Η Ζέφη και ο πολιτικός αχταρμάς
Την για πολλούς πεπατημένη ακολούθησε και η πρώην αναπληρώτρια εκπρόσωπος τύπου του ΠΑΣΟΚ Ζέφη Δημαδάμα, αλλάζοντας πολιτικό στρατόπεδο και αναλαμβάνοντας κυβερνητική θέση. Έτσι γίνεται γενική γραμματέας ισότητας, σημαντικό κυβερνητικό αξίωμα, με ό,τι αυτό συνδέεται και σε προσωπική βάση.
Βέβαια η κυρία Ζέφη, από το προηγούμενο πόστο της στο ΠΑΣΟΚ δεν φείστηκε κατηγοριών προς το «παρακράτος της Δεξιάς» και τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη. Τελικά όμως, αλλάζοντας ρότα, αποφάσισε να «συμβάλει» στην κυβερνητική προσπάθεια. Με το αζημίωτο βέβαια, της ανάληψης κυβερνητικού πόστου.
Με μία απλή θεώρηση του πολιτικού «γίγνεσθαι» αντιλαμβάνεται κανείς ότι η κίνηση της κας Ζέφης, δεν είναι κάτι το ασυνήθιστο. Αντίθετα μάλιστα διαπιστώνει μία συνήθη πραγματικότητα μετακινήσεων, μεταλλάξεων και «αναπροβληματισμών», που οδηγούν προς διάφορες κατευθύνσεις. Αναιρώντας με χαρακτηριστική ευκολία αλλοτινές ιδέες , απόψεις και τοποθετήσεις.
Οι αποχωρούντες από τους κομματικούς τους σχηματισμούς εισπράττουν πληθώρα χαρακτηρισμών από τους πρώην συνοδοιπόρους τους περί αποστασίας και ξεπουλήματος, αλλά αυτό αμβλύνεται από την θερμή υποδοχή στο νέο κομματικό στρατόπεδο που προσχωρούν, όπου γίνεται λόγος για πράξη υπευθυνότητας ή ακόμη και…πατριωτισμού.
Βέβαια είναι εύλογο για κάθε άνθρωπο να επανεκτιμά και να μεταβάλει
τις κατά καιρούς απόψεις του και αυτό ισχύει και στην πολιτική. Όμως κατά κανόνα οι διαφοροποιήσεις αυτές συνδέονται και με κίνητρα προσωπικής πολιτικής επιβίωσης και ανάδειξης.
Στο πλαίσιο αυτό , κυρίως μετά την συρρίκνωση του άλλοτε κυβερνητικού κόμματος του ΠΑΣΟΚ, σήμανε για πολλά , ακόμη και διακεκριμένα στελέχη του, την αναζήτηση πολιτικής στέγης σε άλλους κομματικούς χώρους.
Πολλοί κατευθύνθηκαν προς τον ΣΥΡΙΖΑ, ως εγγύτερα ιδεολογικό χώρο, εκλεγόμενοι βουλευτές , αναλαμβάνοντας σε πολλές περιπτώσεις και υπουργικά αξιώματα, την περίοδο της πρωθυπουργίας του Αλέξη Τσίπρα. Και κοντά σε αυτούς και μέλη θνησιγενών μικρών κομμάτων από τους Ανεξάρτητους Έλληνες, το Ποτάμι κ.λπ. Είναι εξ άλλου χαρακτηριστικό, ότι ένας άλλοτε υπουργός του ΠΑΣΟΚ, ο Στέφανος Τζουμάκας, υπέβαλε υποψηφιότητα για νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, ανεξάρτητα από την μάλλον αρνητική υποδοχή της κίνησής του.
Αντίθετη κατεύθυνση πήραν άλλοι από το ΠΑΣΟΚ, που προσχώρησαν στην άλλοτε «επάρατο δεξιά», αναλαμβάνοντας κορυφαία υπουργεία στις κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας. Όπως ο Γεραπετρίτης που ανέλαβε το υπουργείο Εξωτερικών, εξοβελίζοντας τον γηγενή νεοδημοκράτη και επιτυχημένο Νίκο Δένδια, που υποβαθμίστηκε στο υπουργείο Άμυνας. Ή ο Χρυσοχοίδης που επανήλθε στην κυβέρνηση ως υπουργός Υγείας
Βέβαια εδώ κορυφαίες κυβερνητικές θέσεις έχουν και οι εγκαταλείψαντες παλαιότερα το βυθιζόμενο ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη.
Ο Μάκης Βορίδης, ως υπουργός Επικρατείας και ο Άδωνις Γεωργιάδης ως υπουργός Εργασίας. Επίσης και εδώ έχουμε προσχωρήσεις από μικρά κόμματα που εξέλιπαν. Πάντως η πλέον χαρακτηριστική περίπτωση είναι εκείνη του Θεοδωρικάκου, που από γενικός γραμματέας της ΚΝΕ, προσχώρησε αργότερα στη Νέα Δημοκρατία, αναλαμβάνοντας στην προηγούμενη κυβέρνηση το σημαντικό πόστο του υπουργού Προστασίας του Πολίτη.
Όλες αυτές οι μαζικές μετακινήσεις, που άλλοτε με τις κορώνες περί αποστασίας, αποτελούσαν ίσως εξαιρέσεις, τώρα τείνουν να γίνουν συνήθεια και κανόνας. Παραμερίζοντας τα περί ιδεολογικής συνέπειας και καθαρότητας και προκρίνοντας την πολιτική της πρακτικής λειτουργίας, αλλά και εν πολλοίς των προσωπικών επιδιώξεων
Αλλά και στο εσωτερικό των κομμάτων εμφανίζεται η εικόνα μιας ιδιότυπης»σύνθεσης» από πρόσωπα που στο παρελθόν επιδίδονταν σε έντονες πολιτικές αντιπαραθέσεις, προσωπικές επιθέσεις και προσβολές από διαφορετικούς πολιτικούς χώρους. Αλλά στην πολιτική αυτά θεωρούνται ως εντασσόμενα στο «παιχνίδι» του συστήματος
