Ο Αρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας
Νοέμβριους 1929 – Ιανουάριος 2025
Της Δέσποινας Μακρινού
Ήταν Ιούλιος του 1998, όταν αναζήτησα τον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο για μιά συνέντευξη. Δυσκόλευτηκα πολύ να τον συναντήσω. “Βρίσκεται στους Αγίους Σαράντα , στο Αργυρόκαστρο, στα χωριά της Αλβανίας” μας απαντούσαν απο το γραφείο του.
Κάθε μέρα και αλλού. Κάθε μέρα και μία προσφορά. Ωστόσο, πάντα συνεπής απαντούσε στα μηνύματά μας απ’ όπου και αν βρισκόταν.
“Πρέπει να μας μιλήσετε. Πρέπει να φανεί το έργο σας”. Επιμέναμε.
“Έχετε δίκιο” μας απαντούσε “αλλά με ενδιαφέρει περισσότερο η προσπάθεια” .
Τελικά κάπου μεταξύ Αργυρόκαστρου και Τιράνων – ώστε να μην πηγαίνει άδικα ο χρόνος – τα καταφέραμε.
Ο Αρχιεπίσκοπος απάντησε σε όλες τις ερωτήσεις μας με τον γνωστό τρόπο, πλημμυρισμένο απο αγάπη, αλλά και αφοσίωση στην υπέρτατη αξία της Ορθόδοξης Θρησκείας, που είναι η προσφορά.
Λίγα χρόνια μετά ( 29 Νοεμβρίου 2011 ) δεχθήκαμε από έναν άγνωστο αριθμό ένα τηλεφώνημα. Ήταν ο Αρχιεπισκοπος.
“Αγαπητή κυρία Μακρινού με τις θερμές ευχαριστίες μου, ενέταξα την συνέντευξη σας στο βιβλίο μου, με τον τίτλο “ΣΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΑ, Σ+ΑΥΡΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΣΤΑΣΗ”. Με πολλή αγάπη Εν Χριστώ. Ο Τιράνων Αναστάσιος”.
Τον Αρχιεπίσκοπο τον συναντούσα σε κάθε τηλεμαραθώνιο, που γινόταν για αναξιοπαθούντες σε όλο τον κόσμο ( Γάζα, Unicef, σεισμόπληκτοι κ.λ.π). Πάντα συνεπής και πάντα με στοχευμένο λόγο στην αγάπη και την ειρήνη.
Ο Αναστάσιος υπήρξε μία απο τις πιο αγνές και ανιδιοτελής προσωπικότητες της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Κάπου εκεί πιο δυτικά απο τα βόρεια σύνορά μας, μακριά απο τις ευημερούσες πολιτείες της ευρωπαικής ηπείρου, έγινε με την παρουσία του Αρχιεπισκόπου κάτι ανθρώπινο, κάτι απερίγραπτα απλό και ολοκληρωτικά αληθινό.
Μιά σοβαρή προσπάθεια αναστήλωσης του χαμένου ηθικού των πολιτών, στα δύσκολα χρόνια που ακολούθησαν μετά την κατάρευση της εξουσίας του Εμβέρ Χότζα.
Ο Αρχιεπίσκοπος ήταν πάντα εκεί και συνέβαλε με όλες του τις δυνάμεις στην πολιτιστική και κοινωνική επιβίωση του λαού της Αλβανίας.
Ο κατά κόσμον Αναστάσιος Γιαννουλάτος, υπήρξε ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών και διακρίθηκε για τον ρητορικό του λόγο καθώς μιλούσε μόνο για την αλήθεια και τη σημασία της προσφοράς. Στη μεγάλη του αγκαλιά υπήρχε χώρος πάντα, για όποιον την είχε ανάγκη, ανεξάρτητα απο το χρώμα τη θρησκεία, την πολιτική του τοποθέτηση.
Στις 25 Ιανουαρίου 2025, σε ηλικία 95 ετών αναπαύθηκε εν ειρήνη.
