Αν όχι τώρα, πότε;
Της Δέσποινας Μακρινού
Αν όχι τώρα, που το κοινωνικό κίνημα αγανακτεί, αν όχι τώρα που τα καθημερινά προβλήματα πνίγουν τον κάθε έντιμο πολίτη, αν όχι τώρα που η απειλή για τη ζωη μας έχει αφεθεί στην τύχη, αν όχι τώρα που οι εγκληματικές ενέργειες “εξαφάνισαν” τις ζωές 57 ψυχών, αν όχι τώρα πότε;
Η αγωνιστική κοσμοπλημμύρα της Κυριακής, για την υπόθεση των Τεμπών, “ορίζει” επιτακτικά την ανάγκη για σύσταση λαικού μετώπου όχι με ιδεολογικούς ή άλλους μονομερείς επωφελείς όρους, αλλά με όρους κοινωνικής ανάγκης. Με αφετηρία τα δυσεπίλυτα κοινωνικά προβλήματα και όχι τις βερμπαλιστικές κομματικές υποσχέσεις.
Ένα λαικό μέτωπο, το οποίο συμπράττοντας θα μπορέσει να αναχαιτήσει το καταστροφικό έργο της συγκάλυψης και θα εμποδίσει την αλοίωση της πολιτιστικής και κοινωνικής μας ταυτότητας.
Θα μπορέσει να αναχαιτήσει την ορμή των κερδοσκόπων και της ασυδοσίας σε βάρος των πολιτών.
Η υπόθεση της αδίστακτης και χωρίς την παραμικρή αίσθηση ευθιξίας των υπευθύνων, όχι μόνο για τα Τέμπη, αλλά και για κάθε ιδιοτελή παρέμβαση της εξουσίας, μας αφορά όλους.
Τα Τέμπη ήταν η ακραία μορφή μιάς καπιταλιστικής διαχείρισης, που δεν επενδύει σε ανθρώπινες ζωές, αλλά σε παράνομο κέρδος.
Στην υπόθεση των Τεμπών, το παρακράτος έδρασε με εξαιρετική ετοιμότητα και γνωρίζοντας πολύ καλά το μέγεθος του εγκλήματος και τις εγκληματικές παραλείψεις, κλήθηκε να… μπαζώσει τα ενοχοποιητικά στοιχεία.
Η κρατική αναλγησία εκφράστηκε, στη συγκεκριμένη περίπτωση, με την πιο ακραία της μορφή, παραβιάζοντας τους κανόνες Δικαίου καθώς και τις παραδοσιακές αξίες σεβασμού των νεκρών.
Αν όχι τώρα, που η κάθε μέρα βρίσκει όλους τους πολίτες σε θέση άμυνας για τη ζωή και την ασφάλεια τους. Αν όχι τώρα που τα κοινωνικά κινήματα ζητούν απεγνωσμένα διέξοδο, πότε επιτέλους θα φτάσει το μήνυμα στα πολιτικά κόμματα. Τι περιμένουν για να συμπράξουν σε ένα μίνιμουμ πρόγραμμα συνεργασίας με στόχο την ανακούφιση των πολιτών. Ενα μίνιμουμ πρόγραμμα που θα δώσει πνοή και οξυγόνο στις ζωές μας.
Λιγότερα λογια και πιο πολλή δουλειά επιβάλει η ανάγκη.Δεν υπάρχει άλλος δρόμος, άλλη διέξοδος.