Θεία δίκη η κλιματική χλαπατσα πού τρώμε.;; Θυμάμαι πως αντιδρουσαμε όταν μας πρωτομιλησαν για την αλλαγή του κλίματος στον Πλανήτη..
Αν είμαστε έντιμοι με τους εαυτούς μας ,θα ομολογήσουμε, πως αφήσαμε μεγάλο διάστημα άπραγοι ,μην πω ελαφρά χλευαστικοι και ανόητα επιφυλακτικοί.
Οι αλλαγές ερχόντουσαν ακάθεκτες. Μάθαμε την όξινη βροχή και νομίζαμε πως σταματά στα σύνορα.. Μαθαίναμε για καταστροφές και τις αντιμετωπίζαμε.. θεολογικά.
Για την εξήγηση του βιασμού της γης, ακόμα ούτε λέξη στους πολλούς, ακόμη λέμε πώς αφορά στους λίγους γραφικούς.
Οι πιο έντιμοι άρχισαν τις σκέψεις πως στα ΙΧ μας γυρίζαμε τα τριγωνικά τζαμακια να μπει αέρας στην καμπίνα και πως οι Τράπεζες έφεραν το…αρκουδισιον που ανακουφιζε τους ηλικιωμένους..Μα και αυτοί αντιδρούσαν ,
το θεωρούσαν επικίνδυνο.
Πως ζούσαμε χωρίς, λέμε τώρα …
Ευτυχώς η νέα γενιά το είδε καλύτερα..Οι περιορισμοί,η ανακύκλωση,τα ηλεκτρικά, η βιομηχανία πρασινίζει με αργους ρυθμούς το κόστος δείχνει να υποχωρεί μπροστά στην αναγκαιότητα να αναπνεύσουν παιδιά και εγγόνια…
Δεν είναι λίγοι όσοι μένουν απέξω απ’ τους προβληματισμούς ακόμα…
Μέσα στον πυρωμένο καύσωνα, δεν έχω διάθεση να κουνήσω δασκαλιστικα τον δείκτη..Η κλιματική αλλαγή εύχομαι να επιταχυνθεί για να μην δούμε τιμωρητική την συνέχεια… Ήδη την… αυστηρότητα ,την αντιμετωπίζουμε με δυσφορία..Οι πράξεις και οι παραλήψεις χαρακτηρίζουν τον άνθρωπο και την ανθρωπότητα…
Ας μην… προσθέσουμε και την γενικότητα πως η βλακεία είναι.. ανίκητη.
Αλλα ως πότε;;
