Είναι μια άποψη που εδώ και πολλά χρόνια οικοδομείται τεχνηέντως, στην οποία η Αριστερά και ο προοδευτικός κόσμος αδυνατεί, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων να απαντήσει οργανωμένα και δομημένα.
Δεν είναι ο Μπογδάνος το πρόβλημα!
Είναι η άποψη που θέλει με κάθε τρόπο να υπενθυμίσει το ότι δεν υπήρξε ιστορική πραγματικότητα σε κρίσιμες στιγμές του 20ου αιώνα και να δώσει το σινιάλο για το ξαναγράψιμο.
Το ‘χει δώσει δηλαδή!
Με δεκάδες κονδυλοφόρους. Άλλους ικανούς και άλλους παντελώς ανίκανους.
Η δεύτερη κατηγορία δεν είναι του επιπέδου Γέιλ, μεταξύ αυτών και ο Κωνσταντής, κάτι “ρηγάδες” (χωρίς ίχνος υποτίμησης στην ιστορία), που πέρασαν το “ποτάμι”
(ο κ. Σάκης) που δεν είναι για μεγάλη κουβέντα.
Δεν είναι ο Μπογδάνος το πρόβλημα!
Θυμήθηκε κάποτε ο Κωνσταντής (όταν ήταν στην Νέα Δημοκρατία) να μας πει για τον Νίκο Μπελογιάννη.
Να μας θυμίσει και μασημένα μάλιστα εκείνα τα γνωστά επιχειρήματα που
προέρχονται από την γραμμή Γεωργαλά.
Τα ΄χουμε ακούσει και ξανακούσει χρόνια τώρα !
Δεν μας προκαλεί καμία εντύπωση!
Άσε μάλιστα που τον συμπονούμε !
Ψάχνει να κάνει αισθητή την παρουσία του.
Αποκλείεται να ήξερε ο ίδιος τι έγινε στις 30 Μαρτίου. Τότε! Κάποιος θα του το θύμισε. Είναι μεγάλη διευκόλυνση η νέα τεχνολογία.
Κοιμάσαι, ξυπνάς χαλαρός και ήρεμος, έχοντας διαβάσει Σέρτζιο Πανούτσι (κάτι ήξερε ο φίλος μου ο Eλ Σοτ) και βλέπεις στο ρολόι 30 Μαρτίου. Γράφεις μια “μαλακία” για να μην πάει στράφι η μέρα.
Δεν είναι ο Μπογδάνος το πρόβλημα!
Το πρόβλημα είναι η Αριστερά σήμερα.
Το ένα μεγάλο κομμάτι της βρίσκεται στον κόσμο του Γκούφη και στον αστερισμό του Μαrlboro μπροστά σε αυτό που έρχεται.
Κλεισμένη στον δικό της φανταστικό κόσμο και για να ακριβολογούμε φαντασιακό κόσμο θυμίζει τους Πρώτους Χριστιανούς.
Το πρόβλημα είναι πως η μνήμη είναι σαν το τρένο που περνάει μπροστά μας και χάνεται.
Μια μνήμη που αδυνατείς να στηρίξεις οργανωμένα, όχι σε επίπεδο λόγου, αλλά έργου. Ναι, ρε παιδί μου είναι φοβερό να ακούς τον Πετράν , έναν προοδευτικό αστό που είναι εγγονός αυτού του ανθρώπου να σου λέει αυτά τα τρομερά.
Όχι επειδή είναι κάτι καινούργιο, αλλά επειδή σου τα λέει αυτός ο άνθρωπος που είναι κάπου στο ενδιάμεσο.
Με τη σοβαρή κοινωνική δράση και αποδεδειγμένα, γιατί ζούμε σε εποχές που χρειάζεται αριστερά και δεξιά “πιστοποιητικό γνησιότητας”.
Αυτός ο άνθρωπος που το 2012 είχε ανέβει στο Βροντερό και είχε ευχαριστήσει το ΚΚΕ για την προτομή του παππού του, που μην ξεχνάμε, πως δεν ήταν παρά προοδευτικός αστός, που επέλεξε πλευρά. Η Πορτογαλία και εκείνη η συνεργασία κόντρα στο “τέρας” ήταν ένας προάγγελος γεγονότων και εξελίξεων. Eκεί είναι όλα τα “λεφτά”. Συνεπώς, δεν είναι ο Μπογδάνος το πρόβλημα και οι συν-αυτώ!
