Ο Φλέβάρης κι αν φλεβίσει…
Της Δέσποινας Μακρινού
“Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει, καλοκαίρι θα μυρίσει. Μα κι αν τύχει και θυμώσει μές τα χιόνια θα μας χώσει”
Φλεβίζω ένα ανύπαρκτο ρήμα σε μιά υπαρκτή και κοινά αποδεκτή λαική παροιμία.
‘Ενα ανύπαρκτο ρήμα που απο αύριο θα “ρέει” στα χείλη μας, δηλώνοντας την διαχρονική ακατάπαυστη προσπάθειά του να καθιερωθεί και λεξιλογικά.
Φλεβίζω, φλεβάρης – ιζω, κάνω δηλαδή κακοκαιρία, αλλά και αν φλεβίσω, οι ανθισμένες αμυγδαλιές θα με διαψεύσουν και θα φέρουν την Άνοιξη.
Ο Φεβρουάριος, ο δεύτερος μήνας του έτους, ο Κουτσοφλέβαρος, ο Κουτσός, ο Γκουζούκης, ο Φλιάρης, ο Άη Τρύφωνας, είναι ένας μήνας “αυτοδημιούργητος” ή “εξ ανάγκης”.
Προήλθε απο την εξωτερική υποχρέωση, να μοιραστούν οι μέρες του χειμώνα που περίσσευαν απο το αρχικό δεκάμηνο, σε δύο ακόμα μήνες του χρόνου.
Το αρχικό ετήσιο ημερολόγιο, όριζε ώς πρώτο μήνα τον Μάρτιο και τελευταίο τον Δεκέμβριο. Δέκα μήνες δηλαδή σε ένα χρόνο.
Ωστόσο περίσσευαν κάποιες δύσκολες κρύες μέρες του χειμώνα, κατά τις οποίες η ανθρώπινη δραστηριότητα έμπαινε σε υποχρεωτική “χειμερία νάρκη”. ‘Ετσι προέκυψε η ανάγκη δημιουργίας δύο ακόμη μηνών, για να μπορέσει να συμβαδίσει η συνύπαρξη της ανθρώπινης ζωής με τις καιρικές συνθήκες.
Οι μέρες που “υπό την καθοδήγηση” των καιρικών συνθηκών περίσσευαν, δημιούργησαν τον Ιανουάριο με 31 μέρες και με ό,τι περίσσευε – 29 μέρες στα δίσεκτα και 28 στα κοινά απο τις 365 – τον Κουτσοφλέβαρο.
Το όνομά του στα λατινικά αποδίδεται στο ρήμα “εξαγνίζω”, λόγω των τελετών εξαγνισμού και κάθαρσης που τελούσαν την συγκεκριμένη χρονική περίοδο οι Ρωμαίοι.
Η απόκληση στα ελληνικά “Φλεβάρης”, προέρχεται απο τις “φλέβες”, τα υπόγεια νερά που αναβλύζουν λόγω των πολλών βροχών της εποχής.
Ο καημένος ο Φλεβάρης όμως έχει χρεωθεί και πολλά δεινά, που στην ουσία δεν του πρέπουν.
“Κι αν έρθουν χρόνια δύσεχτα και μήνες οργισμένοι”. Προσέξτε τη γραφή της λέξης δύσεκτα. Δυστυχία, δυσκολία, γρουσουζιά. Ενα ορθογραφικό λάθος και αλλάζει όλο το νόημα στον στίχο του δημοτικού τραγουδιού.
Το δίσεκτο ( δις ) είναι το γεγονός που συμβαίνει δύο φορές το χρόνο και γράφεται αποκλειστικά με γιώτα και όχι με ύψιλον απο τη λέξη δυστυχία.
Επειδή λοιπόν η χρονιά που διανύουμε είναι δίσεκτη, ας δώσουμε μιά δεύτερη ευκαιρία στον ταλαίπωρο Φεβρουάριο και ας μην τον υποδεχτούμε, ως γρουσούζη!!!
Καλό μήνα!!
