Μα τι γαλάζια μάτια είναι αυτά ψιθύριζαν οι κοπελούδες σ΄ ένα «καινούργιο»κινηματογραφικό πλατό που δημιουργούσε από το τίποτα κάποιος… Φιλοποίμην Φίνος για το γύρισμα της πρώτης ταινίας του ”Το τραγούδι του χωρισμού”.
Μα τι γοητεία τι παρισινή ευγένεια .έχει ο κύριος, ο ψηλός, και καλοντυμένος -πως τον λένε;
Λάμπρο Κωνσταντάρα!
Είναι 1939 και οι σειρήνες του θανάτου έχουν ήδη ηχήσει στην Ευρώπη. Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας έχει επιστρέψει από το Παρίσι όπου είχε εμφανισθεί ως κομπάρσος, τελείως τυχαία από μια συνάντηση σ΄ ένα σουαρέ, με τον διάσημο σκηνοθέτη Λουϊ Ζουβέ και στη συνέχεια σε μία θεατρική παράσταση, του σπουδαίου Γάλλου θεατράνθρωπου.
Στους σκυθρωπούς αυτούς καιρούς, ο διάλογος, μεταξύ Λαού -Κινηματογράφου και Θεάτρου σωτήριος… Και ήταν μια ολόκληρη γενιά που γεννήθηκε σ΄ εκείνον τον άστατο αιώνα που οι συγγραφείς- οι ποιητές ,δημοσιογράφοι ,ηθοποιοί .σκηνοθέτες ”γκρέμιζαν” τις συμπληγάδες μπας και σταθεί όρθιος τούτος ο Λαός.
Και να λοιπόν αυτός ο πανέμορφος νεαρός που γεννήθηκε στις 13 Μαρτίου του 1913 ,κάτοικος της οδού Πλουτάρχου 13 στο Κολωνάκι ,σημαδεύει στην καρδιά τους Ελληνες με τα δραματικά ή κωμικά σενάρια σε ρόλους που ερμηνεύει ” Η φωνή της καρδιάς” (1943) ”Ραγισμένες καρδιές” (1945) ”Πρόσωπα λησμονημένα” (1946) και μέσα σ΄ έναν τραγικό εμφύλιο με τις βιαστικές νίκες και ήττες του γυρίζει τις ταινίες ” Άννα Ροδίτη” (1948) ΄΄Διαγωγή… μηδέν!” (1949).\
Το 1950 , στις 23 Νοεμβρίου, σε σκηνοθεσία Ηλία Παρασκευά και σενάριο Γιάννη Πρινέα. προβάλλεται στις κινηματογραφικές αίθουσες ”Οι Απάχηδες των Αθηνών” Η ταινία αποτυπώνει τις σχέσεις μεταξύ πλουσίων και φτωχών με φόντο την παλιά Αθήνα. . Και ο Κώστας -Λάμπρος Κωνσταντάρας – είναι γνωστός στην πιάτσα ως “Πρίγκιπας” .Η Οπερέτα του Χατζηαποστόλου συγκεντρώνει στο σελιλόιντ τα μεγαλύτερα ονόματα :Αιμίλιος Βεάκης ,Μίμης Φωτόπουλος , Ντίνος Ηλιόπουλος ,Φραγκίσκος Μανέλης. Και η Αννα Καλουτά. Εδώ ξεκινάει ένας έρωτας μεγάλος! Μάλιστα αυτή η ”συνάντηση” στάθηκε αφορμή για να χωρίσει ο Κωνσταντάρας από την πρώτη του γυναίκα και να φτάνει ο μύθος αυτού του έρωτα μέχρι τις μέρες μας.
Την δεκαετία του ΄60 ο Λάμπρος Κωνσταντάρας .γυρίζει ταινίες με την Αλίκη Βουγιουκλάκη και ”καθιερώνεται” ως ο κινηματογραφικός της πατέρας. ”Η Αλίκη στο Ναυτικό” ”Η Λίζα και η άλλη” ”Η κόρη μου η σοσιαλίστρια” με ρεκόρ εισιτηρίων.
Το Α΄ βραβείο ανδρικού ρόλου για την ερμηνεία του στην ταινία του μεγάλου σκηνοθέτη Βασίλη Γεωργιάδη ‘Ο Μπλοφατζής” κερδίζει στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου στη Θεσσαλονίκη το 1969 για το ρόλο του Παρασκευά.
Ο κόσμος όμως λάτρεψε τον Πρίγκηπά του και από τους ρόλους που ερμήνευσε στο Θέατρο.
Τα παράσημα της γρηούλας (1938) Θίασος της Κυρίας Κατερίνας!
Λόξες γυναικών (1938)
Οικογενειακές καντρίλιες (1939)
Ο μισάνθρωπος (1939)
Το στραβόξυλο (1939)
Ο μισογύνης (1940)
Εως τις παραστάσεις του στα έργα που χάρισε γέλιο αλλά και προβληματισμό στις δραματικές του ερμηνείες ( Εντα Γκάμπλερ) Συμμετείχε στα 40 χρόνια της διαδρομής του σε 191 παραστάσεις Τελευταία του παράσταση .«Τρελές επαφές ρωμέικου τύπου» του Κώστα Πρετεντέρη.
Υπάρχει και φιλότιμο (1976)
]Ο Λαμπρούκος και οι λατρείες του (1977)
Οι λόρδοι της λόρδας (1977)
Τρελλές επαφές ρωμέικου τύπου (1978)
«Τρελές επαφές ρωμέικου τύπου»
Παντρεύτηκε σε πρώτο γάμο το 1945 την επίσης ηθοποιό Γιούλη Γεωργοπούλου. Απέκτησαν ένα γιό τον Δημήτρη Κωνσταντάρα , Δημοσιογράφος, συγγραφέας με μια σημαντική πορεία στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο .Αγαπητός και σεβαστός από τους συναδέλφους, για τον έντιμο και ασυμβίβαστο χαρακτήρα του. Ο Δημήτρης Κωνσταντάρας του χάρισε δυο εγγόνια: την Παυλίνα (1974) και τον Λάμπρο (1979) που ακολουθεί τα βήματα του πατέρα του.
Ο Πρίγκηπας του ελληνικού κινηματογράφου ,στις 28 Ιουνίου του 1985 έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 72 ετών.
