Όταν γνωρίσαμε τον Σίντνεϊ Πουατιέ στις ελληνικές κινηματογραφικές αίθουσες, τον υποδεχθήκαμε ως σύμβολο του αγώνα της ελευθερίας των μαύρων.
Οι ταινίες στις οποίες πρωταγωνιστούσε συνηγορούσαν σ΄ αυτή την άποψη. Μπολιασμένη η νεολαία της εποχής ήδη από το βιβλίο της Χάριετ Μπίτσερ Στόου με την «Καλύβα του Μπάρμπα Θωμά» παρακολουθούσε την πορεία του αφροαμερικανού ηθοποιού από το Μαιάμι, ως να ήταν πορεία προς το Νότο όπου οι σιδερένιες επιγραφές έξω από τους δημόσιους χώρους έγραφαν «Απαγορεύεται η είσοδος σε μαύρους εβραίους και σκυλιά».
Αυτός ο πανέμορφος νέγρος που βιάστηκε να γεννηθεί δύο μήνες πριν απ΄ ότι τον περίμενε η μάνα του .δίπλα από την πραμάτεια της ,στην αγορά με τις ντομάτες στις 20 Φεβρουαρίου του 1927, έμελλε να διαγράψει μια χρυσή πορεία στις σελίδες του αμερικάνικου κινηματογράφου.
«Η Ζούγκλα του Μαυροπίνακα» 1955 – «Οταν σπάσαμε τις αλυσιδες» 1958 – «Ιστορία ενος εγκλήματος» – «Μάντεψε ποιός θάρθει το βράδυ» – «Στον Κύριό μας με αγάπη» – «Οι δυο συνένοχοι» ήταν και η πρώτη του ταινία που σκηνοθέτησε.
Τα πρώτα του παιδικά χρόνια τα πέρασε στις Μπαχάμες, καταγωγή των γονέων. Στα 17 του μετακόμισε στη Νέα Υόρκη δίπλα στον αδελφό του όπου εργάστηκε ως λαντζιέρης.
Με τη βοήθεια ενός Εβραίου σερβιτόρου που καθόταν μαζί του κάθε βράδυ έμαθε να διαβάζει εφημερίδα.
Στο μεταξύ αποφάσισε να καταταγεί στον Αμερικανικό Στρατό κι όταν απολύθηκε πέρασε από επιτυχημένη ακρόαση, μέσω της οποίας έλαβε δουλειά στο Αμερικανικό Θέατρο Νέγρων
Λίγα χρόνια αργότερα το 1963 θα κερδίσει Όσκαρ Α’ ανδρικού ρόλου – στην ταινία , «Κάτω από το Βλέμμα του Θεού» Το 2002 του απονεμήθηκε και τιμητικό Όσκαρ, για την προσφορά του στην 7η Τέχνη
Σίντνεϊ Πουατιέ, έφυγε στα 94 του χρόνια. Πολύτιμος απαραίτητος και τώρα. Γιατί στη συνείδηση όλων είχε περάσει ως ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ του κινηματογράφου .Πολλά τα βραβεία και οι διακρίσεις. Απο τα πιο σπουδαία το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας το 2009 τιμήθηκε από τον πρόεδρο των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα.
