Η ενδοσκοπική ματιά ενός ιστορικού
Βαγγέλης Καραμανωλάκης
Είναι πολύ καιρός τώρα που νιώθω ότι τα πράγματα μεταβάλλονται τόσο γρήγορα που είναι όχι μόνο είναι πολύ δύσκολα να τα παρακολουθήσεις αλλά κυρίως να κατανοήσεις αυτά που συμβαίνουν.
Από τη γενοκτονία στη Γάζα έως την μετατροπή της Ελλάδας σε Ουγγαρία στο μεταναστευτικό. Γεγονότα που σε γεμίζουν απελπισία και κάποτε απορία για το πως κυοφορήθηκαν όλα αυτά που συμβαίνουν σήμερα.
Και μια αμηχανία. Τι μπορείς να πεις, τι άλλο μπορείς καινούργιο να πεις, διαφορετικό από ότι αγαπημένοι και ανήσυχοι άνθρωποι έχουν ήδη πει. Σκέφτομαι τι δουλειά μου, τα εργαλεία μου;
Τι σήμαινει η ιστορία, τι σημαίνει η σχέση μας με το παρελθόν σε αυτό τον κόσμο που ξημέρωσε; Εχει νόημα να συνεχίσουμε να καλλιεργούμε τα ιστορικά μας χωραφάκια σήμερα, όταν συμβαίνουν όλα αυτά; Κάποτε η ιστορία στρατεύθηκε, υπηρετώντας τις πιο επαναστατικές ιδεολογίες.
Άλλοτε εξυπηρέτησε τα πιο αυταρχικά καθεστώτα. Μεγάλωσα σε μια γενιά ιστορικών που διδαχθήκαμε ότι και μόνο η αποκάλυψη της αλήθειας του παρελθόντος είναι από μόνη της επαναστατική.
Μετά η έννοια της αλήθειας αμφισβητήθηκε, έπειτα ξαναβρήκαμε νήματα για να διεκδικήσουμε την κατανόηση του παρελθόντος μέσα από τον αγώνα μας να συμπληρώσουμε μια μονίμως λειψή εικόνα.
Σήμερα; Μας φτάνουν τα εργαλεία μας για να κατανοήσουμε αυτό που συμβαίνει τώρα; Αν η ιστορία είναι κατεξοχήν μια επιστήμη του παρόντος, τότε πως αυτό το παρόν την αλλάζει σήμερα, τώρα που μιλάμε;
Τι νόημα έχει να μιλάμε για το παρελθόν σε έναν κόσμο που αλλάζει τόσο ραγδαία; Αγωνίες ενός ιστορικού προς το τέλος ενός Αυγούστου που σε διάψευση όλων όσων έλεγαν παλιά έφερε πολλές ειδήσεις.
