Ελα να πάμε στη Χίο το φθινόπωρο
Της Δέσποινας Μακρινού
Μετά απο εννέα εξαντλητικές ώρες, το πλοίο φτάνει στο λιμάνι της Χίου. Είναι φθινόπωρο και το γλυκό πελαγίσιο αεράκι, φέρνει τα ιδιαίτερα αρώματα του νησιού στο ταλαιπωρημένο, απο το ταξίδι πρόσωπο.
Είναι πρωί και τα καταστήματα είναι κλειστά. Ένα μόνο στην υποδοχή των αφίξεων, με συνεχές ωράριο, προσφέρει καφέδες, μπουγάτσες και τους καταπληκτικούς χιώτικους λουκουμάδες με μπόλικη κανέλα και άχνη.
Στον διπλανό φούρνο η μυρωδιά απο το τσουρέκι με μαστίχα, καθαρίζει την όσφρηση απο τα καυσαέρια του πλοίου.
Η ταλαιπωρια του ταξιδιού “ταξιδεύει” μαζί με το πλοίο που σαλπάρει για το επόμενο λιμάνι, που είναι στη Μυτιλήνη.
Η προκυμαία της Χίου αν και έχει απωλέσει, κατά κάποιο τρόπο, τον εξαιρετικό οικιστικό χαρακτήρα με τα αυθεντικά αρχοντικά των καραβοκυραίων, διατηρεί τα βασικά χαρακτηριστικά και επενδύει στην δημιουργία μιάς γραφικής εικόνας.
Η αγορά του νησιού, η Απλωταριά, ο κλασικός εμπορικός δρόμος, σιγά σιγά ξυπνάει και οι μυρωδιές απο τα μαγαζιά γεμίζουν τον αέρα της οδοιπορικής περιπλάνησης στον πεζόδρομο.
Το ζαχαροπλαστείο του Αυγουστάκη με τα περίφημα μασουράκια των αδελφών Μωνιούδη, το μπακάλικο του Βαριά με τα εξαιρετικά κάθε λογής τουρσιά, τα γλυκά του κουταλιού του Κοράκη, το πρατήριο ούζου Απαλαρίνα, οι ξηροί καρποί με τα υπέροχα χιώτικα στραγάλια και τα αφράτα, τις ζεβλεπιές, όπως τις λένε οι ντόπιοι, καταγράφονται στη μνήμη απο όλες τις ανθρώπινες ασθήσεις.
Το κάστρο του νησιού, το μοναδικό κάστρο που κατοικείται και έχει έκταση 180.000 τ.μ., ξυπνάει και ενώνει δύο γειτονικούς λαούς, που δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν. Έλληνες και Τούρκοι, συγκάτοικοι, γείτονες και φίλοι με μεγάλο παρελθόν συνύπαρξης.
Το φθινόπωρο στη Χίο είναι μαγευτικό, είναι μυρωδάτο, είναι αφοπλιστικό, είναι ιδιαίτερο.
Ο Κάμπος, μιά απο τις πιο όμορφες περιοχές του νησιού. Ένα μοναδικό οικιστικό σύνολο, που συνδυάζει το φυσικό τοπίο με τους τεράστιους μαντρότοιχους απο θυμιανή πέτρα ( απο τα Θυμιανά, ένα χωριό κοντά στην πόλη), τα αρχοντικά με τα περιβόλια γεμάτα μανταρινιές, λεμονιές, πορτοκαλιές, νερατζιές, τους μπαξέδες και κυρίως με τα εξαίσια μαγγανοπήγαδα.
Ο περίπατος στον Κάμπο το φθινόπωρο με την χαλαρή ατμοσφαιρική θερμοκρασία, είναι ένα όνειρο που ζει στην πραγματικότητα.
Ο δρόμος προς τα Νοτιόχωρα επιφυλάσσει εκπλήξεις και μοναδικές προκλήσεις για θαυμασμό.
Το δέντρο που πληγώθηκε και δάκρυσε, και το δάκρυ έγινε ρητίνη, μυρωδιά, φάρμακο, παγκόσμια πρωτοτυπία, έγινε Μαστίχα.
Ο σκίνος που “κεντήθηκε” απο έμπειρα χέρια και παρήγαγε προιόν, μοναδικό σε όλο τον κόσμο. Τη Μαστίχα.
Η Ένωση Μαστιχοπαραγωγών. Ένας απο τους δύο αναγκαστικούς συνεταιρισμούς στη χώρα μας (ο άλλος είναι του Κρόκου Κοζάνης) που ιδρύθηκε το 1938 και περιλαμβάνει πάνω απο 5.000 μέλη.
Το Πυργί, το μαστιχόχωρο, με τα υπέροχα ξυστά στις εξωτερικές όψεις των σπιτιών, πλούσιο σε λαογραφικό, αρχιτεκτονικό και αρχαιολογικό ενδιαφέρον.
Τα Μεστά, το πιο αυθεντικό καστροχώρι, με το περίφημο αμυντικό σύστημα που ανέπτυξε τον Μεσαίωνα για να προστατεύσει την παραγωγή της μαστίχας απο τους πειρατές ( όλο το χωριό επικοινωνεί με τις ταράτσες).
Οι Ολύμποι, με το εξαιρετικό σπήλαιο απο σταλακτίτες.
Η Βέσσα, ο Αγιος Γιώργης ο Συκούσης, τα Αρμόλια με τα κεραμικά , το ένα δίπλα στο άλλο, όλα με ξεχωριστό ενδιαφέρον για επίσκεψη.
Ο Ανάβατος, ο Μυστράς του Αιγαίου, δημιουργήθηκε στούς μέσους βυζαντινούς χρόνους απο τους εργάτες που ήλθαν στο νησί για να κτίσουν τη Νέα Μονή.
Το μοναστήρι, μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO, που είναι γνωστό για τα μοναδικά ψηφιδωτά και που φιλοξενεί οστεοφυλάκιο, στην προθήκη του οποίου βρίσκεται ό,τι απέμεινε απο τους σφαγεασθέντες κατοίκους του νησιού το 1922.
Στα βόρεια της Χίου, βρίσκονται το Βροντάδος ή Ομηρούπολη, με την πέτρα του Ομήρου στο κέντρο, τα Καρδάμυλα με υπεροχή στην παγκόσμια ναυτηλία, το Πυτιός με το εξαιρετικό … κατσικάκι στον ξυλόφουρνο και τα χερίσια μακαρόνια, την Βολισσό το μεγαλύτερο χωριό στο Δήμο Αμανής, στο οποίο η παράδοση υποστηρίζει ότι έζησε ο Όμηρος…
Στη Βολισό βρίσκεται και το μοναστήρι της Αγίας Μαρκέλλας, πολιούχου του νησιού με την εξαιρετική αμμώδη παραλία.
Το φθινόπωρο οι παραλίες της Χίου είναι ακόμη πιο όμορφες και πιο φιλόξενες. Οι λίγοι επισκέπτες βρίσκονται σε προνομιακή θέση για απόλαυση και χαλάρωση.
Το φαγητό στο νησί είναι ένα σημαντικό κεφάλαιο και αποτελεί κίνητρο για … αύξηση σωματικού βάρους. Τα ντόπια προιόντα εκτός απο το ότι είναι νόστιμα και φρέσκα, μαγειρεύονται με βαθειές επιρροές απο την απέναντι πλευρά της Μικράς Ασίας και είναι ασυναγώνιστα.
Στο Λιθί για φρέσκο ψάρι, στον Χότζα για πικάντικα φαγητά, στη Μουριά για καλό φαγητό, στη Λαγκάδα και το Παντουκιός για αθερίνα και ντοματοκεφτέδες, στα Άνω Καρδάμυλα για ψητά, στον Μάκελο στο Πυτιός για κατσικάκι …
Στη Χίο λοιπόν το φθινόπωρο, για μοναδικές στιγμές ζωής, γεμάτες μυρωδιές και αρώματα!
