Το έργο του Γιώργου Σεβαστίκογλου, που γράφτηκε πριν από 55 χρόνια, ανεβάζει ο Ενκε Φεζολάρι, σε μια αυλή, πριν από τη δύση του ηλίου
Ο Γιώργος Σεβαστίκογλου με την «Αγγέλα» εκφράζει τη «νέα πραγματικότητα που προήλθε από τον Εμφύλιο και σχημάτισε τη μικροαστική κοινωνία και το θέατρο στη μεταπολεμική Ελλάδα…»
Αθήνα, 1950. Μετεμφυλιακή Ελλάδα. Μετανάστευση. Αθήνα του σήμερα. Απώλειες. Η Αγγέλα φτάνει από το χωριό της με μια βαλίτσα όνειρα να δουλέψει υπηρέτρια. Η μοίρα των τάξεων. Η μαστροπεία, η σήψη, τα λαϊκά μπλουζ, ο ιταλικός κινηματογράφος, μια Ελλάδα που μάχεται. Μνημόνια και κρίση. Αδιέξοδο. Αυλή και ιστορία. Υπόγειο και καημός. Ονειρα κλεισμένα σε ντουβάρια 1×1. Επιβίωση και ματαιότητα. Ανασφάλεια, σ’ έναν τόπο όπου οι άνθρωποι πιάνουν ένα μπράτσο μόνο τις Κυριακές.
«Η ”Αγγέλα” είναι η Ελλάδα που παλεύει ανάμεσα σε όνειρα και εφιάλτες» λέει ο Ενκε Φεζολάρι που σκηνοθετεί το εμβληματικό έργο του Γιώργου Σεβαστίκογλου, «Αγγέλα», σε μια αυλή στον Κεραμεικό (Κεραμεικού 28) από σήμερα. Η παράσταση παίζεται πριν από τη δύση του ηλίου, με φαγητό και ποτό να επιτρέπονται, σαν καλοκαιρινό σινεμά, σαν ελληνικό γλέντι, με φυσικό φως σε μια αυλή στο κέντρο της πόλης, στις 20.00, την ώρα που ο αθηναϊκός ήλιος χαρίζει στην πόλη τα πιο όμορφα χρώματά του… Ο Γιώργος Σεβαστίκογλου με την «Αγγέλα», εκφράζει τη «νέα πραγματικότητα που προήλθε από τον Εμφύλιο και σχημάτισε τη μικροαστική κοινωνία και το θέατρο στη μεταπολεμική Ελλάδα…»
Μέσα σε μια κλειστή κοινωνία που πάσχει από τη φτώχεια και την παραβατικότητα, η Αγγέλα τολμά και ερωτεύεται. Ερωτεύεται τον αδύναμο, τον φτωχό, τον «καθαρό» Λάμπρο. Ορθώνει τον αντισυμβατικό της χαρακτήρα ενάντια στο κατεστημένο του Στράτου. Η Αγγέλα τάσσεται με το δίκιο. Υπερασπίζεται τα δικαιώματα των κοριτσιών, του Λάμπρου, της Τασίας. Αναζητά την αλήθεια που θα τους λυτρώσει. Δεν φοβάται, δεν μεμψιμοιρεί και δεν λιγοψυχάει. Επαναστατεί. Είναι από τη μεριά των αδυνάτων, όπως είναι όλοι οι επαναστάτες, αλλά ο έρωτάς της φτάνει για να πάει κόντρα σε μια ολόκληρη κοινωνία.
Κλείνοντας τα 55 (γράφτηκε το 1957), μεσήλιξ πια η «Αγγέλα», πώς μπορεί να επικοινωνήσει με την Ελλάδα του σήμερα, της κρίσης και των μνημονίων; «Η ”Αγγέλα” είναι σύγχρονη γιατί θίγει την αντιξοότητα της ζωής, όχι μόνο λόγω της ένδειας χρημάτων αλλά και των κοινωνικών αξιών και νόμων» απαντά ο Ενκε Φεζολάρι. «Στο πρόσωπο του Στράτου αναγνωρίζουμε τη σαθρότητα του παρακράτους, την εκμετάλλευση των ανθρώπινων δικαιωμάτων, τη δολιοφθορά και την ασυδοσία του δικού μας πολιτικού συστήματος».
Η «Αγγέλα» μάς υπενθυμίζει, σύμφωνα με τον ίδιο, «πως τίποτα δεν πρέπει να θεωρείται αυτονόητο. Η ζωή κερδίζεται με μικρές καθημερινές μάχες. Η Αγγέλα μάχεται για τη χαμένη μας αξιοπρέπεια, τα ξεχασμένα μας ιδανικά, τα ποδοπατημένα μας όνειρα, και για τον έρωτα που αφήσαμε επειδή ήταν δύσκολος… Συμβολίζει τις καθαρίστριες και τις μετανάστριες, αλλά κυρίως όλους εμάς που αγωνιούμε για μια καλύτερη ζωή ενάντια στη χυδαιότητα και στα σημερινά αδιέξοδα, σε μνημόνια και σε χαράτσια, αναζητώντας μάταια μια χαραμάδα φωτός».
Ποια είναι η δική του «Αγγέλα»; «Η Αγγέλα είναι η Αθήνα, είναι η Μάμα Ρόμα, είναι η Μελίνα, είναι η Ελλάδα που πάλλεται, που παλεύει. Ανάμεσα στο λαϊκό τραγούδι, στο ντέρτι και στον σεβντά με ήχους της Μπέλλου και του Καζαντζίδη, αλλά και στο rock ‘n’ roll? και από τις παραλίες της Αττικής, τα φεγγάρια στο Σούνιο έως το σημερινό υποβαθμισμένο κέντρο του Μεταξουργείου, δίπλα στα κόκκινα φανάρια και στα αγορασμένα όνειρα».
ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΑΤΡΙΔΑ
«1950. Μια Ελλάδα που ψυχορραγεί. Που προσπαθεί να επουλώσει τις πληγές της, να επιβιώσει για να ονειρευτεί ξανά, μιαν ιδανική. 2012. Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Το έργο ξαναπαίζεται με καινούργιους πρωταγωνιστές… Η Αγγέλα φτάνει από το χωριό της στην Αθήνα για μια καλύτερη ζωή. Ονειρα που γκρεμίζονται από την ανέχεια, την υποκρισία και την εκμετάλλευση. Δούλα μέσα σε άλλες, παλεύει να αντισταθεί. Ζει τον καταδικασμένο έρωτα. Μα κάπου εκεί κρύβεται μια ελπίδα: ”θα ζήσει;”… Μια παράσταση στο κέντρο της Αθήνας, για το κέντρο της Αθήνας. Φτιαγμένη με ευαισθησία και αγάπη για μια πατρίδα που ξεμακραίνει». Βίκυ Παπαδοπούλου (Αγγέλα)
ΟΙ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Τη σκηνοθεσία της παράστασης υπογράφει ο Ενκε Φεζολάρι, η επιμέλεια του σκηνικού χώρου και τα κοστούμια είναι της Δάφνης Κούτρα και η κίνηση της Χαράς Κότσαλη. Τραγούδι: Λόλα Γιαννοπούλου. Στον ρόλο της Αγγέλας η Βίκυ Παπαδοπούλου. Παίζουν: Ελένη Βεργέτη, Κωστής Καλλιβρετάκης, Βασίλης Μαργέτης, Κωνσταντίνος Μωραΐτης, Ιρις Πανταζάρα, Κωνσταντίνα Τάκαλου, Καλλιόπη Τζερμάνη.
ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΚΑΡΑΛΗ
akarali@pegasus.gr
