Από που ν΄ αρχίσω; και πως να φέρω στα μέτρα μου, κείμενα, σημαντικών ανθρώπων σε λίγες γραμμές. Εκείνων που έβλεπαν την δολοφονία αυτού του τόπου, που προσπαθούσαν να προειδοποιήσουν για τα δεινά που έρχονταν, και που προέβλεπαν, με γραπτές παρατηρήσεις, όπως αυτές του καθηγητή Γεώργιου Αλέξανδρου Μαγκάκη. Για αυτή την ανατροπή της ελληνικής ζωής και την κατάληξη της.
Ο Γεώργιος Αλέξανδρος Μαγκάκης πέθανε 5 Σεπτεμβρίου του 2011
Και όλα αυτά, 40 ,50 χρόνια πριν !
Με τέτοιο πλεούμενο ψυχής (Ελλάδα) ξεκινήσαμε το ταξίδι της ζωής μας…Και ταξιδεύουμε…
θα μας πει ο Καθηγητής, μέσα από τις φυλακές Αβέρωφ,(1969)0που η παρέα των συνταγματαρχών νόμιζε ότι θα πάψει η φωνή του να ακούγεται …Τι έλεγε ”αμαρτωλό” εκείνη την εποχή ο Μαγκάκης;
Σπαρακτική κραυγή -ύστατη προειδοποίηση …
”Να αλλάξουμε τη στάση μας απέναντι στην ευλογημένη αυτή πατρίδα”
”Ολοι, με μπροστάρη το κράτος, τις επιχειρήσεις, τους βιομηχάνους, τους δεσποτάδες, έχουμε ξαμολυθεί ενάντια στη γη μας και την ξεσκίζουμε με την ψυχή μας”
Μια τέτοια φυσιογνωμία ήταν ο Γεώργιος Αλέξανδρος Μαγκάκης! Την ευκαιρία να αναφερθώ στα κείμενά του μου την έδωσε η υπενθύμιση του ”Σαν σήμερα” με την επαναληπτική ψηφοφορία στην εκλογική περιφέρεια της Β΄ Αθηνών (1992) λόγω της έκπτωσης από το αξίωμα του Δημήτρη Τσοβόλα και της παραίτησης όλων των επιλαχόντων του ψηφοδελτίου του ΠΑΣΟΚ. Την έδρα κατακτά ο υποψήφιος του ΠΑΣΟΚ Γεώργιος – Αλέξανδρος Μαγκάκης.
Δεν χρειάζεται άλλος πρόλογος περνάω κατευθείαν σε αποσπάσματα από τα κείμενα που έπρεπε να είχαμε ακούσει τότε, αλλά επιβάλλεται ν΄τα ακούσουμε και σήμερα!
” Πολιτιστική απογύμνωση! Είχαμε κάποιες πόλεις ,δρόμους για περίπατο. Σήμερα όλα έφυγαν. Μας κλέψανε την ιστορία μας.
”Η αφόρητη πληγή μας ,η πληγή της καταχωνιασμένης και ποδόπατημένης ιστορίας μας”
” Ο καθένας ”ελίσσεται” ,ψεύδεται ,πατάει επί πτωμάτων στην ανάγκη, φτάνει να πιάσει την καλή .Και έγινε η πορεία στη ζωή ένα άκοπο και βρώμικο ταξίδι”
Ξεριζώσαμε και τα βουνά. Μ΄ αυτό τον τρόπο φέραμε όλη την επαρχία στην Πρωτεύουσα. Κάναμε τους αγρότες μας θυρωρούς στις νεόδμητες πολυκατοικίες που χτίζονταν αφειδώς για να στεγάσουν τον ναρκισσισμό των κρατούντων ,με τα κλειδιά στο χέρι, αυτής της Χώρας. Γκρέμισαν όλα τα κτίρια του Τσίλερ ,μπάζωσαν όλα τα ποτάμια (Ιλισός Κηφισός) που διέσχιζαν την Πρωτεύουσα ,ξερίζωσαν όλους τους Φοίνικες από την παραλία του Φαλήρου που έφταναν μέχρι το Σύνταγμα .
Πληγή η πτώχευση και η χυδαιοποίηση της πανέμορφης ,μα πολύ ταλαιπωρημένης γλώσσας μας.
Πως να προσέξουμε και να μάθουμε τη γλώσσα μας όταν ο δάσκαλος, δέχεται επίθεση από τον ”προστατευτικό ”πατέρα γιατί το αγράμματο παιδί του δεν πήρε καλό βαθμό…
Οταν οι γονείς δεν έχουν σεβασμό στο δάσκαλο, θα έχουν τα παιδιά στην οικογένεια;
Πώς να μην έχουμε κάθε τόσο μια Κυριακή να πέφτει μαχαιρωμένη έξω από το τμήμα όταν ο κανακάρης μας έχει δοκιμαστεί ως παιδί-νταής του σχολείου, της γειτονιάς , της εφηβική σχέσης!
Φταίει η Τηλεόραση; φταίνε οι ταινίες; Τα παιδικά παιχνίδια που ο αντίπαλος πρέπει να πεθάνει με τα σούπερ όπλα που διαθέτει; Φταίμε εμείς που νομίζουμε ότι αν το παιδί μας δεν έχει όλα τα οικονομικά μέσα, δεν τον δέχονται οι παρέες; Φταίμε εμείς που τα παιδιά μας δεν μεγαλώνουν πια με παραμύθια ;
Και ο Καθηγητής θα πει το 1980 για την Ελλάδα που εξελίσσεται …
Για την νεολαία! ”Εχουμε καταντήσει μια κοινωνία ασφυξίας για τους νέους .κι αυτή είναι η άλλη πληγή που πονάει ως το κόκκαλο κι όλο κακοφορμίζει”
Καλά και στο θέαμα τόσων πληγών το Κράτος τι κάνει;
Παιδικό το ερώτημα θα πει ο Μαγκάκης. ”Ποιο Κράτος ; Το Κράτος της συναλλαγής, της υποτέλειας, της αφροσύνης, της παράνοιας και του ξεχαρβαλώματος;;;’‘
Και γράφει και γράφει και παρατηρεί:
” . , , σ΄ ένα μέλλον που έχει κιόλας εκραγεί κάτω από τα πόδια μας και που πρέπει δεν μπορεί να γίνει αλλιώς-από εμάς εξαρτιέται ,,να πάρει ξανά μορφή στα μέτρα του ανθρώπου…”
