Έστω και αν…
Της Δέσποινας Μακρινού
Έστω και αν η ζωή αλλάζει “δίχως να κοιτάζει τη δική σου μελαγχολία” !
Έστω και αν η κοινωνία βαριανασαίνει !
Έστω και αν η ελπίδα πεθαίνει τελευταία !
Έστω και αν ό,τι κατέκτησες δεν συγκινεί !
Έστω και αν τα διλήμματα σε υπερβαίνουν !
Έστω και αν σύννεφα γέμισε ο ουρανός !
Έστω και αν η πίστη σου δοκιμάζεται !
Έστω και αν η αμηχανία πολλαπλασιάζεται !
Έστω και αν...
Για όλα αυτά και για άλλα πολλά πρέπει να μείνουμε ζωντανοί !
Ένα “ροκ συγκρότημα” που παρά τις παρεμβάσεις, παρά τις δυσκολίες και τις απογοητεύσεις, οφείλει να μείνει στη σκηνή έως το τελευταίο χειροκρότημα!
Όχι για να δικαιωθούν οι αγώνες των προηγούμενων, όχι από ματαιοδοξία, αλλά γιατί οι κρίκοι μιάς ταλαιπωρημένης αλυσίδας γενεών δεν πρέπει να σπάσει.
Αν συμβεί, η συνέχεια θα μοιάζει με καρικατούρα, με άγνωστες συνέπειες για όλους και κυρίως για την κοινωνία.
Ο δρόμος είναι μακρύς και δύσκολος. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι συγκρούσεις θα είναι ηχηρές. Δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει το αποτέλεσμα μιάς δημοκρατικής διαδικασίας. Μπορεί να “μην αρέσουμε” οι παλαιότεροι, αλλά είμαστε ακόμη ζωντανοί.
Είμαστε οι μεσάζοντες για την πιστοποίηση. Μιά πιστοποίηση γραμμένη με αίμα, θυσίες, διώξεις και τόνους απο καπνογόνα.
Δεν είμαστε πια πρωταγωνιστές αυτό είναι το μόνο σίγουρο.
Ωστόσο “χωρίς την πίστη της παρέας καθένας είναι ορφανός.
Μιά μαριονέτα του θανάτου. Στο χρόνο μέσα τσακισμένος και έρημος“, όπως λέει και το τραγουδι.
Έστω και αν δεν αρέσουμε, συνεχίζουμε, “πάμε” αλλά όχι “οπου βγεί” γιατί τα περιθώρια στενεύουν. Οι συγκρούσεις της ρουτίνας μπορεί και να είναι καταστροφικές.
Προσωπικές σκέψεις για τα αποτέλεσματα των εκλογών στο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ
