50 χρόνια προσφυγιάς και πόνου κλείνουν σήμερα και στην Κύπρο ακόμα τα συρματοπλέγματα κόβουν στα δυο το νησί!
Ο Μόντης με τους εμβληματικούς στίχους του, αποτυπώνει την οδύνη του πολέμου, και διερωτάται πώς η θάλασσα και η γης, εκεί όπου έζησαν οι κύπριοι τα νεανικά τους χρόνια, έφεραν την καταστροφή!
Μητέρα εισήλασαν από το μέρος που ξαγρυπνούσαμε με τις κιθάρες.
Από το μέρος που γράψαμε το πρώτο μας ερωτικό γράμμα
Από το μέρος που μας χαμογέλασαν οι πρώτοι ερωτικοί στίχοι
Είναι δύσκολο, μητέρα, να πιστέψουμε
πως μας τους έφερε η θάλασσα της Κερύνειας,
είναι δύσκολο να πιστέψουμε
πως μας τους έφερε το «Πικρό νερό» των νεανικών μας εκδρομών.
Αυτή την έννοια είχαν, λοιπόν,
εκείνες όλες οι ροδοδάφνες του,
αυτός ο οιωνός ήταν, λοιπόν,
εκείνες όλες οι κόκκινες ροδοδάφνες του,
αίμα, λοιπόν, προοιώνιζαν,
αυτό το τρυφερό, κελαϊδιστό αίμα προοιώνιζαν;
Κώστας Μόντης ( Από το τρίτο γράμμα στη Μητέρα)
