Ένα χαρακτηρισμό που είχε δώσει εκείνη την περίοδο που μεσουρανούσε το «πατάρι» του Λουμίδη (1946-1949), ο τότε διευθυντής της Ασφάλειας Κροντήρης υποδηλώντας την σημασία των όσων μαζεύονταν εκεί, που τους θεωρούσε απλά και μόνο «λόγιους» και όχι επικίνδυνους για το καθεστώς.
Ένας ουδέτερος χώρος για πολιτικές συζητήσεις με θαμώνες διαφορετικών ιδεολογικών τάσεων που ήταν φίλοι μεταξύ τους και είχαν απόλυτη εμπιστοσύνη.
Ένα ιστορικό σημείο για την Αριστερά τής εποχής του Εμφυλίου. Το «πατάρι» του Λουμίδη ήταν η συνέχεια του ιστορικού παταριού της Κοραή της περιόδου των αρχών του εικοστού αιώνα (1908-1910), όπου μαζεύονταν οι πρώτοι σοσιαλιστές στην Αθήνα της εποχής.
Η συνέχεια της παρέας της Δεξαμενής, όπου μαζεύονταν οι μεγάλοι λόγιοι των αρχών του εικοστού αιώνα ( Βάρναλης, Παπαδιαμάντης, Αυγέρης, Γ. Καζαντζάκη, Μ. Μαλακάσης, Ι. Βλαχογιάννης κ.α). Ένας χώρος απόλυτης και άκρατης ουδετερότητας που θύμιζε «Ελβετία» σε μια εποχή γενικευμένου εσωτερικού πολέμου.
Από τις έντεκα το πρωί μέχρι τις τρεις το μεσημέρι, στο «πατάρι», υπήρχε μια γενικευμένη γαλήνη που επέτρεπε σε επίπεδο συζητήσεων κάθε είδους ιδεολογικές παρεκτροπές. Με τις όποιες διαφωνίες να μην αποτελούν σε καμία περίπτωση εμπόδιο για την δημιουργία σχέσεων εμπιστοσύνης μεταξύ των θαμώνων.
Οι σοφοί των Ελληνικών Γραμμάτων ανακατεμένοι με τους μεγάλους δημιουργούς μιας άλλης εποχής. Ο Αυγέρης, ο Βενέζης, ο Κοσμάς Πολίτης, ο Νικηφόρος Βρεττάκος, η Καίτη Δρόσου, ο Γιώργος Γληνός ( αδελφός του Δημήτρη Γληνού) ηθοποιός στο επάγγελμα κ.α.
Τους συναντούσες παρέα με σημαντικούς δημοσιογράφους της εποχής που ήταν τακτικοί θαμώνες του «παταριού» του Λουμίδη. Τον Γιάννη Μαρή από την εφημερίδα «ΜΑΧΗ», τον Τάσο Βουρνά και τον Στάθη Δρομάζο από την εφημερίδα «Δημοκρατική».
Διάσημοι άνθρωποι σε μια άσημη εποχή. Ένα χαρακτηριστικό σκηνικό του «παταριού» του Λουμίδη κατά την περίοδο που ήταν νόμιμος ο Ριζοσπάστης (1946-1947) ήταν η καθημερινά έντονη, αλλά πάντα φιλική κουβέντα μεταξύ του Κώστα Καραγιώργη και του Γιάννη Τσιριμώκου για τα τεκταινόμενα. Μετά ο καθένας πήγαινε στην εφημερίδα του για να συνεχίσει τη δουλειά του.
