένες στην σκέψη μου όπως τότε θα αφηγηθώ από το αναψυκτήριο ΑΚΡΟΝ της οδού Λένορμαν στον Κολωνό.
Θυμάμαι τότε που είχε εμφανιστεί στο ΑΚΡΟΝ ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης και ερμήνευε την «Φτωχολογιά». Το αναψυκτήριο ασφυκτικά γεμάτο με 2000 κόσμο και πλέον που διέκοπτε τον Γρηγόρη με έντονα και παρατεταμένα χειροκροτήματα.
Ήταν πολύ συγκινητικό να βλέπεις τόσο κόσμο να ενθουσιάζεται και να του φωνάζει «Γρηγόρη σ´αγαπάμε». Τότε ο Γρηγόρης έκανε ένα νεύμα στην ορχήστρα να σταματήσει και απευθυνόμενος στους θεατές λέει «είναι η πρώτη φορά που τραγουδώ αυτό το τραγούδι και εισπράττω τόσο έντονα χειροκροτήματα και τόσο μεγάλο ενθουσιασμό από ανθρώπους που έχουν πιει μόνο μία λεμονάδα και έχουν φάει μια γρανίτα.
Είμαι πολύ χαρούμενος γιατί δεν είναι χειροκροτήματα και αγάπη μέθης και εντυπωσιασμού γι αυτό θα δίνω πάντα το παρών για να εισπράττω την αληθινή αγάπη και τον αυθόρμητο ενθουσιασμό μέσα από την καρδιά σας.
Όταν ήρθε η Χαρούλα Αλεξίου στο ΑΚΡΟΝ μαζί με τον φίλο μου και σύζυγό της τότε τον Αχιλλέα Θεοφίλου, ο κόσμος της έδειξε την αγάπη και την ευγνωμοσύνη του λέγοντάς της «Σ ´ευχαριστούμε που ήρθες εσύ κοντά μας να τραγουδήσεις στη γειτονιά μας, στην αυλή μας και η Χαρούλα απαντούσε «θα έρχομαι κάθε χρόνο γιατί νιώθω πολύ όμορφα όταν σας κοιτώ στα μάτια που λάμπουν από ειλικρίνεια και αλήθεια και τα χειροκροτήματά σας θα τα βάλω στο μέρος της καρδιάς να τα ραίνω με το νερό της θύμησης και της νοσταλγίας». Την δεύτερη φορά που ήρθε επιβεβαίωςε αυτό που είπε.
Ήρθε με τα ίδια χρήματα και μου είπε «Γιάννη επειδή αγαπώ τους ανθρώπους που έρχονται στο ΑΚΡΟΝ και για να τους ευχαριστήσω για την μεγάλη αγάπη που μου δείχνουν θα φέρω μαζί μου δύο μεγάλα αστέρια του τραγουδιού και θα τους πληρώσω εγώ από το δικό μου μεροκάματο». Όταν μου είπε τα ονόματα των καλλιτεχνών έμεινα ενεός γιατί ήταν η Άννα Βίσση και ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου.
Από εκεί και πέρα η Άννα ερχόταν μόνη της στο ΑΚΡΟΝ. Μάλιστα την τελευταία φορά ήρθε μαζί της ο τότε σύζυγός της, ο πολυτάλαντος Νίκος Καρβέλας ο οποίος εμφανίστηκε αφιλοκερδώς επί μία εβδομάδα. Εκείνη η εβδομάδα έκρυβε πολλές εκπλήξεις. Όταν ο Νίκος ερμήνευε «τα πρόστυχα τα μαύρα τα εσώρουχα σου» εγώ έβγαινα με μαύρα εσώρουχα και έπεφτε το ΑΚΡΟΝ από τα γέλια και η Αννούλα έκλεινε το στόμα της με τα χέρια της γιατί δεν μπορούσε να κρατήσει την κραυγή από το γέλιο της.
Το πιο σημαντικό όμως και το πιο θεαματικό ήταν όταν η σκηνή γέμιζε με παιδάκια των 6, 7, 8 χρονών που περικύκλωναν την Αννούλα και η εικόνα ήταν απερίγραπτη. Σαν να έβλεπες μία νεράιδα να αναδύεται μέσα από έναν ανθοστόλιστο κήπο γιατί τα παιδάκια κρατούσαν κι από μία ανθοδέσμη στα χεράκια τους. Θα θυμηθώ και την πόλη αγαπημένη μου Ελένη Βιτάλη τόσο προσιτή στον κόσμο ισοπέδωνε με την συγκλονιστική της φωνή και πολλές φορές δεν χρειαζόταν καν το μικρόφωνο. Σαν την ταχεία περνούσε φωτισμένη μπροστά από τα μάτια του κόσμου και εκείνοι να άπλωναν τα χέρια τους για να την πιάσουν.
Η έκπληξη ήταν όταν η Ελένη τελείωνε το πρόγραμμα της επάνω στα αποκόμματα των εισιτηρίων έγραφαν «Ελένη σ’ αγαπάμε» και το Ελενάκι μου τους έλεγε «εγώ πιο πολύ και δεν θα σταματήσω όπου και να τραγουδάω, να αφιερώνω τα τραγούδια μου σε όλους εσάς».
Δε θα ξεχάσω επίσης τις πολύ επιτυχημένες εμφανίσεις του Μάκη Χριστοδουλόπουλου που συγκέντρωνε πάντα πολύ κόσμο με αξέχαστες εκδηλώσεις αγάπης και θαυμασμού. Θυμάμαι τότε που ο Μάκης είχε κάνει την επιτυχία «Παντρεμένοι κι οι δυο», έβγαινα στη σκηνή ντυμένος νύφη με δυο μεγάλα πανερια γεμάτα μπομπονιέρες. Ένα βράδυ ήρθε η Λίτσα Διαμάντη που θα τραγουδούσε την επόμενη εβδομάδα και με το χιούμορ που διέθετε πάντα συμμετείχε στο σκηνικό παίρνοντας τις μπομπονιέρες και πετώντας τες στον κόσμο.
Τις όμορφες στιγμές που περάσαμε την εποχή του ΑΚΡΟΝ δεν τις κρατάω μόνο εγώ στη μνήμη μου αλλά και οι άνθρωποι που έρχονταν κάθε εβδομάδα και παρακολουθούσαν τις παραστάσεις με όλους τους αγαπημένους τους καλλιτέχνες.
Αυτό το βεβαιώνουν οι ίδιοι όταν με βλέπουν στο δρόμο και αναπολούν εκείνη την εποχή αλλά και στα social media που επικοινωνούν μαζί μου. Επιφυλάσσομαι για περισσότερες ιστορίες στο μέλλον Σ´αυτό το σημείο θέλω να ευχαριστήσω θερμά την αγαπημένη μου φίλη και εξαίρετη δημοσιογράφο Δήμητρα Γκουντούνα και να της ευχηθώ να έχει πάντα επιτυχίες σε όλες τις δραστηριότητές της. Με τη Δήμητρα είμαστε φίλοι, δεν είναι εκείνη μόνο φίλη μου, είμαι κι εγώ φίλος της. Την ευχαριστώ γιατί κι εκείνη συνέβαλλε στην επιτυχία του ΑΚΡΟΝ όταν με καλούσε στις εκπομπές της και ανακοίνωνα τα ονόματα που θα εμφανίζονταν στο ΑΚΡΟΝ…Έτσι όπως μας άρεσε….
