Η Καίτη Κωνσταντίνου ήταν ένας ξεχωριστός άνθρωπος. Ενας πανέμορφος άνθρωπος. Με ζεστασιά, ειλικρίνεια και ενσυναίσθηση, Βγαλμένη απο τα χέρια του Κάρολου Κούν απο τη σχολή (1986) φυτώριο της Τέχνης του Θεάτρου .
Σ΄ αποχαιρετάμε στο βιαστικό σου φευγιό – μα πως τόλμησες- στα 61 σου χρόνια μ΄ ένα ποιήμα του Καβάφη που σ΄ ένα διάλλειμα μιας εκπομπής μου στην ΕΡΤ μου είχες πει οτι πολύ σ΄ αρέσει…
| Ιδανικές φωνές κι αγαπημένες εκείνων που πεθάναν, ή εκείνων που είναι για μας χαμένοι σαν τους πεθαμένους.Κάποτε μες στα όνειρά μας ομιλούνε· κάποτε μες στην σκέψη τες ακούει το μυαλό.Και με τον ήχο των για μια στιγμή επιστρέφουν ήχοι από την πρώτη ποίηση της ζωής μας – σα μουσική, την νύχτα, μακρινή, που σβήνει.
Σήμερα Τετάρτη 12 Μαρτίου 2025 επιστρέφεις στη Ροδοδάφνη . Η κηδεία της Καίτης Κωνσταντίνου θα γίνει σήμερα στον Ιερό Ναό Αγίου Σπυρίδωνα στη Ροδάνθη Αιγίου.Γιά σκέψου… Σ΄ αποχαιρετώ λοιπόν και ενώ είχα παρακολουθήσει την πορεία σου απο τον πρώτο σου ρόλο, στις ”Εσωτερικές φωνές” και σ΄ είχα τόσο ευχαριστηθεί στο έργο ”Ο Αϊ Βασίλης είναι σκέτη λέρα” Και ενω φυσούσατε νέο φρέσκο αέρα στο θέατρο με την Μαρία Καβογιάννη και Υρώ Μανέ -συμφοιτήτριες και φίλες σου-αλλά και με τους Κώστα Κόκλα και Χρήστο Χατζηπαναγιώτη τη δεκαετία του ’90 . θεέ μου τι ομάδα φοβερή -δεν ξαναβρεθήκαμε. Βλέπεις και καταλαβαίνεις είμαι σίγουρη, οτι η γεμάτη ζωή ενός δημοσιογράφου δεν είναι τίποτα άλλο απο μια ζωή με άδεια χρόνια …Χάνοντας σχέσεις σημαντικές όπως θα ήταν η δική σου,αν βρισκόμαστε πέρα απο μια σύντομη παρουσια..σε μια εκπομπή… .Ας είναι
|
