Το μεγαλύτερο αστέρι του ισραηλινού ποδοσφαίρου είχε την «ατυχία» να έχει Παλαιστινιακή καταγωγή, γεγονός ”ασυγχώρητο” εν μέσω πολέμου. Για αυτό και αποπέμφθηκε από την ομάδα του, τη Μακάμπι Χάιφα.
Ο αθλητισμός… Αλλιώς
Το όνομα Ντία Σαμπά δεν λέει απολύτως τίποτα σε όλα τα μέρη της γης. Μόνο οι έξπερτ μυημένοι στο ποδόσφαιρο γνωρίζουν ότι πρόκειται για Παλαιστίνιο μεσοεπιθετικό, με ισραηλινή υπηκοότητα της Μακάμπι Χάιφα.
Αυτός ο 30χρονος ποδοσφαιριστής μόλις άρχισαν οι εχθροπραξίες στην Μέση Ανατολή μεταξύ του Ισραήλ και της Χαμάς, ένιωσε εντελώς απροστάτευτος κι άρχισε να βιώνει την δική του τραγωδία, γιατί έπρεπε να πάρει θέση υπέρ του ενός ή του άλλου. Έτσι γίνεται στους πολέμους. Όποιος δεν είναι φίλος, αυτόματα χαρακτηρίζεται εχθρός κι ας μην είναι.
Ο Ντία Σαμπά δημιούργησε μικρές εστίες αγάπης μεταξύ Παλαιστινίων και Ισραηλινών, με βάση το ποδόσφαιρο. Το ίδιο ποδόσφαιρο που ένωσε τους ανθρώπους, το ίδιο τους χώρισε. Πήγε στην Μακάμπι Χάιφα και της άλλαξε τη ζωή. Πρωτάθλημα και έξοδος στο Champions League. Πραγματικός ηγέτης και σύνθημα στα χείλη των οπαδών της «πράσινης» ομάδας. Στη Χάιφα, δεν είχαν ποτέ κολλήματα με την εθνικότητα των παικτών, όπως στην Μπεϊτάρ Ιερουσαλήμ που δήλωνε «καθαρή» από άλλες φυλές. Στην Μακάμπι έπαιζε ο Σαμπά, κατά καιρούς και Χριστιανοί, Δρούζοι, μια άλλη πολυπολιτισμική ομάδα.
Όμως, μετά την τρομοκρατική ενέργεια της Χαμάς και τα αντίποινα των Ισραηλινών, ένα αόρατο κουμπί έκλεισε την λογική των οπαδών της Μακάμπι. Η σύζυγος του Σαμπά πόσταρε στο instagram μία φράση, «στη Γάζα υπάρχουν παιδιά». Αυτό ήταν. Οι οπαδοί ζήτησαν από τον Σαμπά να τοποθετηθεί εις βάρος της συζύγου του, αφού του έγραψαν ότι οι ζωές των Ισραηλινών έχουν την ίδια αξία μ’ αυτές των Παλαιστινίων.
Ο Σαμπά προσπάθησε να συμβιβάσει τα πράγματα: «Νόμιζε ότι μετέφερε ένα μήνυμα συμφιλίωσης και ειρήνης. Το έκανε καλή τη πίστη, αλλά έκανε λάθος και για αυτό λυπάμαι».
Δυστυχώς, ήταν αργά. «Ας πάει να παίξει στο Κατάρ ή την Τουρκία, εδώ δεν είναι πλέον, ευπρόσδεκτος», δήλωσε ο θρύλος της Μακάμπι, Γιανίβ Κατάν. Ο Σαμπά έπρεπε να φύγει. Έφυγε ήδη.
Πίσω του θ’ αφήσει έναν παραλογισμό μιας λατρείας που μεταβλήθηκε σε άσβεστο μίσος. Σάμπως μπορεί σ’ έναν πόλεμο να υπάρχει λογική; Αγάπη ή μίσος υπάρχει.
Ο Ντία Σαμπά ήταν ο πρώτος «μάρτυρας» στο ποδόσφαιρο; Όχι, δεν ήταν. Είχε προηγηθεί ο Μοχάμαντ Αμπού Φανί. Κι αυτός Παλαιστίνιος με ισραηλινή υπηκοότητα κι αυτός διεθνής και παίκτης της Μακάμπι Χάιφα. Όταν αποφασίστηκε να φορέσει την φανέλα της εθνικής του Ισραήλ, μερικοί στην κερκίδα τον αποδοκίμαζαν έντονα, με φράσεις, «βγάλτε έξω τον τρομοκράτη», παρότι φορούσε το εθνόσημο. Ο Φανί ούτε τρομοκράτης ήταν, ούτε φανατικός, αλλά ένας λογικός άνθρωπος. Όταν σε κάθε τρομοκρατική ενέργεια της Χαμάς του ζητούσαν να καταδικάσει, ο Φανί βρήκε το κουράγιο και το δήλωσε πως έχει κουραστεί να ζητάνε από τους Άραβες να καταδικάσουν τα γεγονότα σαν να είναι συλλήβδην υπαίτιοι γι’ αυτό που κάνουν ορισμένοι άλλοι της φυλής τους.
Ο Φανί, ο Σαμπά και αρκετοί Παλαιστίνιοι υπήκοοι Ισραήλ που αγωνίζονται σε ομάδες μικρότερων κατηγοριών, από τότε που η Χαμάς μπούκαρε στο Ισραήλ, άρχισε το δικό τους μαρτύριο. Έπρεπε να πάρουν θέση. Βρέθηκαν μπλεγμένοι, χωρίς να το θέλουν και στη γωνία τους περίμεναν οι από εδώ και οι από εκεί. Ό,τι και να έλεγαν, θα είχε χρησιμοποιηθεί εναντίον τους. Αν επέλεγαν τον δρόμο της σιωπής, πάλι το ίδιο θα ήταν. Διότι η σιωπή θεωρείται συνενοχή…
