Γράφει ο Παύλος Αλέπης
Το Πολυτεχνείο ζει και θα ζει παντα…
Και αντι για κριτική και …αναθεωρησεις ύποπτες και συγκαλυμμένες, δεν κοιτάτε τι ‘καναν και τι δεν ‘εκαναν, οι υπόλοιπες γενεές απ αυτην του Πολυτεχνειου;;;
Μια σιωπή θα ήταν εντιμη.
Ειδικα απ αυτούς που νομιζουν πως ξερουν…
Οπως φαίνεται ηρθε η ωρα, το πλήρωμα του χρονου, να μιλήσουν αυτοι που ξρουν…
ΠΡΙΝ ΣΒΗΣΟΥΝ ΤΑ ΦΩΤΑ λεει ο τίτλος του νεου βιβλιου του Μιμη Ανδρουλακη….Θα το διαβασουμε με προσοχή.
Προς ωρας, η ομιλία του Κωστα Λαλιώτη στην πρωτη του παρουσίαση βαφτίστηκε ηδη, ιστορική .Ενα βιββλίο του Μίμη Ανδρουλάκξ
Το γιατί, ειναι για πολλούς καλοπροαίρετους , εξηγήσιμο.
Το Πολυτεχνείο είναι ενα πολύχρωμο ύφασμα ειπώθηκε ευστοχα και παραστατικά.. Δεν εγινε απ το ιδιο ύφασμα και δεν ειχε το ιδιο χρωμα…
Ποιητικο το εύρημα, μα αληθές. Δικαίωμα και υποχρέωση ειχαν ολοι να βάλουν το δικο τους νημα για να υφάνουν την σημαια της Ελευθερίας, της Δημοκρατίας και της Ανεξαρτησιας της Χωρας μας… ειπε ο Λαλιωτης. Ποιος δεν προσυπογραφει;;; Εξαιρούνται τα…αντιπατριωτικα συμφέροντακι οι συμπλεγματικοί μικροψυχοι…
Σε ενα τέτοιο μεγάλο ξέσπασμα λαικο, πανδημο , συγκλονιστικο για οσους το εζησαν δεν θα σβήσουν ποτε τα φωτα, ειναι το συμπερασμα μου…
