Οι εναλλακτικές εκδοχές του μεγάλου συγγραφέα για το τέλος του αριστουργήματός του «Αποχαιρετισμός στα όπλα» για πρώτη φορά σε βιβλίο
Η νέα έκδοση θα εμπλουτιστεί και με προσχέδια κειμένων του Χέμινγουεϊ, την εισαγωγή που είχε γράψει ο ίδιος για την επανέκδοση του 1948, καθώς και εισαγωγικά κείμενα του γιου του Πάτρικ και του εγγονού του Σον
Πόσα φινάλε μπορεί να δοκιμάσει ένας συγγραφέας για κάποιο βιβλίο του; Ο Χέμινγουεϊ έγραψε 47 εκδοχές για το τέλος του αριστουργήματός του «Αποχαιρετισμός στα όπλα». Ο ίδιος έλεγε ότι είχε γράψει το τέλος του βιβλίου τριάντα εννέα φορές, προκειμένου να βρει το πιο κατάλληλο, εκείνο που θα άφηνε την καλύτερη αίσθηση στον αναγνώστη.
Ωστόσο, ο πραγματικός αριθμός είναι σαράντα επτά, όσα εναλλακτικά φινάλε θα εκδοθούν για πρώτη φορά σε βιβλίο στις ΗΠΑ.
Εκτός απ΄ αυτά, η νέα έκδοση θα εμπλουτιστεί με προσχέδια κειμένων του συγγραφέα, την εισαγωγή που είχε γράψει ο ίδιος για την επανέκδοση του 1948, καθώς και εισαγωγικά κείμενα του γιου του Πάτρικ και του εγγονού του Σον.
Το μυθιστόρημα «Αποχαιρετισμός στα όπλα» γεννήθηκε από τις εμπειρίες του Χέμινγουεϊ στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, στον οποίο κατατάχθηκε το 1918, σε ηλικία 19 ετών, ως εθελοντής τραυματιοφορέας στον ιταλικό στρατό. Τραυματίστηκε σοβαρά από όλμο και παρασημοφορήθηκε.
Παρά τα πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία, το βιβλίο μιλάει για τον φόβο αλλά και το θάρρος και τη συντροφικότητα του νεαρού Αμερικανού εθελοντή, ενώ περιγράφει μια τραγική ιστορία αγάπης.
Το 1920
Ο Χέμινγουεϊ επέστρεψε το 1920 στις ΗΠΑ όπου συνέχισε τη δημοσιογραφική του καριέρα, ως ανταποκριτής στη Star του Τορόντο και στη Star Weekly. Δύο χρόνια μετά ξαναέφυγε, για το Παρίσι αυτή τη φορά, το οποίο τον συνεπήρε.
Γνωστές είναι οι παρέες και οι σχέσεις του με εκπατρισμένους Αμερικανούς και Βρετανούς διανοούμενους, ανάμεσά τους ο Σκοτ Φιτζέραλντ, η Γερτρούδη Στάιν, ο Εζρα Πάουντ κ.ά. Στη γαλλική πρωτεύουσα συνέχισε να εργάζεται ως ανταποκριτής αμερικανικών εντύπων. Ως τέτοιος είχε καλύψει μάλιστα και τη Μικρασιατική Καταστροφή.
Ο Ισπανικός Εμφύλιος ήταν το επόμενο μεγάλο πολεμικό γεγονός που κάλυψε δημοσιογραφικά αλλά και συγγραφικά με το άλλο μεγάλο αριστούργημά του «Για ποιον χτυπά η καμπάνα» (1939). Ανταποκριτής εργάστηκε και κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Καταταγμένος στη Βασιλική Αεροπορία, πήρε μέρος στην απόβαση της Νορμανδίας.
Το Νόμπελ Λογοτεχνίας ήρθε το 1954, επτά χρόνια πριν από την αυτοκτονία του, σε ηλικία 62 ετών, στη φάρμα του στο Αϊνταχο, με κυνηγετική καραμπίνα, όπως και ο πατέρας του.
Δήμητρα Ρουμπούλα
Πηγή: Έθνος
