Είναι δύσκολο να προσπεράσω τις περισσότερες φορές τα σχόλια που κάνουν πολλοί αξιόλογοι έλληνες, στον τοίχο τους στο facebook. Σήμερα είχα πέσει πάνω στο σχόλιο του μουσικοσυνθέτη Νότη Μαυρουδή. Δεν είναι ότι συγκινήθηκα, απλά ένιωσα ότι μας κλέψανε κάτι πολύ βασικό. Μας κλέψανε την κινητήρια δύναμη της ύπαρξης μας, της συνέχειας μας… μας κλέψαμε την ευτυχία. Η αλήθεια είναι ότι με αυτό το σχόλιο, ένιωσα, ότι δεν είμαι ΜΟΝΗ!! {ΛΚ}
Αντί Σχολίου:
«Αποτελώ κι εγώ μέρος του συνόλου που το καλοκαίρι μας έδωσαν την ονομασία «μπάνια του λαού».
Σε μια αμμουδιά αραγμένος, έκθετος στον ήλιο και παραιτημένος από ρολόγια και άλλα τιμαλφή που βαραίνουν τη ζωή…
Γι’ αυτό και η αποχή μου από τον καθημερινό μικροσχολιασμό της facebookικής μου γωνίτσας. Είπα κι εγώ να αναλάβω μια τέτοια υποχρέωση και να λέω τις δικές μου καθημερινές κουβέντες και μόλις το αποφάσισα, μπήκε το καλοκαιράκι. Έφυγα από Αθήνα με το λάπτοπ στο σακίδιο και η υποχρέωση πήγε περίπατο!
Ιεράρχησα τις ανάγκες μου: ξεκούραση ή δουλειά; προτίμησα το πρώτο καθ’ ότι, ένα Σχολιάκι δεν το αντιλαμβάνομαι ως ξεπέτα. Τουναντίον, είναι κάτι που σε βάζει μπροστά στην ευθύνη των γραφομένων. Έχει δουλειά, εκτίθεσαι σε ένα σύνθετο κοινό «φίλων» που όταν βρουν ευκαιρία θα στην …πούνε. Για να μην τα ακούω λοιπόν, ακολουθώ τη συνταγή «προσέχουμε για να έχουμε». Λέω λοιπόν στους φίλους πως, το Σχολιάκι μου θα βλέπει το φως μόνο αν ξεφεύγω από τα μπάνια του λαού…
Ετούτο δω (ας το πούμε Σχολιάκι) το αναρτώ επειδή πολλοί είναι εκείνοι που έχουν το τηλέφωνό μου και το e-mail μου και με ρωτούν ανιχνευτικά αν είμαι καλά στην υγεία μου, πώς περνώ τις μέρες μου και άλλα παρόμοια, μόνο και μόνο επειδή απουσίασα μερικές μέρες…
Καλά είμαι.
Ε, δεν σκάμε και από ευτυχία στη σημερινή Ελλάδα αλλά ας μην έχουμε και παράπονο εμείς οι διακοποχρήστες…»
Νότης Μαυρουδής
