Η θλιβερή αποτίμηση της πυρκαγιάς στη Χίο
Απο την WWF
H πρόσφατη πυρκαγιά στο Χίο έκαψε 47.000 στρέμματα δασικών και αγροτικών εκτάσεων, σύμφωνα με τα δεδομένα που προκύπτουν από την ανάλυση που κάναμε σε συνεργασία με το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών.
Από το σύνολο των καμμένων στρεμμάτων δυστυχώς τα 20.000 βρίσκονται σε εκτάσεις που έχουν ήδη καεί ξανά το 2012 και το 2016. Αυτό σημαίνει πως οι πιθανότητες φυσικής αναγέννησης τους είναι πλέον ελάχιστες. Η γη εκεί έχει εξαντληθεί. Οι περιοχές γύρω από τον Άγιο Γεώργιο Συκούση, τη Βέσσα, το Λιθί και τη Νέα Μονή βρίσκονται στο πιο κρίσιμο σημείο: χωρίς επείγουσα φροντίδα, θα οδηγηθούν σε ερημοποίηση. Ωστόσο, υπάρχουν ακόμη σημεία, όπως στην Κλειδού, στα Ρεστά και στον Κορακάρη, όπου αν γίνουν άμεσα σωστά, η φύση μπορεί να ξαναγεννηθεί.
Η ομάδα μας βρίσκεται ήδη στο Χίο για τη λεπτομερή χαρτογράφηση της καμένης περιοχής με επιτόπιες αυτοψίες, ώστε να προσδιορίσουμε με ακρίβεια πού μπορεί να υπάρξει φυσική αναγέννηση, πού να τεχνητή αποκατάσταση και πού –δυστυχώς– κινδυνεύουν περιοχές με ερημοποίηση.
Το κρίσιμο ερώτημα παραμένει: πώς δεν θα ξαναβρεθούμε στο ίδιο σημείο; Η απάντηση είναι γνωστή, αλλά δεν έχει ακόμη αναπτυχθεί. Σχέδια πρόληψης υπάρχουν. Αντιπυρικός σχεδιασμός για τη Χίο, ειδικά για τα Μαστιχοχώρια, είχε εκπονηθεί εδώ και χρόνια, αλλά ποτέ δεν εφαρμόστηκε στο σύνολό του. Πρόσφατα καταρτίστηκε το αντιπυρικό σχέδιο της Διεύθυνσης Δασών Χίου και πρέπει όλοι μαζί να πιέσουμε να χρηματοδοτηθεί πλήρως και να στελεχωθεί η υπηρεσία με το κατάλληλο και επαρκές προσωπικό για να φέρει εις πέρας το σχέδιο και να συνεχιστούν οι εργασίες πρόληψης που έχει. ξεκινήσει η δασική υπηρεσία εδώ και 3 έτη. Ο Δήμος Χίου, ως ο μεγαλύτερος δασοκτήμονας του νησιού, οφείλει να επενδύσει ουσιαστικά στην Πολιτική Προστασία, με ειδικό προσωπικό που θα μπορεί να κάνει έργα πρόληψης στα δημοτικά δάση, πριν η φωτιά. Πρέπει να γίνει αυτό που τόσα χρόνια ζητάμε: να περάσουμε από τη θεωρία στην πράξη!
Όμως, για να προστατεύσουμε πραγματικά τα δάση μας, πρέπει να μιλήσουμε ανοιχτά και για τα αίτια. Το 95% των δασικών πυρκαγιών στην Ελλάδα προκαλείται από τον ανθρώπινο παράγοντα (είτε από αμέλεια είτε από πρόθεση). Στη Χίο γνωρίζουμε πως υπήρξαν στο παρελθόν επαναλαμβανόμενα προβλήματα με το δίκτυο ηλεκτροδότησης, ενώ σε άλλες περιοχές της χώρας, όπως η Άνδρος, χρειάστηκε να σπάσει η τοπική σιωπή για να σταματήσουν οι βοσκοφωτιές. Χρειαζόμαστε διαφάνεια. Είναι απαραίτητο να δίνονται στη δημοσιότητα τεκμηριωμένα στοιχεία του Πυροσβεστικού Σώματος, ώστε να ξέρουμε τι πραγματικά συνέβη και να αναζητήσουμε λύσεις με βάση τα πραγματικά δεδομένα.
Αν κάτι μάθαμε όλα αυτά τα χρόνια είναι πως η ευθύνη της προστασίας δεν ανήκει μόνο στο κράτος. Ανήκει σε όλους μας. Η κοινωνία έχει φωνή, γνώση και δύναμη. Όταν εμφανίζεται, αλλάζουν τα πράγματα.
Ο Χίος δεν πρέπει να καεί ξανά και ελπίζουμε να βελτιωθούμε μελετώντας την ιστορία των πυρκαγιών στο νησί.
