“Γ΄ Συμφωνία!”
Μίκη Θεοδωράκη. 100 χρόνια απ΄ τη γέννηση του
Ταπείνωση και τρόμος θανάτου. Αυτός είναι ο γοτθικός ναός.
Από το τελευταίο ξωκκλήσι μιας ελληνικής βραχονησίδας και έως την Α γ ι ά Σ ο φ ι ά. Μόνο Ανύψωση – Θ έ ω σ η. Εγώ, ο άνθρωπος- ο τίποτα, κι εσύ Θ ε έ!
Από τη μια μου πλευρά Αθηναία γκαγκάρα. Η μεξεδένια Πολιτεία Αθήνα, με τυλίγει στο πέπλο της και με προστατεύει στην ταράτσα Επιφανούς 1. Ταράτσα Επιφανούς 1, της εστίας του Μίκη. Κρατάω τον θησαυρό μου, τον γιο μου αγκαλιά, Χαϊδεύω, το σγουρόμαλο μονάκριβό μου, το γιοκαρίνι μου.
Απέναντι μας η Ακρόπολη, παίζει μόνο με το φεγγάρι. Τρώμε. Πίνουμε. Δ ι α π λ η κ τ ι ζ ό μ α σ τε.*
Ο Μίκης κρατάει τα ζύγια! Πετάει ψηλά την ” Γ΄ Συμφωνία” του. Μόλις φεύγει στον αέρα, η τελευταία νότα της (ατέλειωτος όταν ανοίγει το στόμα του), μάς εξομολογείται: “Η Τρελή μάνα” του Σολωμού με κεντρίζει. Το κοιμητήρι, ο Μαλακάσης, ο Μυριβήλης, ο Σοπενάουερ με συνεπαίρνουν. Μα, ο τραγικός πεσιμισμός και ο ρομαντισμός υποχρεώνονται να δώσουν τη θέση τους στη δύναμη της θέλησης και της αμάχης.Έτσι γεννιέται η άρια:
Αύριο θα κόψουμε
κάτι λουλούδια.
Αύριο θα ψάλουμε
κάτι τραγούδια.
Εις την πολύανθη
Πρωτομαγιά.
Στην αλληλοσύσμπλεξη ονείρου και λογικής με τις νότες, όπως τις κεντάει σταυροβελονιά ο Μίκης. Όλα τα περιστέρια του κόσμου φεύγουν για κάθε άκρη της γης για να ψάλλουν:
“Ω! Γλυκύ μου Έαρ, γλυκύτατον μου τέκνον
πού έδυ σου το κάλλος;
Πώς κατετέθης εν τάφω;
Η Ζωή πώς θνήσκεις;
Η ωποροδόχη που έθρεψε το σπέρμα και το ανάστησε, κρατώντας μέσα της την σπορά και την άνθηση των καρπών, στις ύστερες ωδίνες πριν την γέννα. Μέχρι την σταύρωση, και πέρα απ΄αυτήν θα ξ α ν α γ ε ν ν ή σ ε ι.
Έτσι τελειώνει “Η Γ’ Συμφωνία” του Μίκη Θεοδωράκη. Οι νότες της συναντούν την καρδιά των νυχτοήμερων της Ζωής.**
~~~~~~~~~~~~~
* Από τις πιο συναρπαστικές μέρες της ζωής μου, που ο θάνατος δεν θα μπορέσει π ο τ έ να αγγίξει. Οι διαπληκτισμοί ζωής της παρέας Φαράκος, Ρίτσος, Αμπατιέλος, Μίκης, Θεοδωράκης, Φλωράκης, Κατράκης.Πόσο δυστυχής είμαι πια.
** Στο βιβλίο του Μίκη Θεοδωράκη: “Μαχόμενη κουλτούρα” με πρόλογο Γιάννη Ρίτσου. Ο Μίκης Θεοδωράκης αποφάσισε να συμπεριλάβει και άρθρα που είχαν παγκοσμίως γραφτεί για το έργο του. Μεταξύ αυτών, αποφάσισε, να καταγραφούν και κάποιες σκέψεις μου, δημοσιευμένες στην εφημερίδα “Ριζοσπάστης” για την “Γ’ Συμφωνία” του”.
Ο πόλεμος,-όπως άλλωστε κάθε πόλεμος, ιδιαίτερα των αδελφοφάδων, είναι απάνθρωπος. Έ π ρ ε π ε οπωσδήποτε να ΜΗΝ ΥΠΑΡΧΩ στην “Μαχόμενη Κουλτούρα”. Όμως ο Μίκης δεν οπισθοχώρησε. Έτσι και η αφεντιά μου βρήκε μια θέση δίπλα του.
Παρρησία; Οίηση; Εγωισμός; Όλα μαζί; Πάρτε το όπως θέλετε. Μα, όποιος καταγίνεται με τον Μίκη Θεοδωράκη, υποχρεωτικά θα σκοντάφτει επάνω μου.
