“We’ve met before, haven’t we”
“Kάπου έχουμε ξαναβρεθεί, σωστά;”
Στέγη Ιδρύματος Ωνάση – Πεδίον του Άρεως
“Plasmata 3”
Με τη φράση του Ντέιβιντ Λίντς “Κάπου έχουμε ξαναβρεθεί, σωστά” ξεκίνησε στις 27 Μαίου, στο Πεδίον του Άρεως ένα σουρεαλιστικό ταξίδι στην Τέχνη των αισθήσεων και ψευδαισθήσεων, απο τη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση.
Μιά υπαίθρια έκθεση έργων τέχνης, που ισορροπεί ανάμεσα στο φανταστικό και το πραγματικό σε ένα φουτουριστικό περιβάλλον.
Για 20 μέρες η μεγάλη Έκθεση στο Πεδίον του Άρεως καταρρίπτει τα όρια της πραγματικότητας και μεταμορφώνει το καθημερινό σε κάτι μαγικό.
Εικοσιπέντε έργα Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών εκτίθενται στο δημόσιο χώρο του πάρκου και καλούν τον επισκέπτη σε ένα υπαρξιακό αγνάντεμα των αισθήσεων.
Τα εκθέματα “Plasmata 3” ενσωματώνονται τέλεια στο χώρο, μεταμορφώνοντας το πάρκο σε ένα φανταστικό σκηνικό μιάς υπαίθριας παράστασης, σε μιά εμπειρία φαντασίας και περιπλάνησης.
Παράξενα τοτέμ φορτισμένα με υπαινιγμούς πνευματισμού, μυθικά ζώα, αρχαίες κολόνες – μαξιλάρια, όπου ξαπλώνεις άφοβα χωρίς να πονάς, μνημεία φτιαγμένα από σπασμένα μάρμαρα αθηναϊκών πεζοδρομίων, σώματα που δεν ξέρεις εάν πέφτουν στο κενό ή εάν ανεβαίνουν στον ουρανό από μια σκάλα που οδηγεί στο πουθενά, γυάλινα λουλούδια που φωτίζονται με τη δύναμη της αγκαλιάς δύο ανθρώπων, αμαζόνες πάνω σε μηχανές, κοχύλια που περιστρέφονται αέναα και μέσα από τα οποία ακούγονται σταγόνες να ρέουν, οικεία και ανοίκεια πλάσματα που ξεπροβάλλουν μέσα από τα παρτέρια του πάρκου
Τα Plásmata 3, δεν διαχωρίζουν την τέχνη σε ψηφιακή και αναλογική. Αντίθετα, αναδεικνύουν τη φυσική της συνέχεια στον χρόνο: από το θέατρο σκιών στο projection mapping, από τη ζωγραφική στο φιλμ, από τη video art στη σημερινή ψηφιακή και μετα-ψηφιακή έκφραση.
Η τεχνολογία παρουσιάζεται όχι ως αυτοσκοπός, αλλά ως εργαλείο. Οι καλλιτέχνες δεν υπακούνε στην τεχνητή νοημοσύνη: τη χρησιμοποιούν, τη μεταμορφώνουν, την υπονομεύουν, την ξεπερνούν. Με βασικό τους όπλο τη φαντασία, δημιουργούν νέες αφηγήσεις που δεν υποτάσσονται στους αλγόριθμους, αλλά τους αμφισβητούν, τους επανεφευρίσκουν, τους τρελαίνουν.
Τα Plásmata 3 είναι μια πρόσκληση σε παιχνίδι, μια πρόταση, για να δούμε αλλιώς τον κόσμο γύρω μας. Όπως στο σινεμά του David Lynch, το αλλόκοτο ξεπηδά από το γνώριμο και το ονειρικό μοιάζει με ανάμνηση. Τι είναι το Υπουργείο Αναρχαιολογίας; Κινείται στ’ αλήθεια εκείνη η κουκουβάγια δίπλα στο άγαλμα της Αθηνάς; Τι γυρεύει ένα κοπάδι πρόβατα από τον Λίβανο στο Πεδίον; Μπορεί το Πνεύμα του πάρκου να μας φέρει κοντά; Έρχονται χρυσά Datsun από τον ουρανό; Τραγουδούν τα κοχύλια; Θα ήθελες να γίνεις νυχτερίδα;
Μέσα στο Πεδίον του Άρεως, ξεπηδούν πλάσματα που δεν είσαι σίγουρος αν είναι αληθινά ή βγαλμένα από παραμύθι, από πίνακα του Γκόγια ή από τα παιδικά σου όνειρα.
Τα Plásmata 3 φέτος είναι αλλόκοτα. Αλλά και αξιολάτρευτα. Τρυφερά και οικεία. Σε κάνουν να αναρωτιέσαι: Υπάρχουν; Υπήρξαν; Θα υπάρξουν; Και ίσως τελικά αυτό να μην έχει και τόση σημασία.
Η Είσοδος είναι ελεύθερη.
